Μάχες -σύγχρονες και παλιότερες, στην ηρωϊκή Κόνιτσα

Ένας σύγχρονος αγώνας:

Φλεβάρης του 1988 ή 1989,
ήμουνα μαθητής Λυκείου,
μαζί με άλλους 20-25 νέους ΣΦΕΒίτες - η πλειοψηφία τους φοιτητές στο Παν/μιο, με ένα λεοφορείο ξεκινήσαμε από Θεσσαλονίκη για Κόνιτσα (μικρή σχετικά κωμόπολη της βορειοδυτικής της Ελλάδος, κοντά στα σύνορα με την κομμουνιστική τότε Αλβανία).
Για να διεκδικήσουμε ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ για τους αδερφούς μας της Β.Ηπείρου.

Το κόστος της μετακίνησης βάρυνε φυσικά τους ίδιους όπως και όλο το κόστος των γραφείων κλπ (ας τα ακούνε αυτά οι σημερικοί "υποτιθέμενοι" εθελοντές των Μ.Κ.Ο.)
Την φιλοξενία στο Οικοτροφείο της μητροπόλεως κάλυπτε πάντα με πολύ αγάπη η μητρόπολη και ο μητροπολίτης.

Ο τοπικός μητροπολίτης , ο μακαριστός πλέον Σεβαστιανός οργάνωνε στις 17 Φεβρουαρίου "3ήμερο πένθους και προσευχής" που κατέληγε σε συγκέντρωση & πορεία για την Αυτονομία της Β.Ηπείρου (1914) .

Θυμάμαι ακόμη το τσουχτερό κρύο το ανακατεμένο με την υγρασία.
Μετά τον εσπερινό, στο προαύλιο της εκκλησίας, λέγαμε αγωνιστικά τραγούδια και φωνάζαμε συνθήματα για να "ζεσταθούμε". Το ίδιο και την επόμενη μέρα, στις κύριες εκδηλώσεις.
Εκείνη τη χρονιά, η αστυνομία επικοινώνησε με τον δεσπότη να του πει ότι το ΠΑΣΟΚ θα αντιδράσει στις εκδηλώσεις και δεν θα αφήσει να πραγματοποιηθούνε (κάτι αντίστοιχο πήγε να κάνει το ΠΑΣΟΚ και στα Γρεβενά λίγους μήνες αργότερα όμως ο κόσμος των Γρεβενών γύρισε την πλάτη στους "νοσταλγούς του σοσιαλιστικού Παραδείσου" όπως χαρακτήριζε τότε την Αλβανία ο Ανδ.Παπανδρέου).

Θυμάμαι ακόμη το κρύο της Κόνιτσας αλλά και το χαμόγελο και την ελπίδα μας όταν βλέπαμε ότι δεν είμαστε μόνοι.
Συναγωνιστές της ΣΦΕΒΑ από Αθήνα, από Πάτρα, από Γιάννενα, όλοι έδιναν δυναμικά το παρόν.
Αλλά και η παρουσία του Σεβαστιανού μας έδινε πάντα κουράγιο.
Σαν να 'χαμε έναν βράχο δίπλα μας, προστάτη και καθοδηγητή.
Πανό, σημαίες, ντουντούκες, αυτοκίνητο με ηχητικά και μαχητικά τραγούδια για την πορεία, μετάβαση-πορεία μέχρι το τελωνείο της Κακαβιάς (επίσης μετά από πολλαπλά επεισόδια και συγκρούσεις με την αστυνομία εκείνη τη χρονιά αφού προσπαθούσαν με τη βία να μην μας επιτρέψουνε να φτάσουμε μέχρι τα σύνορα).

Αυτός ήταν ο αγώνας που δίναμε.
Κάθε Φλεβάρη. Στην Κόνιτσα.
Με το πρόσταγμα του αγωνιστή ιεράρχη Σεβαστιανού,
με αυταπάρνηση να δώσουμε την ψυχή μας για τον αγώνα,
για την λύτρωση των αδερφών μας της Β.Ηπείρου.

Κείμενου που μου έστειλλε συναγωνιστής της ΣΦΕΒΑ

και μία παλαιότερη μάχη:
Την ημέρα των Χριστούγεννα του 1947 στις 6 πμ, την ώρα που χτυπούσαν οι καμπάνες για την Χριστουγεννιάτικη Θεία Λειτουργία.
Στην ίδια κρύα κωμόπολη, την Κόνιτσα.
Ξεκίνησε η επίθεση των κομμουνιστών για την κατάληψη της κωμόπολη.
Ας αφήσουμε τα γεγονότα να μιλήσουνε:

Οι Κομμουνιστές (Δ.Σ.Ε) είχανε μόλις ανακηρύξει την κυβέρνησή τους και ζητούσανε άμεσα πόλη για να την ανακοινώσουνε ως πρωτεύουσα του "κράτους" τους.
Η μαρτυρική Κόνιτσα στο στόχαστρο.
Την κωμόπολη υπεράσπισαν με πολύ αυτοθυσία Έλληνες στρατιώτες (με τμήματα της χωροφυλακής κλπ).
Μετά από δεκάδες ημέρες αντίστασης στην πολιορκία, η Κόνιτσα ΑΝΤΕΞΕ.
ΔΕΝ ΕΠΕΣΕ στα χέρια των κομμουνιστών.
Ήταν μία σημαντική ήττα για τον Δ.Σ.Ε. και μία σημαντική νίη για την Ελλάδα μας.

στην φωτογραφία:μνήματα από πεσόντες στρατιώτες στην μάχη της Κόνιτσας

Ευχαριστούμε το ιστολόγιο Ορθοδοξία-Ελληνισμός για την ανάδειξη του θέματος
Δυστυχώς πέρασε η επέτειος, και δεν κυκλοφόρησε η είδηση στα ιστολόγια της πατρίδας μας.
Τις εκδηλώσεις στην Κόνιτσα οργάνωσε και φέτος στην ακρητική μητρόπολη, ο διάδοχος του μητροπολίτη Σεβαστιανού μητροπολίτης Κονίτσης Ανδρέας.


Ακολουθεί μικρό κομάτι από την περιγραφή της πορείας της μάχης από τον διοικητή ενός λόχου του Ελληνικού Στρατού



ΕΠΙΛΕΓΕΤΑΙ από το ΚΚΕ ΓΙΑ ΠΡΩΤΕΥΟΥΣΑ Η ΚΟΝΙΤΣΑ:
Μετὰ τὴν ἀποτυχία του στὸ Μετσοβο, τὸ Κ.Κ.Ε. ἀποφασίζει νὰ καταλάβει τὴν Κόνιτσα, ποὺ λόγω θέσης θὰ ἦταν μία ἰδανικὴ ἕδρα καὶ πρωτεύουσα. Τὸ Κ.Κ.Ε. πίστεψε ὅτι θὰ καταλάβει τὴν Κόνιτσα. Στὶς 29 Δεκεμβρίου 1947, ὁ Μᾶρκος Βαφειάδης, ὡς Ἀρχηγὸς τῶν Κ/Σ, ἀναγγέλει τὸν σχηματισμὸ κομμουνιστικῆς κυβέρνησης, στὴν ὁποία συμμετεῖχαν σὰν ὑπουργοὶ καὶ τρεῖς (3) Σλάβοι. Καὶ ἡ Κόνιτσα περικυκλώνεται πανταχῶθεν μὲ ἰσχυρὲς δυνάμεις.


Η ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΚΟΝΙΤΣHΣ:
Ξημερώνοντας Χριστούγεννα 1947, οἱ Κ/Σ ἐξαπέλυσαν μεγάλη ἐπίθεση κατὰ τῆς ἀμυντικῆς τοποθεσίας τῆς Κονίτσης, μὲ δύναμη δύο (2) ταξιαρχιῶν ὑπὸ τοὺς ἀρχισυμμορῖτες Σοφιανὸν καὶ Παλαιολόγον.
Ὅλη ἡ τοποθεσία φλέγεται ἀπὸ ὀρυμαγδὸ πυροβολικοῦ καὶ ὅλμων.
Τὸ ἀριστερὰ (δυτικὰ) 584 Τ.Π. μετὰ σκληρὸ ἀγῶνα καὶ κινδυνεῦον νὰ περικυκλωθεῖ, ἐξαναγκάζεται σὲ σύμπτυξη στὶς παρυφὲς τῆς Κoνίτσης.
Εὐτυχῶς ὅμως ὁ Προφήτης Ἠλίας - τὸ βασικὸ στήριγμα τῆς πόλης - ἀπέκρουσε ὅλες τὶς λυσσώδεις ἐπιθέσεις τῶν Κ/Σ ποὺ ἔφθασαν καὶ σὲ ἀπόσταση ὀλίγων μέτρων, καὶ ἔμεινε ἀπόρθητος. Ὁ προφήτης Ἠλίας καὶ οἱ ἐπὶ αὐτοῦ Ἐθνικὲς δυνάμεις ἔσωσαν τὴν Κόνιτσα. Ὅλες οἱ ἐν συνέχειᾳ ἐπιθέσεις κατ’ αὐτοῦ ἀποκρούστηκαν μὲ βαρειὲς ἀπώλειες ἑκατέρωθεν.
Τὴν ἴδια στιγμὴ οἱ ἄθεοι κομμουνιστοσυμμορῖτες (Κ/Σ), ἐπιτίθενται κατὰ χιλιάδες γιὰ νὰ καταλάβουν τὴν πόλη. Ὀρυμαγδὸς πυροβόλων καὶ ὅλμων, διακόπτει τὴν Θεία Λειτουργία.

Ἡ μεγάλη καὶ Ἱστορικὴ Μάχη τῆς Κονίτσης εἶχε ἀρχίσει. Γιὰ νὰ καταλήξει μὲ τὴ θέληση τοῦ Νεογέννητου Χριστοῦ σὲ πανωλεθρία τοῦ ἄθεου καὶ ἀσεβῆ ἐχθροῦ καὶ σὲ θριαμβευτικὴ ὅσο καὶ ἀποφασιστικὴ Νίκη τῆς Πατρίδας.

(η πλήρης περιγραφή από την εφημερίδα Πρωινός Λόγος εδώ ).