Ο πρόεδρος της Τουρκίας ήταν ξεκάθαρος στις δηλώσεις του για το κυπριακό μετά από συνάντηση μου είχε τον Μεχμέτ Αλή Ταλάτ όταν με τον πιο επίσημο τρόπο και μπροστά στις κάμερες δήλωνε: «το θέμα των εγγυήσεων δεν αφορά τους ελληνοκύπριους! Για την ακρίβεια δεν αφορά ούτε και τους τουρκοκύπριους»!!!
Αναρωτιόμαστε πως νοιώθουν μετά από αυτές τις δηλώσεις, όλοι όσοι που μιλούν για λύση από τους κύπριους για τους κύπριους ξεχνώντας ότι είναι η Τουρκία που έχει τον στρατό κατοχής στην Κύπρο.
Και ο σύντροφος Ταλάτ όμως, δεν έμεινε πίσω! Συμφώνησε με τις δηλώσεις του Γκιούλ συμπληρώνοντας ότι οι εγγυήσεις είναι θέμα της Ελλάδας (η οποία αγρόν αγόρασε και θέλει να κλείσει όπως όπως το κυπριακό γιατί της είναι μπελάς…) της Τουρκίας (που θέλει ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ να έχει χέρι σε ΟΛΟΚΛΗΡΗ την κυπριακή επικράτια) και στην Μεγάλη Βρετανία (την οποία το μόνο που την ενδιαφέρει είναι η διασφάλιση των Βάσεων που κατέχει στην Κύπρο και η νομιμοποίηση τους με το σχέδιο που έρχεται…).
Πάμε πολύ καλά…
Αντιγράφουμε από την ηλεκτρονική εφημερίδα offsite (21/07/2009):
Εάν παρακάμψουμε τον εθνικιστικό ίστρο του Μεχμέτ αλί Ταλάτ κατά τους χθεσινούς εορτασμούς στα κατεχόμενα για την εισβολή και μείνουμε στην ουσία, ο Τ/κ ηγέτης ήταν σχετικά αποκαλυπτικός για τις υπό εξέλιξη συνομιλίες: Αν και δεν βρισκόμαστε μακριά από τη λύση, είπε, ο ίδιος επιλέγει να κρατά χαμηλούς τόνους, καθώς «έχουμε πάρει το μάθημα μας από παλαιότερες ασυνεπείς συμπεριφορές της ε/κ πλευράς και της ΕΕ». Για όσους σοβαρολογούν ότι η λύση θα είναι κυπριακής προέλευσης, ο Ταλάτ τους προσγειώνει λέγοντας: «Βρισκόμαστε σε επαφή με την τουρκική κυβέρνηση για κάθε θέμα των διαπραγματεύσεων και είμαστε σε πλήρη συμφωνία». Και τέλος, επιβεβαιώνει τη μεγάλη απόσταση που χωρίζει τις δύο πλευρές στο θέμα των εγγυήσεων. Οι τουρκικές εγγυήσεις, είπε, «δεν αποτελούν θέμα προς συζήτηση. Οι εγγυήσεις της Τουρκίας είναι απαραίτητες για εμάς». Και σημείωσε επίσης ότι θα πρέπει να διασφαλιστεί η διεθνής παρουσία των Τ/κ, μέσω της ίδρυσης ενός νέου συνεταιρισμού.
14 σχόλια:
Τη Συνθήκη Εγκαθίδρυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας (σημείωση: το κράτος του οποίου τη νομιμότητα προσπαθούμε -υποτίθεται- να διαφυλάξουμε) την υπέγραψαν τέσσερις συμβαλλόμενοι, όλοι υπό την ιδιότητα του κράτους. Για την τροποίηση της ή και την διαγραφή της από το Σύνταγμα πρέπει να συμφωνήσουν τα συμβαλλόμενα μέρη. Αυτά δεν είναι οι Ε/Κ και οι Τ/Κ. Είναι η Κυπριακή Δημοκρατία, το Ηνωμένο Βασίλειο, η Ελλάδα και η Τουρκία.
Είναι περίεργο, δεδομένης της πενηντάχρονης νόμιμης ύπαρξης της Συνθήκης, που προσποιείστε ότι είναι καινοφανής ή ότι αποτελεί κάποιου είδους μελλοντική πλεκτάνη.
Δεν με έπεισε η ανάλυση του αντιπαρακμάζοντα. Θα πρέπει να μας εξηγήσει, γιατί, αν είχαν πράγματι αυτές τις διαθέσεις οι εγγυήτριες δυνάμεις έναντι της Κύπρου, τι ήταν αυτό που τις εμπόδισε να κλείσουν το Κυπριακό με ανάλογο τρόπο.
Προφανώς ο φίλος "Ανώνυμος" ήθελε να αναφερθεί στη "Συνθήκη Εγγυήσεων" και όχι στην "Συνθήκη Εγκαθίδρυσης", που επίσης όμως φυσικά υπέγραψαν οι τέσσερεις, δηλαδή: Μεγάλη Βρετανία-Ιρλανδία, Βασίλειο της Ελλάδος, Δημοκρατία της Τουρκίας και Κυπριακή Δημοκρατία.
Η Συνθήκη αυτή όμως, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι έτυχε παράφορης εκμετάλλευσης από την Τουρκία για να εισβάλει κατά βάρβαρο τρόπο στην Κύπρο. Δεν πρέπει να ξεχνάμε επίσης ότι η Τουρκία παραβίασε και συνεχίζει να παραβιάζει την εν λόγω Συνθήκη, καθότι δεν της έδινε το δικαίωμα ούτε για στρατιωτική δράση χωρίς προηγούμενες διαβουλεύσεις με τά υπόλοιπα συμβαλλόμενα μέρη, ούτε βέβαια για παραμονή των στρατευμάτων της στο νησί μετά την αποκατάσταση της συνταγματικής τάξης.
Είναι όμως εντυπωσιακό, το πόσο εμείς, η ελληνική πλευρά, αποδεχόμεθα και επιδεικνύουμε περισσή κατανόηση στα παιδιαρίστικα επιχειρήματα της Τουρκίας και του Ταλάτ, και ανεχόμαστε να επικαλούνται ότι τους συμφέρει από τις Συμφωνίες Ζυρίχης - Λονδίνου. Τη στιγμή μάλιστα που οι Τούρκοι δεν τίμησαν ποτέ την υπογραφή τους και δεν σεβάστηκαν ποτέ καμία συνθήκη.
Όπως και να έχει πάντως, ούτως ή άλλως, ο πραγματικός διαπραγματευής μας στο Κυπριακό δεν είναι ο Ταλάτ αλλά η Άγκυρα. Και μέσω Ταλάτ, τα μηνύματα προς την Άγλυρα πρέπει να είναι κρυστάλλινα: Δεν πρόκειται ΠΟΤΕ να δεχθούμε, ούτε καν να τεθεί σε δημοψήφισμα, λύση που να εμπεριέχει Εγγυήσεις της Τουρκίας. Είναι ανώμαλο, είναι σχιζοφρενικό, είναι αυτοκτονικό.
Όσο για το ερώτημα που θέτει ο φίλος "Αντιπολιτευόμενος", θα ήθελα να μας ξεκαθαρίσει το πότε εννοεί στο "τι ήταν αυτό που τις εμπόδισε να κλείσουν το Κυπριακό με ανάλογο τρόπο". Εάν εννοεί το 1960, τότε οι Άγγλοι εκείνο που ήθελαν και το πέτυχαν είναι να εξασφαλίσουν βάσεις στο νησί, ενώ οι Τούρκοι ότι περισσότερο μπορούσαν, καθότι δεν τους έπαιρνε για περισσότερα. Εαν εννοεί το 1974, οι Άγγλοι διατηρούν τις βάσεις τους και μάλιστα πλέον αγνοώντας την Κυπριακή Δημοκρατία και τις όποιες υποχρεώσεις της, οι δε Τούρκοι, πέτυχαν περισσότερα απ' όσο και οι πιο αισιόδοξοι απ' αυτούς πίστευαν.
Αυτή τη στιγμή, δυστυχώς συμφωνώ με το συγγραφέα του άρθρου, η Τουρκία στοχεύει σε πλήρη έλεγχο ή και πλήρη κατάληψη της Κύπρου. Μας έχει ρίξει στο καναβάτσο, ο διαιτητής είναι "πουλημένος", η Ελλάδα σκέφτεται και τρέμει πως ακολουθεί καθαρά πλέον η σειρά της με Θράκη και Αιγαίο, κι εμείς επαιτούμε για "έλεος"... Θα στοιχιμάτιζα ότι έχω και δεν έχω ότι δεν θα μας το δείξει. Με την 1η ευκαιρία θα μας αποτελείωσει. Και δεν υπάρχει κανένας στον κόσμο που να θέλει, ίσως και να μπορεί να τη σταματήσει.
Γι' αυτό ο Πρόεδρος Χριστόφιας ας σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Ας αναλογιστεί τις δραματικές ώρες του Κυπριακού Ελληνισμού, κι ας μην υποχωρήσει ούτε χιλιοστό σε θέματα Αρχών και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, στο Κοινοτικό Κεκτημένο, στις Εγγυήσεις, στη παραμονή στρατευμάτων ή εποίκων...
Ίσως να μην καταλαβαίνει τι λέμε ο Γιώργος. Ας επαναλάβουμε τα βασικά για να μη χαθεί η ουσία. Δεν αμφισβητήθηκε η παραβίαση του Συντάγματος από την Τουρκία, είναι κρίμα να χαραμίζεται έτσι μια καλή συζήτηση.
Το επιχείρημα που προβάλλεται εδώ είναι ότι η λύση δεν πρέπει να εμπεριέχει εγγυήσεις και συνεπώς πρέπει να απορριφθεί οποιαδήποτε λύση που τις διαιωνίζει.
Αυτό το επιχείρημα συγκρούεται με την παρούσα κατάσταση. Χωρίς λύση, η κάθε μας προσπάθεια οφείλει να επικεντρώνεται στη διαφύλαξη της Κυπριακής Δημοκρατίας. Αυτό είναι το μόνο όπλο που διαθέτουμε, εφόσον η Κυπριακή Δημοκρατία παραμένει το μόνο αναγνωρισμένο κράτος στο νησί. Διαφυλάσσοντας το Σύνταγμα, διαφυλάσσουμε και το δικαίωμα της Τουρκίας να έχει λόγο στη διαιώνιση των εγγυήσεων, πράγμα που φυσικά δεν πρόκειται να εγκαταλείψει.
Είναι εκπληκτικό το σθένος με το οποίο κάποιοι ελληνόφωνοι υπερασπίζονται τα δικαιώματα της Τουρκίας που απορρέουν από συνθήκες συμφωνίες κτλ, ενώ δεν έχουν την ίδια απαίτηση από την ίδια να εφαρμόζει τις συνθήκες και τις υποχρεώσεις της.
@Ανώνυμε, συμφωνώ μαζί σου ότι το μόνο που μας έμεινε να διαφυλάξουμε είναι η Κυπριακή Δημοκρατία και το Σύνταγμα της. Μπορούμε όμως να τα διαφυλάξουμε αυτά με την Τουρκία να έχει στρατό στο νησί και να μπορεί να μπαινοβγαίνει όποτε θέλει? Και αφού συζητούμε για «νέο συνεταιρισμό», «νέο κράτος» και «νέο σύνταγμα» γιατί να μην απαλλαγούμε μια και καλή από τις εγγυήσεις της Τουρκίας τις οποίες μάλιστα ερμηνεύει αυθαίρετα κάθε φορά και όπως την συμφέρουν?
@Αντιπολιτευόμενε, σου απάντησε ο Γιώργος όπως ακριβώς θα σου απαντούσα και εγώ.
@Γιώργο, συμφωνώ σε όλα μαζί σου.
Φίλε "Ανώνυμε" μας μπερδεύεις λίγο. Εάν αυτό που τελικά εισηγήσαι είναι η οχύρωση μας πίσω από το Σύνταγμα του 1960 και ότι αυτό προνοεί (επομένως μοιραία και τη Συνθήκη Εγγυήσεων) τότε η θέση σου είναι πολύ λογική. Ζητάς επιστροφή στο '60, στο Ενιαίο Κράτος, κι επομένως δέχεσαι και τα καλά του '60 αλλά και τα κακά (Συνθήκη Εγγυήσεων). Και δεν δέχεσαι να πειράξουν τίποτα, γιατί φοβάσαι πως αν πειράξουν τα κακώς έχοντα, θα πειράξουν και τα καλώς.
Εάν όμως πιστεύεις ότι πρέπει να φύγουμε από το 1960, λόγω του ότι μεσολάβησε το 1974 και οι "πραγματικότητες", και πρέπει να μεταβούμε στην Ενωμένη Ομόσπονδη Δημοκρατία της Κύπρου, τότε αυτό σημαίνει πως όλα μπορεί να αλλάξουν !!! Όπως θα αλλάξει το όνομα (Ενωμένη Ομόσπονδη Κυπριακή Δημοκρατία), η σημαία !!!, ο ύμνος, τα ποσοστά στο κοινοβούλιο, θα σχηματιστεί Γερουσία, άνω και κάτω βουλή κτλ που ΔΕΝ τα προνοεί το 1960, το ίδιο μπορεί να γίνει με τις Εγγυήσεις. Γιατί δεν νομίζω να είπε κανείς, πως ότι είναι να αλλάξει, πρέπει να αλλάξει εναντίον μας, και ότι συμφέρει από το '60 στην Τουρκία, δεν αλλάζει !!!
Νομίζω ξεκαθάρισε μας τι θέλεις στο εξής ερώτημα: Επιστροφή και οχύρωση στη Συμφωνίες του 1960 (Ενιαίο Κράτος) ή μεταξέλιξη της Κυπριακής Δημοκρατίας σε Ομοσπονδία, και επομένως νέες Συμφωνίες.
Σε ότι αφορά τη θέση σου ότι "Χωρίς λύση, η κάθε μας προσπάθεια οφείλει να επικεντρώνεται στη διαφύλαξη της Κυπριακής Δημοκρατίας..." είμαι απόλυτα σύμφωνως όπως πιστεύω ο κάθε σώφρων Κύπριος. Η Κυπριακή Δημοκρατία και πιο συγκεκριμένα οι διαχρονικά πολύ εύστοχοι χειρισμοί του Εθνάρχη Μακαρίου, είναι που μας κράτησαν ζωντανούς μέχρι σήμερα.
Το ότι διατηρώντας την Κυπριακή Δημοκρατία, διατηρούμε και τη Συνθήκη Εγγυήσεων, σίγουρα αυτό αποτελεί πρόβλημα και κίνδυνος, αφού έχουμε τη γνώση του παρελθόντος, για το πως αυτή η Συνθήκη έτυχε εκμετάλλευσης από την Τουρκία. Και σίγουρα, δεν μας εγγυάται κανείς, ότι η Τουρκία δεν θα την επικαλεστεί όποτε της ξαναδωθεί η ευκαιρία για να μας πετάξει έξω από το ρίγκ. Είναι γι' αυτό το λόγο που πρέπει πάση θυσία να διατηρούμε το αξιόμαχο και το ηθικό του στρατεύματος στα ζενίθ. Εξάλλου θα έπρεπε να είχαμε εμπεδώσει καλά το αρχαίο ρωμαϊκό ρητό: "Si vis pacem, para bellum" δηλαδή: "Αν επιθυμείς την ειρήνη, προετοιμάσου για τον πόλεμο".
Αντιπαρέρχομαι την ad hominem επίθεση. Δεν σας τιμά.
Δεν εισηγούμαι οτιδήποτε. Λέω ότι η μη αποδοχή λύσης λόγω της ύπαρξης εγγυήσεων, πόσο μάλλον η παρουσίαση των εγγυήσεων ως μια νέα υποχώρηση, εμπεριέχει μια προφανή αντίφαση. Εφόσον οι εγγυήσεις είναι αναπόσπαστο μέρος του Συντάγματος που μέχρι τη λύση οφείλουμε να υπερασπιζόμαστε, τότε για την αφαίρεση τους θα πρέπει να συναινέσουν οι συνυπογράφοντες.
Το δίκαιο της ανάγκης μας επιτρέπει να αναστέλλουμε κάποιες πρόνοιες του Συντάγματος με συγκεκριμένα κριτήρια (βλέπε υπόθεση Ιμπραχίμ) και η μονομερής ακύρωση παραρτήματος του Συντάγματος (με την οποία θα διαφωνούν δύο εκ των τεσσάρων συμβαλλομένων) θα ανοίξει τους ασκούς του Αιόλου. Δεν μιλώ για επιστροφή στο ενιαίο κράτος, μιλώ καθαρά με τα σημερινά δεδομένα.
Αν η λύση καταργεί τις εγγυήσεις καλώς. Ειδάλλως θα τις έχουμε είτε μέσω του παρόντος Συντάγματος, είτε ως μέρος της λύσης. Εκτός αν μπορείτε να προτείνετε στρατηγική εξόδου από τις εγγυήσεις χωρίς να κινδυνεύει η νομιμότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Είμαι σε θέση να κατανοήσω την ανυσηχία πολλών που εννοούν πως η διατήρηση των τουρκικών εγγυήσεων ενδέχεται να προσφέρει τη δικαιολογία στην Τουρκία μετά από μια ενδεχόμενη διευθέτηση του Κυπριακού μια νέα αφορμή για να επέμβει στρατιωτικά.
Πόσο ρεαλιστική θεωρείτε Γιώργο και Ανδκανδ την πιθανότητα να οδηγηθούν εκεί τα πράγματα με τά από μια λύση και υπό ποιες προϋποθέσεις;
@ Ανώνυμος: Κατ' αρχήν λυπάμαι που θεώρησες ότι πρόκειται για ad hominem επίθεση, τη στιγμή μάλιστα που εσύ προηγουμένως σχολίασες "Ίσως να μην καταλαβαίνει τι λέμε ο Γιώργος".
Ξεκαθαρίζω ότι δεν πρόκειται για προσωπική επίθεση, αλλά για παράθεση θέσεων και επιχειρημάτων, με στόχο την ανταλλαγή απόψεων και τον εποικοδομητικό διάλογο. Εξάλλου σε πιστώνω με πατριωτισμό αλλά και αγάπη προς τον τόπο σου. Προφανώς όμως έχουμε μια διαφωνία.
Επί της "ταμπακέρας":
Λες ότι "για την αφαίρεση τους θα πρέπει να συναινέσουν οι συνυπογράφοντες". Συμφωνούμε γενικώς ότι για όποια λύση προκύψει, θα πρέπει να συναινέσουν οι συνυπογράφοντες. Αυτό είναι αυτονόητο. Και γι΄ αυτό θέτουμε επιχειρήματα, για τα υποδείξουμε την αναγκαιότητα του να γίνει αυτό. Όμως, η συζήτηση δεν γίνεται με βάση του ότι θα παραμείνει το Σύνταγμα του 1960, και παραμένοντας όλων των άλλων, εμείς ζητάμε να ακυρωθούν οι Εγγυήσεις. Συζητάμε για τη λύση που θα προκύψει μέσα από τις διαπραγματεύσεις, στις οποίες περιλαμβάνονται και οι Εγγυήσεις.
Επίσης, ξεκαθαρίζω, ότι δεν αναφέρθηκα πουθενά για "μονομερή ακύρωση παραρτήματος του Συντάγματος". Αλίμονο.
Μετά λες "Αν η λύση καταργεί τις εγγυήσεις καλώς. Ειδάλλως θα τις έχουμε είτε μέσω του παρόντος Συντάγματος, είτε ως μέρος της λύσης". Μα γι΄ αυτό συζητάμε εδώ πέρα. Και αυτό που λέμε είναι να απαιτήσουμε η λύση να καταργεί τις εγγυήσεις, για να πετύχουμε το "καλώς" που λες. Και όχι το "Ειδάλλως".
Όσο για "στρατηγική εξόδου από τις εγγυήσεις χωρίς να κινδυνεύει η νομιμότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας", σου επαναλαμβάνω, ότι δεν μιλάμε για μονομερή τροποποίηση του Συντάγματος, αλλά για κατάργηση των Εγγυήσεων, μέσω της λύσης που θα προκύψει.
Σκέψου τα λίγο αυτά, και ίσως τελικά να συμφωνούμε. Στόχος όλων μας είναι το "Καλώς" που ανάφερες.
@ Αντιπολιτευόμενος: Αφού δηλώσω την ειλικρινή ικανοποίηση μου για τη κατανόηση επί των ανησυχιών, έρχομαι στο ερώτημα σου "Πόσο ρεαλιστική θεωρείτε την πιθανότητα να οδηγηθούν εκεί τα πράγματα μετά από μια λύση και υπό ποιες προϋποθέσεις;". Κατ' αρχήν να ξεκαθαρίσω, ότι δεν μου είναι καθόλου ευχάριστο να συζητώ την φυσική μου επιβίωση, εμού ή των παιδιών μου, με πιθανότητες, επειδή άλλοι τις βλέπουν και άλλοι όχι. Από τη στιγμή που οι πιθανότητες αυτές, οι όποιες κι αν είναι (κατ' εμέ σχεδόν βεβαιότητα), διαφορετικές για τον καθένα μας (άλλοι βλέπουν κοντά και άλλοι πιο μακριά), δικαιολογημένες ή αδικαιολόγητες (κατ' εμέ απόλυτα δικαιολογημένες, εκτός κι αν το πάθημα δεν μας έχει γίνει μάθημα), είναι έστω και κατά κάτι περισσότερες (που επαναλαμβάνω για εμέ είναι σχεδόν βεβαιότητα) με την διατήρηση των Εγγυήσεων, δηλώνω ότι θα παλέψω για την κατάργηση των Εγγυήσεων και συνεπώς την μείωση ή ει δυνατόν την εκμηδένιση των πιθανοτήτων αυτών.
Θα αντιστρέφω δε το ερώτημα: "Πόσο ρεαλιστικό θεωρείς το να πιστεύει κανείς, ότι η Τουρκία, η υπερδύναμη και χωροφύλακας της περιοχής, η φιλόδοξος κηδεμόνας όλων των Τουρκόφωνων αλλά και των Μουσουλμάνων μέχρι την Κίνα, η Τουρκία -λίαν συντόμως- των 100 εκατομμυρίων, η Τουρκία των αγωγών πετρελαίων, η Τουρκία με τη στρατηγική θέση, με τον πιο πολυάριθμο και σύγχρονο στρατό μετά τις ΗΠΑ και τη Ρωσία, δεν στοχεύει να επέμβει για πλήρη κατάληψη δια περιπάτου ενός ανοχύρωτου νησιού, με επίσης στρατηγική θέση για την Ανατολική μεσόγειο και με πετρέλαια, που βρίσκεται στο μαλακό της υπογάστριο, με την πρώτη ή έστω με τη δεύτερη Τουρκική μύτη, που θα σπάσει;;; Λαμβανομένου επίσης υπόψη, ότι η Ελλάς δεν πρόκειται να σπεύσει φυσικά να μας βοηθήσει. Είτε διότι αυτή αποφάσισε ότι η Κύπρος είναι τελικά μακριά, είτε διότι θα φοβάται την Τουρκία, είτε διότι κι εμείς της είπαμε να μας παρατήσει και ότι δεν την χρειαζόμαστε μιας και μας προξένησε και τόσα κακά με το Πραξικόπημα."
"Η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται" αλλά "εμείς επαναλαμβάνουμε την ιστορία". Άρα λοιπόν για εμένα προσωπικά, η πιθανότητα να οδηγηθούν εκεί τα πράγματα είναι μεγάλη, και είναι και απόλυτα ρεαλιστική. Οι προϋποθέσεις είναι πρώτα απ' όλα με τη διατήρηση των Εγγυήσεων με τη λύση και έπειτα η διάλυση της Εθνικής Φρουράς που θα προκύψει, η παραμονή Τουρκικών στρατευμάτων και φυσικά μια "Τουρκική μύτη" που θα σπάσει, είτε από Έλληνες είτε από Τούρκους, αυτό δεν θα έχει και τόση σημασία.
Προς αποφυγή παρεξηγήσεων, το σχόλιο για ad hominem αναφερόταν στη φράση "Είναι εκπληκτικό το σθένος με το οποίο κάποιοι ελληνόφωνοι υπερασπίζονται τα δικαιώματα της Τουρκίας" το οποιο έκανε ο Andkand και είναι επιεικώς απαράδεκτο.
Δεν είμαι της άποψης ότι υπάρχει έστω και απομακρυσμένη πιθανότητα η Αγγλία και η Τουρκία να δεχθούν την κατάργηση των εγγυήσεων (ακόμη και αν ο Χριστόφιας και ο Ταλάτ τη συμφωνήσουν, πράγμα επίσης αδύνατο αφού ο Ταλάτ ελέγχεται από την Τουρκία). Αυτό οδηγεί μαθηματικά στην απόρριψη οποιασδήποτε άλλης συμφωνίας και απόρριψη σημαίνει συνέχιση του στάτους κβο, δηλαδή διατήρηση επ' άπειρον των εγγυήσεων.
Επιτέλους, μας ξεκαθάρισες το σκεπτικό σου.
Επιθυμείς διακαώς λύση, ουσιαστικά όποια και να είναι, φτάνει να ξεφύγουμε από το Στάτους Κβό. Κι επειδή φοβάσαι ότι δεν θα καταφέρουμε να αποφύγουμε τις Εγγυήσεις, και για να μετριάσεις τις αντιδράσεις που θα υπάρξουν προς απόρριψη του Σχεδίου, εφήυρες ουσιαστικά επιχειρήματα που να δικαιολογούν την παραμονή τους.
Καταλαμβαίνω και σέβομαι τις ανησυχίες και τις αγωνίες σου. Όμως αυτός δεν είναι ο σωστός τρόπος για να περάσει μια λύση. Ο λαός δεν τρώει, ολόκληρος τουλάχιστων, κουτόχορτο. Ο σωστός τρόπος είναι να λες όλες τις αλήθειες. Και σίγουρα, δεν προσπαθείς προκαταβολικά να προετοιμάσεις το έδαφος αποδοχής των Εγγυήσεων. Προσπαθείς πρώτα-πρώτα και αγωνίζεσαι να πείσεις τη διεθνή κοινότητα για το δίκαιο και το λογικό της κατάργησης τους. Έπειτα αγωνίζεσαι να ξεκαθαρίσεις στην Τουρκία, ότι δεν μπορεί να μας ξεγελάσει δεύτερη φορά. Και ότι δεν περνάει λύση με Εγγυήσεις. Και ταυτόχρονα όμως, πως και αυτή δεν κάνει ούτε βήμα προς την ένταξη στην Ε.Ε. χωρίς λύση, ή αναγνώριση και αποχώρηση στρατευμάτων.
Δεν επιδιώκω λύση, κάθε άλλο. Θεωρώ ότι στο σημείο που φτάσαμε η συμφωνία είναι μάλλον αδύνατη. Η ανάλυση των διαπραγματευτικών δυνατοτήτων της πλευράς μας και η σύγκριση τους με την παρούσα κατάσταση είναι ακαδημαϊκό θέμα και ως τέτοιο το αντιμετωπίζω.
Δεν είναι τυχαίο που ο Τάσσος Παπαδόπουλος ανέλυσε επανειλημμένα το θέμα και αναγνώρισε ότι δεν μπορεί ακόμα να τεθεί στο τραπέζι. Οι διαπραγματεύσεις δεν είναι διαγωνισμός λαϊκισμού, πρέπει κάποιος να διαλέγει πολύ προσεκτικά ποια χαρτιά θα παίξει και σε ποιο χρονικό σημείο θα τα παίξει. Ο Τάσσος το ήξερε αυτό.
Ο Τάσσος ήταν ένας, μοναδικός κι ανεπανάληπτος.
Δημοσίευση σχολίου