1η Απριλίου 1955.

Μία από τις ενδοξότερες σελίδες του Κυπριακού Ελληνισμού ξεκίνησε να γράφεται την 1η Απριλίου του 1955. Την ημέρα που ολόκληρος ο Κυπριακός Ελληνισμός, αφουγκραζόμενος τον προαιώνιο πόθο όλων των Κυπρίων δια μέσου των αιώνων, ξεκίνησε τον άνισο ένοπλο αγώνα κατά της αποικιοκρατικής Μεγάλης Βρετανίας. Αγώνα τιτάνιο με στόχο την Ελευθερία και την Ένωση της μεγαλονήσου μετά της μητρός Ελλάδος.

Η Ένωσις δεν ήταν βέβαια πόθος μόνον των Ελλήνων Κυπρίων, αλλά ολοκλήρου του έθνους.

Οι Άγγλοι είχαν εκμεταλλευθεί πολλάκις την επιθυμία των Ελλήνων Κυπρίων για την Ένωση με την Ελλάδα. Κατά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο υποσχέθηκαν την Κύπρο στην Ελλάδα υπό τον όρο αυτή να εγκαταλείψει την ουδετερότητα, ενώ κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο έπραξαν το ίδιο για να εξασφαλίσουν τη συμμαχία της. Οι Άγγλοι δεν κράτησαν ποτέ τον λόγο τους. Αντίθετα, προετοίμαζαν χάρτες, που κατά "σατανική σύμπτωση" ομοιάζουν με αυτούς του σχεδίου Ανάν (υπάρχουν στα αποδεσμευμένα έγγραφα του Foreign Office της δεκαετίας του ’50), και προωθούσαν διχοτομική λύση στην Κύπρο. Η Κύπρος δεν έμελλε επομένως να γλιτώσει από την περίφημη πολιτική τους, το «διαίρει και βασίλευε» που εφάρμοσαν σε όλες τις πρώην αποικίες τους.

Οι Έλληνες της Κύπρου συνειδητοποιώντας τις προθέσεις των Άγγλων προχώρησαν στην ένοπλη σύγκρουση. Ήταν η μοναδική διέξοδος που θα απέτρεπε τα σχέδια τους και που θα οδηγούσε στην πολυπόθητη Ένωση. Κανείς δε μπορούσε να φανταστεί πως μία χούφτα αμούστακων παλικαριών με πενιχρό εξοπλισμό, χωρίς στρατιωτική παιδεία και, δυστυχώς, χωρίς την στήριξη της Ελλάδος, θα μπορούσε να αντιμετωπίσει νικηφόρα τους θριαμβευτές του Β' Παγκόσμιου Πολέμου, τον «ένδοξο» Βρετανικό στρατό που ξεπερνούσε τότε τις 40.000 στην Κύπρο. Χαρακτηριστικά, οι Άγγλοι αξιωματούχοι στην Μεγάλη Βρετανία, εξέλαβαν ως πρωταπριλιάτικο αστείο τα αγωνιώδη τηλεγραφήματα που έφταναν από την Κύπρο και μιλούσαν για την εξέγερση και τους πρώτους τους νεκρούς. Η ΕΟΚΑ (Εθνική Οργάνωση Κυπρίων Αγωνιστών) είχε ξεκινήσει τη δράση της και ήταν ασταμάτητη.

Οι Άγγλοι προσπάθησαν να κάμψουν το φρόνημα του Κυπριακού Ελληνισμού με κάθε τρόπο. Χρησιμοποίησαν κάθε είδους τρομοκρατία. Συνελάμβαναν ακόμα και μαθητές, βασάνιζαν με πρωτοφανή λύσσα, εκτέλεσαν, δολοφόνησαν, κρέμασαν, βεβήλωσαν, λεηλάτησαν και πυρπόλησαν ναούς, έκλεισαν σχολεία, άνοιξαν στρατόπεδα συγκεντρώσεως, μετέφεραν συλληφθέντες αγωνιστές σε φυλακές στην Αγγλίας… Όλα αυτά δυστυχώς με την αγαστή συνεργασία των Τουρκοκυπρίων, των οποίων τα χέρια βάφτηκαν πολλές φορές με ελληνικό αίμα.

Η τρομοκρατία, οι εξορίες, τα βασανιστήρια, οι αγχόνες, δεν έκαμψαν το φρόνημα και την επιθυμία των Κυπρίων για αγώνα. Απεναντίας ατσάλωσαν και χαλύβδωσαν την θέληση και την ορμή του. Οι Άγγλοι μετρούσαν δεκάδες, μετά εκατοντάδες νεκρούς. Συνάμα είχαν γελοιοποιηθεί στα μάτια της διεθνούς κοινότητας, ενώ η μικρή Κύπρος και ο δίκαιος αγώνας της κέρδισε τη συμπάθεια όλων. Ακόμα και του ίδιου του Αγγλικού λαού. Η Μεγάλη Βρετανία που μέχρι τότε απαντούσε πως «ουδέποτε» ( το περίφημο “never” που εξεστόμησε στην Βουλή των λόρδων, ο τότε Υπουργός Αποικιών) θα εγκατέλειπε την Κύπρο, σύρθηκε σε συνομιλίες...

Δυστυχώς όμως ο πόθος της Ένωσης δεν ευοδώθηκε ποτέ. Δυστυχώς η Ελλαδική διπλωματία δεν στάθηκε ποτέ στο ύψος της και δεν κατάφερε ποτέ να εκμεταλλευτεί τον ηρωικό αγώνα των Κυπρίων. Από ανικανότητα; Από απειρία; Από άλλους παράγοντες; Ίσως… Ποιος ξέρει…

Το σίγουρο πάντως είναι πως η κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή και του Αβέρωφ θέλησαν να κλείσουν το «Κυπριακό». Υπέγραψαν με τους Τούρκους και ερήμη των Κυπρίων τις Συμφωνίες της Ζυρίχης που προνοούσαν ανεξαρτησία και πίεσαν τον Μακάριο να πράξει το ίδιο, λίγους μήνες αργότερα στο Λονδίνο. Μάλιστα, όταν ο Μακάριος ζήτησε να διαπραγματευτεί κάποιες πτυχές της συμφωνίας, φέρεται να εδέχθει τις απειλές του Κ. Καραμανλή για πλήρη εγκατάλειψη της Κύπρου από την Ελλάς. Η Συμφωνία του Λονδίνου επήλθε και η ανεξαρτησία της Κύπρου ήταν πλέον γεγονός. Οι συμφωνίες κατέστησαν την Τουρκία εγγυήτρια δύναμη της Κύπρου παρότι η ίδια είχε παραιτηθεί από πολύ πιο πριν κάθε δικαιώματος της στην Κύπρο. Το άρθρο αυτό επικαλέστηκαν οι Τούρκοι για να προχωρήσουν στην εισβολή του 1974, με τα όσα δεινά επακολούθησαν (εκτελέσεις, σφαγές, εκτοπισμός, εθνοκάθαρση, λεηλασίες, βεβηλώσεις ναών κ.τ.λ.)...

Υ.Γ. (1) : Ο Άγγλος ιστορικός Kenneth Young είχε γράψει: "Εάν λάβουμε υπόψη την γεωπολιτική θέση του Ελληνισμού και τον αριθμό των Ελλήνων καθ' όλη τη διαδρομή της Ιστορίας, τότε η επιβίωση της Ελλάδας και η σημερινή της κατάσταση ως ανεξαρτήτου έθνους προκαλεί τεράστια έκπληξη. Με βάση όλα τα ιστορικά γεγονότα οι Έλληνες θα έπρεπε να είχαν εξαφανιστεί όπως οι Ασσύριοι, οι Σουμέριοι και οι Χετταίοι".

Υ.Γ. (2) Αρχιεπίσκοπος Κυπριανός: "Η Ρωμιοσύνη εν φυλή, συνότζιαιρη του κόσμου. Κανένας εν εβρέθηκεν για να την ιξιλήψει. Κανένας! Γιατί σιέπει την που τα 'ψη ο θεός μου...Η Ρωμιοσύνη εν να χαθεί, όντας ο κόσμος λήψει". (9η Ιουλίου, Βασίλης Μιχαηλίδης).

Υ.Γ. (3): Ίωνας Δραγούμης: «Έχουμε δυνάμεις αμέτρητες! Και αν το κράτος δεν τις ξέρει, δεν θα πει πως δεν πρέπει να τις ξέρω κι εγώ. Και αν το κράτος τις αφήνει κρυμμένες ή σκόρπιες και δεν θέλει να τις περιμαζέψει, δεν είναι λόγος να μην τις περιμαζέψω εγώ ή τουλάχιστον να μην προσπαθήσω. Ο καθένας πρέπει να ξέρει πως σε αυτόν έλαχε να σώσει το Έθνος του! Έτσι, θα προσπαθήσουν πολλοί, και θα το σώσει όποιος μπορέσει»..

Την ώρα που ο εξελίξεις και στο Μακεδονικό εμφανίζονται εξαιρετίκά κρίσιμες τα λόγια αυτά μοιάζουν τόσο επίκαιρα όσο ποτέ.