Αρχαία Ελληνικά στεφάνια (φωτογραφίες από πρόσφατα ευρήματα).

Το Ιστολόγιο της Αντιπαρακμής παραβρέθηκε στην ημερίδα του Αρχαιολογικού Μουσείου Θεσσαλονίκης από όπου και προέρχονται οι φωτογραφίες που ακολουθούν:

 

Απολαύστε την "καθάρια" τέχνη των προγόνων μας  και "μεθύστε" με την ομορφιά τους

Σχετικά κείμενα στο διαδίκτυο:

Τιμητική προσφορά στους νεκρούς από τους οικείους τους ήταν τα οκτώ χρυσά στεφάνια που βρέθηκαν πριν από τρία χρόνια σε ταφικό σύνολο κατά την εκτέλεση του τεράστιου ανασκαφικού προγράμματος -το μεγαλύτερο που έχει γίνει ποτέ στην Ελλάδα, προϋπολογισμού (πια) 70 εκατ. ευρώ- που γίνεται για τα έργα του μετρό στη Θεσσαλονίκη.

«Συνόδευαν τους νεκρούς, αυτή είναι μια πρώτη ερμηνεία ως προς τη σημασία και τη χρήση των στεφανιών στα συγκεκριμένα ανασκαφικά σύνολα», είπε στο «Εθνος» η προϊσταμένη της ΙΣΤ’ Εφορείας Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων, Λίλιαν Αχειλαρά.

Η κ. Αχειλαρά, από κοινού με τον συνάδελφό της, Δ. Νικάκη, θα κάνουν εκτενή αναφορά στα οκτώ χρυσά στεφάνια, που βρέθηκαν την άνοιξη του 2008 στον χώρο μπροστά από την Κεντρική Βιβλιοθήκη του ΑΠΘ, σε ημερίδα που θα γίνει αύριο στο Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης.

Εκεί οι αρχαιολόγοι βρήκαν μία λίθινη ταφική θήκη και έναν απλό λακκοειδή τάφο χωρίς κάλυψη που περιείχαν αντίστοιχα ανακομιδή οστών έπειτα από καύση και ενταφιασμό. Μεταξύ των άλλων κτερισμάτων των τάφων αποκαλύφθηκαν συνολικά οκτώ χρυσά στεφάνια, που χρονολογούνται στους ελληνιστικούς χρόνους: τέσσερα με φύλλα βελανιδιάς στην ταφή της λίθινης θήκης και τέσσερα με φύλλα ελιάς στον λακκοειδή τάφο.

(...)

Η Μακεδονία είναι από τις περιοχές του αρχαίου ελληνικού κόσμου που έδωσαν μεγάλο αριθμό μετάλλινων στεφανιών, που χρονολογούνται από τα μέσα του 4ου έως τα μέσα του 2ου π.Χ. αιώνα. Στην αρχαιότητα τα στεφάνια φοριούνταν σε θρησκευτικές και κοινωνικές εκδηλώσεις που περιλάμβαναν και θρησκευτικές τελετουργίες, όπως λ.χ. το συμπόσιο, ενώ οι αρχαίοι Έλληνες τα αφιέρωναν σε μεγάλα ιερά όπως ο Παρθενώνας ή το ιερό του Απόλλωνα στη Δήλο κ.α. Τα ίδια τα αντικείμενα δεν σώθηκαν, υπάρχουν όμως οι αναφορές στους καταλόγους των θησαυρών που ετοίμαζαν οι ιερείς κάθε χρόνο.

Στην αυριανή ημερίδα της Θεσσαλονίκης, που θα γίνει το πρωί στο Αρχαιολογικό Μουσείο με θέμα «Στεφάνια στην Αρχαία Μακεδονία-Νέα Ευρήματα», θα γίνουν εισηγήσεις για περισσότερα από δέκα χρυσά μακεδονικά στεφάνια που ήρθαν στο φως μέσα από ανασκαφές, λαθρανασκαφές ή συλλήψεις αρχαιοκάπηλων.

Εκτός από τα οκτώ του μετρό Θεσσαλονίκης, θα παρουσιαστούν δύο στεφάνια από τη Βεργίνα που βρέθηκαν το 2009 και το 2010 στο ιερό της Εύκλειας, ένα που βρέθηκε το 2000 στα χέρια αγρότη και θεωρήθηκε προϊόν αρχαιοκαπηλίας, αλλά και το χρυσό στεφάνι που επαναπατρίσθηκε το 2007 από το Μουσείο Γκετί του Λος Αντζελες.

Στο μουσείο

Η Μακεδονία είναι μια περιοχή ευνοημένη ως προς τη συγκομιδή χρυσών στεφανιών. Μόνο στο Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης φυλάσσονται 22 χρυσά στεφάνια, ενώ πολλά είναι και τα επίχρυσα στεφάνια από μπρούντζο, ξύλο και πηλό.

Πηγή: archaiologia.gr

Τα πιο γνωστά στεφάνια

Το πιο βαρύτιμο στεφάνι που σώζεται από την ελληνική αρχαιότητα είναι το χρυσό στεφάνι βελανιδιάς (β’ μισό του 4ου αιώνα π.Χ.) που βρέθηκε στον κυρίως θάλαμο του βασιλικού τάφου της Βεργίνας, μέσα σε χρυσή λάρνακα. Αποτελείται από 313 φύλλα και 68 βελανίδια και ζυγίζει 714 γραμμάρια. Στα ευρήματα των βασιλικών τάφων της Βεργίνας συγκαταλέγονται δύο ακόμη χρυσά στεφάνια από φύλλα και άνθη μυρτιάς του 4ου αιώνα π.Χ.

Στον 4ο αιώνα π.Χ. χρονολογούνται επίσης τα δύο χρυσά στεφάνια μυρτιάς και ελιάς που βρέθηκαν τη δεκαετία του ’60 στους τάφους του Δερβενίου, το χρυσό στεφάνι από φύλλα ελιάς και άνθη που βρέθηκε στη Σταυρούπολη Θεσσαλονίκης και χρυσό στεφάνι από τάφο της Σεβαστής Πιερίας.
Χρυσό στεφάνι με φύλλα ελιάς του 3ου αιώνα π.Χ. από την Αμφίπολη εκτίθεται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Καβάλας.

Στα σημαντικότερα ευρήματα του Αρχαιολογικού Μουσείου Αμφίπολης περιλαμβάνονται δύο χρυσά στεφάνια ελιάς και βελανιδιάς του 4ου π.Χ. αιώνα.

Το Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης διαθέτει 22 χρυσά μακεδονικά στεφάνια, συλλογή που θεωρείται η πλουσιότερη παγκοσμίως. (*)

(*) Πηγή, Αγγελιοφόρος, 17/5/2011 (Χρύσα Νάνου) και Περιοδικό «Αρχαιολογία».

 Πηγή