Το Κυπριακό με τις σημερινές συνθήκες

Αυτό που πρέπει να κατανοήσουν οι πάντες (και πρώτιστα οι ηγέτες μας) είναι ότι έγινε αυτό που ανέκαθεν ελπίζαμε, όλοι εμείς που συνιστούσαμε μια "πολιτική συντήρησης", χωρίς λύση του Κυπριακού, αναμένοντας την αλλαγή δεδομένων στα γεωπολιτικά συμφέροντα: Λόγω της ύπαρξης των πλούσιων κοιτασμάτων φυσικού αερίου στην Α.Ο.Ζ. της Κύπρου, τα συμφέροντα των ισχυρών της γης συμβαδίζουν με αυτά της Κύπρου και του Ελληνισμού. Η Τουρκία χάνει το παιγνίδι αφού με τις επιλογές της (το δόγμα Νταβούντογλου για ηγεμονική θέση στην Ανατολική Μεσόγειο, μέσω των… μηδενικών προβλημάτων με τους γείτονες) αυτό που έχει "πετύχει" είναι την διεθνή απομόνωση μέσω πολλαπλών προβλημάτων με όλους τους γείτονες. Επαναλαμβάνουμε: «Η Τουρκία κρέμασε το καλάθι της ψηλότερα απ' ό,τι φτάνει το χέρι της» και τώρα… πληρώνει το τίμημα (και πρέπει ο Ελληνισμός να το εκμεταλλευτεί αυτό).

Έχει την δυνατότητα ο Ελληνισμός να ανασκουμπωθεί και να επανεμφανιστεί ως υπολογίσιμος "παίκτης" στην Ανατολική Μεσόγειο; Ή θα συνεχίσει να παραπαίει, μη μπορώντας να συνέλθει από την οικονομική κρίση την οποία μεθόδευσαν οι εχθροί του Έθνους; Επιβάλλεται να γίνει από τους ηγέτες του Ελληνισμού μια επανεκτίμηση της κατάστασης, όπως διαμορφώνεται μετά από τις εξελίξεις στον ενεργειακό τομέα, ούτως ώστε να παρθούν οι κατάλληλες αποφάσεις, για να μπορέσει ο Ελληνισμός να ανακάμψει και να επανέρθει δριμύτερος. Σημαντικά βήματα θα ήταν η οριοθέτηση (άμεσα) της Ελληνικής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (που θα συνορεύει πλέον με αυτήν της Κύπρου), η αναβάθμιση των Ενόπλων δυνάμεων και η αναβίωση του Ενιαίου Αμυντικού Δόγματος Ελλάδας-Κύπρου. Τέτοιες κινήσεις στρατηγικής θα εγκαθίδρυαν ένα "Ελληνικό μέτωπο ασφάλειας" που θα ξεκινά από τον ποταμό Έβρο θα περνά από το Αιγαίο και θα καταλήγει στην Κύπρο. Αν αυτές οι σημαντικές κινήσεις στρατηγικής συνοδευτούν με μια αμυντική συμφωνία Ελλάδας- Κύπρου - Ισραήλ τότε η "κυκλωτική κίνηση" (αυτή που ανέκαθεν απεύχονταν οι Τούρκοι) ολοκληρώνεται.

Με τον αναμενόμενο δεύτερο κύκλο αδειοδοτήσεων για εξόρυξη φυσικού αερίου από τα χρυσοφόρα οικόπεδα της Κύπρου (επειδή υπάρχει η ζήτηση κι όχι επειδή το χειρίζεται αριστοτεχνικά ο Χριστόφιας) η Κύπρος αποκτά την ομπρέλα προστασίας που θα της παρέχουν οι μεγάλες δυνάμεις. Η εμβάθυνση της συνεργασίας με την Ρωσία και την Γαλλία σε όλα τα επίπεδα και η ένταξη στον Συνεταιρισμό για την Ειρήνη θα παρείχε μια επιπλέον προστασία αφού θα διασφάλιζε ότι η Κύπρος δεν μένει εκτός του Ευρωπαϊκού Συστήματος Ασφαλείας. Λόγω αυτών των νέων εμπλεκομένων συμφερόντων, μέσω της εύνοιας πλέον των ισχυρών, δημιουργούνται νέες προοπτικές για ισχυροποίηση των ερεισμάτων του Ελληνισμού στην περιοχή και για επανατοποθέτηση του Κυπριακού στη σωστή βάση, που θα οδηγούσε στην απελευθέρωση της Κύπρου από την Τουρκία. Αρκεί να αναλογιστούμε ποια θα ήταν η συμβολή του πανίσχυρου Εβραϊκού λόμπι υπέρ των Ελληνικών συμφερόντων, αν οι προαναφερθείσες κινήσεις στρατηγικής "κλειδώσουν" αυτή την νεοσύστατη συμμαχία Ελλάδας – Κύπρου - Ισραήλ. Οι πιο πάνω κινήσεις στρατηγικής θα ήταν, κατά την άποψη μας, σωτήριες για τον Ελληνισμό. Ποιοι είναι όμως οι ηγέτες που θα τις υλοποιήσουν; Μας πιάνει η κατάθλιψη όταν σκεπτόμαστε ότι στην Ελλάδα κυβερνά ο Γιώργος Παπαντρέου και στην Κύπρο ο Χριστόφιας.

Είναι σημαντικό να αντιληφθούν όλοι, ότι η νέα κατάσταση πραγμάτων δε θα είναι παροδική. Αυτό είναι ένα δεδομένο, εφόσον τα πλούσια κοιτάσματα είναι κάτι το υπαρκτό κι εφόσον οι μεγάλες δυνάμεις που θα έχουν συμφέροντα στην περιοχή, θεωρείται βέβαιο ότι θα ευνοούν την σταθερότητα και όχι την αστάθεια. Είναι λοιπόν επίσης βέβαιο (ήδη γράφτηκαν κάποια άρθρα στον ξένο τύπο) ότι δεν θα υποστηρίζουν μίαν αμφίβολης βιωσιμότητας λύση Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας στην Κύπρο, η οποία θα έθετε σε κίνδυνο τις επενδύσεις τους των δισεκατομυρίων δολλαρίων. Εκ των πραγμάτων, αλλάζουν άρδην και τα δεδομένα στο Κυπριακό, άρα θα πρέπει να διαμορφωθεί ανάλογα και η στοχοθεσία των ηγετών μας. Με άλλα λόγια, είναι καιρός να ξεπεράσουν την εμμονή τους με την Δ.Δ.Ο. Αν δεν μπορούν, να δώσουν τη θέση τους σε νέους ανθρώπους με νέα μυαλά, χωρίς τις καταστροφικές δεσμεύσεις του παρελθόντος.

Καταλήγοντας, τελικά… διαψεύστηκαν πανηγυρικά όλοι αυτοί οι… "ειδήμονες" που ειρωνεύονταν τις φωνές αντίστασης, τονίζοντας με έμφαση ότι… κανείς δεν ξέρει πού είναι η μικρή Κύπρος, ότι δεν είμαστε ο ομφαλός της γης κ.α. Αποδεικνύεται ότι η Κύπρος είναι σημαντική και ότι μπορεί, παρά το μικρό της μέγεθοςς, με τους κατάλληλους χειρισμούς να πετύχει μεγάλες νίκες (και δη την αποτίναξη της Τουρκικής κατοχής). Η σημερινή ευνοϊκή συγκυρία αυξάνει τις προσδοκίες μας για ένα καλύτερο μέλλον. Για να μπορούμε όμως να ελπίζουμε ότι θα γίνουν τελικά αυτά που πρέπει, ούτως ώστε μέσω μιας λύσης που θα διασφαλίζει πλήρως τα ανθρώπινα δικαιώματα, θα επιβιώσει ο Ελληνισμός στην Κύπρο, θα πρέπει να αρπάξουμε τις ευκαιρίες που μας παρουσιάζονται. Η υλοποίηση των προτεινόμενων κινήσεων στρατηγικής, θα μετέτρεπε το Κυπριακό σε ένα "πολιτικό Βιετνάμ" για την Τουρκία. Το κόστος της κατοχής γι’ αυτήν θα ήταν τέτοιο, που θα καθιστούσε την κατοχή ασύμφορη γι’ αυτήν. Η Τουρκία δεν πρόκειται να φύγει από την Κύπρο επειδή θα μας λυπηθεί ή γιατί θα συγκινηθεί από τις "προσφορές" του Ευέλικτου προέδρου μας. Η μόνη γλώσσα που μπορεί την συνετίσει είναι "η γλώσσα της των συμφερόντων των μεγάλων δυνάμεων, των συμμαχιών και της αποτρεπτικής ισχύος". Μόνο με κινήσεις "ματ" στην διεθνή σκακιέρα των γεωπολιτικών συμφερόντων, θα υπήρχε η πιθανότητα να νικηθεί η Τουρκία (χωρίς πόλεμο μάλιστα).

Πιστεύουμε ότι με τόλμη και αποφασιστικότητα θα έρθουν κι οι νίκες που θα καταστήσουν ανέφικτο τον στόχο που έχει η Τουρκία για κηδεμονία της Κύπρου σε πρώτο στάδιο και πλήρη τουρκοποίηση σε δεύτερο. Μόνο με σωστή στρατηγική θα μπορούσαμε να αποκτήσουμε το υπέρτατο αγαθό, την ελευθερία, την οποία αυτή την στιγμή ονειρευόμαστε, αλλά δεν έχουμε. Η ελπίδα είναι ακόμα ζωντανή, φτάνει να μην την "καταπνίξουν" κάποιοι ανεπαρκείς ηγέτες με "ηττημένα μυαλά" και καταστροφικές επιλογές. Οι πολίτες πρέπει πάντα να βρίσκονται σε εγρήγορση…

-Του Πανίκου Ελευθερίου-