Δεν βρίσκω λόγια για να σας περιγράψω τα συναισθήματα μου, όταν κάποιος φίλος με πήρε σήμερα το πρωί τηλέφωνο για να με πληροφορήσει ότι ο Πόλυς Πολυβίου ‘’έδρασε’’ και πάλιν και μας εξέπληξε όλους ευχάριστα.
Ο Πόλυς Πολυβίου έχει στείλει σε κάθε μία οικογένεια των 13 θυμάτων της έκρηξης στο Μαρί, επιταγή εκ €17000.00 ( 17000.00 χ 13 = €221000.00) συνοδευόμενη με επιστολή του που έγραφε μεταξύ άλλων και τα εξής:
‘’ Το πιο λίγο που έχω να κάνω για να τιμήσω τους 13 ήρωες ήταν να επιστρέψω σε εσάς την αμοιβή μου για το Πόρισμα μου που έχω πάρει από την Κυπριακή Δημοκρατία’’
Αισθάνομαι πολύ μικρός και ασήμαντος ακόμα και να σχολιάσω την μεγαλειώδη πράξη αυτού του σπουδαίου από κάθε άποψη ανθρώπου, για αυτό και δεν θα σας κουράσω σήμερα με την φλυαρία μου για να μην σας αποσπάσω από το νόημα και την σημασία της.
Από την έκδόση του Πορίσματος και εντεύθεν, καθημερινά προβληματιζόμουνα αν θα έπρεπε να σας μεταφέρω κάποιες σκέψεις που έχω κάνει σε σχέση με το μέλλον αυτού του τόπου. Η σημερινή πράξη όμως του Πόλυ Πολυβίου δεν μου αφήνει κανένα δισταγμό να σας τις μεταφέρω.
Καθημερινά όλοι βιώνουμε το φαινόμενο της πολιτικής και ηθικής κατάπτωσης και των κάθε λογής συναλλαγών του κομματικού κατεστημένου. Μέσα σε αυτό το καταθλιπτικό περιβάλλον ο πολίτης αισθάνεται μια πλήρη αδυναμία παρέμβασης με αποτέλεσμα τον ευνουχισμό του και την αναγκαστική ταύτιση του με το κομματικό κατεστημένο. Παρ’ όλα αυτά όμως ο πολίτης εξακολουθεί και διατηρεί ακέραια την ηθική του και την φιλοπατρία του και χρειάζεται μόνο κάποια γεγονότα όπως το Μαρί και μεγάλους άνδρες όπως τον Πόλυ Πολυβίου για να τον εμπνεύσουν και να του φλογίσουν την σπίθα και την ελπίδα που κρύβει μέσα του.
Την τελευταία δεκαετία έκανα έναν μοναχικό αγώνα ασκώντας εντονότατη κριτική στο κομματικό κατεστημένο με το ανάλογο προσωπικό κόστος που ένας τέτοιος αγώνας συνεπάγεται. Μερικοί αναγνώστες μου αν και συμφωνούσαν με αυτή μου την κρητική, δικαιολογημένα με ρωτούσαν ‘’ Τι έχεις να προτείνεις για να αλλάξουν τα πράγματα προς το καλύτερο;’’ Σαν λύση πάντα προέβαλα την αποχή από τις εκλογές, την οριζόντια ψηφοφορία και την καταμέτρηση της λευκής ψήφου σαν ποσοστό, προκειμένου να αναδειχθεί η απαξίωση του κομματικού κατεστημένου. Η πρώτη επιλογή, αυτή της αποχής, αναδείχθηκε περίτρανα στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές, για τις υπόλοιπες δύο επιλογές ο πολίτης δεν μπορούσε να παρέμβει γιατί απλά το κομματικό κατεστημένο δεν τις προώθησε προκειμένου να προστατευθεί.
Μετά την έκρηξη στο Μαρί προβάλλει όσο ποτέ άλλοτε η αναγκαιότητα για αλλαγή πορείας, γιατί ο τόπος δεν μπορεί πλέον να πορευτεί με το υπάρχον πολιτικό και κομματικό κατεστημένο. Η προσπάθεια για μια τέτοια αλλαγή πορείας μπορεί να φαντάζει δύσκολη, γιατί το κομματικό κατεστημένο και κυρίως τα κόμματα εξουσίας έχούν την οικονομική στήριξη του υπόκοσμου και κυρίως των διεφθαρμένων ΜΜΕ, αλλά δεν είναι ακατόρθωτη.
Το πρόβλημα μας σήμερα δεν είναι ο Χριστόφιας. Το πρόβλημα μας είναι ο κάθε Χριστόφιας, ο κάθε Αναστασιάδης, ο κάθε Κάρογιαν και ο κάθε Ομήρου, όποιος και να εκλεγεί στις επόμενες Προεδρικές εκλογές τα πράγματα θα παραμείνουν τα ίδια και ίσως γίνουν χειρότερα λόγω της αιώνιας κόντρας και των νοσηρών νοοτροπιών που τους διακρίνει. Στις επόμενες προεδρικές εκλογές το διακύβευα ένα πρέπει να είναι, η προβολή μιας υπερκομματικής υποψηφιότητας, που θα ενώσει τον λαό γύρω του, θα του δώσει προοπτική και ελπίδα και ταυτόχρονα θα ενθαρρύνει νέους κομματικούς σχηματισμούς και κινήματα. Οι πολίτες θα πρέπει να ασκήσουν πίεση στα κόμματα για να πεισθούν οι πολιτικοί ότι θα πρέπει να τιθασεύσουν τις όποιες πολιτικές τους φιλοδοξίες για χάριν του καλού το τόπου. Η εκλογή μιας υπερκομματικής προσωπικότητας θα αποβεί και προς το συμφέρον των κομμάτων γιατί εκτός του ότι εν μέρει θα εξιλεωθούν, θα δώσει στα ίδια την ευκαιρία, μακριά από αντιπαραθέσεις, λαϊκισμούς και αντιπολιτευτικές κόντρες να βάλουν τάξη στα του οίκου τους και να εξιχρονισθούν.
Το κίνημα των αγανακτισμένων και το σύνολο των πολιτών πρέπει να εκμεταλλευτεί την σημερινή συγκυρία και την αμηχανία του κομματικού κατεστημένου και να επιβάλει σε αυτό μια υπερκομματική υποψηφιότητα, εκείνου του τεχνοκράτη, που θα διαθέτει ως εχέγγυο αξιοπιστίας, την εντιμότητα του, την προσωπική του διαδρομή και πρωτίστως την ανεξαρτησία της σκέψης του.
Δεν γνωρίζω αν ο Πόλυς Πολυβίου επιθυμεί να εμπλακεί στα κοινά. Μιλώντας όμως με πολλούς πολίτες, ανεξάρτητα σε ποιο κομματικό χώρο ανήκουν, αποκόμισα την εντύπωση ότι μια τέτοια προοπτική τους βρίσκει σύμφωνους και σε πολλές περιπτώσεις τους ενθουσιάζει. Κατά την προσωπική μου άποψη ο Πόλυς Πολυβίου διαθέτει τα πιο πάνω εχέγγυα αξιοπιστίας και στον ίδιο εναπόκειται να μας κάνει αυτή την μεγάλη χάρη. Αν πράγματι ο ίδιος επιθυμεί κάτι τέτοιο, τότε θα είμαστε πραγματικά άξιοι της τύχης μας αν δεν τον επιβάλουμε εμείς οι ίδιοι στους πολιτικούς.
Όμηρος Αλεξάνδρου,
Εγκεκριμένος Λογιστής - Ελεγκτής
1 σχόλιο:
Στη προβολή του Πολύ και συ;
Και γω!
:-))
Δημοσίευση σχολίου