Το ότι η λέξη ελευθερία έχει καταργηθεί από το λεξιλόγιο μας δεν είναι καινούργιο.
Είναι από καιρό παραβίαση του πολιτικού πρωτοκόλλου της επίσημης ηγεσίας και εκείνος που ξεστομίζει τέτοια λέξη είναι εθνικιστής και κυρίως, δεν θέλει λύση. (Φαντάσου παραφροσύνη, να κατηγορείται το αγνότερο: Δεν θέλει λύση, θέλει ελευθερία!).
Αυτό όμως το συνηθίσαμε πια και δεν μας παραξενεύει, αλλά όταν διαβάζαμε το μήνυμα του υπουργού Παιδείας προς τους μαθητές για την επέτειο του Πολυτεχνείου, μας φάνηκε πολύ παράξενη η αντίφαση. Ενώ για τον αγώνα των φοιτητών του Πολυτεχνείου, ο υπουργός δεν είχε κανένα δισταγμό να μιλήσει για το «δέντρο της λευτεριάς», όταν έφτασε στον αγώνα της Κύπρου το δέντρο της λευτεριάς εξαφανίστηκε. «Αποτίνουμε φόρο τιμής», έλεγε το μήνυμα, «στους ηρωικούς νεκρούς του Πολυτεχνείου που πότισαν με το αίμα τους το δέντρο της λευτεριάς, της δημοκρατίας και της προόδου». Αλλά, το δέντρο της λευτεριάς στην Κύπρο δεν χρειάζεται πότισμα, εμείς θα ποτίσουμε το δέντρο της επανένωσης. «Η καλύτερη απόδοση τιμής στους ήρωες του Πολυτεχνείου, είναι να συνεχίσουμε και να εντατικοποιήσουμε τον αγώνα για επανένωση της Κύπρου και του λαού μας», είπε.
Τουλάχιστον, αν εννοούσαν την πραγματική επανένωση, μπορεί να μην υπήρχε διαφορά, αλλά το πρόβλημα είναι ότι όποτε αναφέρονται στην επανένωση, την ομοσπονδία και σε οτιδήποτε άλλο εκτός από την ελευθερία, απλώς επιβεβαιώνουν το γεγονός ότι στην ελληνοκυπριακή πλευρά υπάρχουν πολλοί, που θεωρούν ότι δεν έχουμε το δικαίωμα (αυτό που απορρέει από το διεθνές δίκαιο και τα λογικά για όλους τους ανθρώπους ανθρώπινα δικαιώματα) να ζητούμε την ελευθερία της πατρίδας μας, που κατέχεται από 40.000 Τούρκους στρατιώτες και 200.000 έποικους. Έχουν περιορίσει αυτό το δικαίωμα, που ενώ για άλλους το θεωρούν άξιο θαυμασμού (για τους «ηρωικούς νεκρούς του Πολυτεχνείου που πότισαν με το αίμα τους το δέντρο της λευτεριάς») για τους εαυτούς μας είναι ένα τραγικό λάθος, που δεν πρέπει να το αφήνουμε να ξεμυτίζει, γιατί μας δημιουργεί προβλήματα, κυρίως συνειδησιακά. Ίσως να συμβαίνει και το άλλο: Να έχουν πεισθεί ότι στην Κύπρο δεν υπάρχει κατοχή, υπάρχει μόνο ένα ψυχολογικό πρόβλημα μεταξύ των Κυπρίων… Σε αυτό το πλαίσιο και τα συνθήματα, που είδαμε τη Δευτέρα από τους φοιτητές μας στην εκδήλωση καταδίκης του ψευδοκράτους. Ήταν στην ίδια λογική του υπουργού και άλλων πολίτικαλ κορέκτ νεοκυπρίων. Τα πανό τους δεν μιλούσαν για ένα μέλλον λευτεριάς και δημοκρατίας. Έλεγαν: «Κύπρος ενωμένη ομοσπονδιακή» και «Ελληνοκύπριοι - Τουρκοκύπριοι κοινός αγώνας - κοινή πατρίδα». Ευγενικά συνθήματα κι αυτά, αλλά όχι όσο η απαγορευμένη ελευθερία…
Γιατί θυμηθήκαμε σήμερα αυτή τη ξεχασμένη ιδέα της ελευθερίας; Απλώς διαβάστε τις χτεσινές δηλώσει του Μπαγίς, στη σελίδα 4, παρακολουθήστε απόψε τι θα γίνει στη Νέα Υόρκη και αν η αηδία δεν είναι η βιολογική αντίδραση σας, αυτή η αηδία που κάνει κάθε φυσιολογικό άνθρωπο να αντιδρά στην υποκρισία και στην απάτη, τότε έχετε να λέτε ότι διαβάσατε το κείμενο ενός παράφρονα, που γυρεύει ελευθερία και δημοκρατία, ενώ όλα γύρω του είναι τελείως αλλού. Αλλού γι΄ αλλού...
Του Άριστου Μιχαηλίδη: http://www.philenews.com/main/334,1,5205,0,51409-.aspx
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου