To 1976, δύο χρόνια μετά την Τουρκική Εισβολή στην Κύπρο, η Ελλάς συμμετείχε στο Διαγωνισμό της Γιουροβίζιον πολύ αλλοιώτικα. Ήταν μια εποχή που τον Έλληνα δεν τον απασχολούσαν τα σκάνδαλα, το κοντό και το μακρύ του καθενός. Ήταν η εποχή, που στην καρδιά του κάθε Έλληνα πατριώτη βρισκόταν η Κύπρος και στην μνήμη του η βάρβαρη Τουρκική Εισβολή του 1974 και η κατοχή του 37% του εδάφους του νησιού, που απετέλεσε και το τέλος της προδοτικής Χούντας και την απαρχή της μεταπολίτευσης.
Τότε, το 1976, η Ελλάδα τάραξε τα νερά της Γιουροβίζιον με το τραγούδι " ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΟΥ ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΟΥ". Ένα τραγούδι που στιγμάτιζε το βάρβαρο βιασμό της Ελευθερίας της Κύπρου από τους Αττίλες, και καταδείνυε τη γενοκτονία και την εθνοκάθαρση του 37% του νησιού από τους αιμοσταγείς Τούρκους εισβολείς.
Και η Ελλάδα της Μαρίζας Κωχ χάλασε το πάρτυ των υπολοίπων Ευρωπαίων. Η Τουρκία για διαμαρτυρία, δε συμμετείχε εκείνη το χρονιά στο διαγωνισμό !!! Βλέπεται το θράσος είναι διαχρονικά, βασικό χαρακτηριστικό των Τούρκων. Και όπως είχε το θράσος τότε να διαμαρτύρεται ο Αττίλας, έτσι και σήμερα έχει το θράσος να μιλά για δήθεν "απομόνωση των Τουρκοκυπρίων", καθώς επίσης και να διεκδικεί το μισό Αιγαίο, τη στιγμή που θα έπρεπε η Ελλάς να διεκδικεί τα Κατεχόμενα Δυτικά παράλια της Μικράς Ασίας, τη γνωστή μας Ιωνία.
Σήμερα, η Ελλάδα μας αυτοκαταστρέφεται από τον επαρχιωτισμό και την πνευματική πενία ενώ η Γιουροβίζιον έχει καταντήσει σε μεγάλο βαθμό ένα τσίρκο ηλιθίων και ανωμάλων.
Ό,τι κι αν αλλάζει όμως, η κατοχή παραμένει. Ο Αττίλας εμφανίζεται με λάγνες ανατολίτισσες και τσιφτετέλια, αλλά δυστυχώς χωρίς καμιά Μαρίζα να ξεσκεπάζει το πραγματικό του πρόσωπο.
Εμείς την Τουρκία όμως, την μάθαμε και την ξέρουμε αλλιώς. Χωρίς τη Hadise. Την ζούμε αλλιώς κάθε μέρα που αντικρύζουμε τον Πενταδάκτυλο αλυσοδεμένο με τα σύμβολα της Κατοχής. Την μάθαμε από τις λόγχες και τα ξίφη του Τουρκικού Στρατού. Που στέρησαν τη ζωή σε χιλιάδες αδέλφια μας, που βίασαν, που ρήμαξαν, που βεβήλωσαν. Που μας στέρησαν και μας στερούν τα σπίτια μας, που κλέβουν τις ζωές μας και μαυρίζουν τις ψυχές μας.
Παναγιά μου, Παναγιά μου!
Στίχοι: Μιχάλης Φωτιάδης.
Μουσική: Μαρίζα Κωχ.
Πρώτη εκτέλεση: Μαρίζα Κωχ
Κάμπος γεμάτος πορτοκάλια, όι-όι, μάνα μου!
Που πέρα ως πέρα απλώνετ' η ελιά
Γύρω χρυσίζουν τ' ακρογιάλια, όι-όι, μάνα μου!
Και σε θαμπώνει, θαμπώνει η αντηλιά.
Στον τόπο αυτό όταν θα πάτε, όι-όι, μάνα μου!
Σκηνές αν δείτε, αν δείτε στη σειρά
Δε θα 'ναι κάμπινγκ για τουρίστες, όι-όι, μάνα μου!
Θα 'ναι μονάχα, μονάχα προσφυγιά
Παναγιά μου, Παναγιά μου, παρηγόρα την καρδιά μου!
Παναγιά μου, Παναγιά μου, παρηγόρα την καρδιά μου!
Κι αν δείτε ερείπια γκρεμισμένα, όι-όι, μάνα μου!
Δεν θα 'ναι απ' άλλες, απ' άλλες εποχές
Από ναπάλμ θα 'ναι καμένα, όι-όι, μάνα μου! Θ
α 'ναι τα μύρια χαλάσματα του χτες
Κι αν δείτε γη φρεσκοσκαμμένη, όι-όι, μάνα μου!
Δεν θα 'ναι κάμπος, 'ναι κάμπος καρπερός
Σταυροί θα είναι φυτεμένοι, όι-όι, μάνα μου!
Που τους σαπίζει, σαπίζει ο καιρός
Παναγιά μου, Παναγιά μου, παρηγόρα την καρδιά μου!
Παναγιά μου, Παναγιά μου, παρηγόρα την καρδιά μου!
ΚΥΠΡΟΣ 1974-2009
ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ - ΔΕΝ ΑΝΕΧΟΜΑΙ - ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΙ - ΝΙΚΩ - ΕΠΙΣΤΡΕΦΩ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου