Επίσκεψη στο Χαρίσειο Γηροκομείο. Μήπως αυτοί είναι οι ΔΙΚΟΙ ΣΟΥ γονείς;;

Πόση χαρά μπορεί να προσφέρει ένα χάδι;

Πόση χαρά μπορεί να προσφέρει ένα μικρό δώρο 
σε κάποιους που έχουν τόσο πολύ ανάγκη να νιώσουν ότι ακόμη τους αγαπούν; :

Την ώρα που κάποιοι "ξεφορτώνονται" τους γονείς τους στο γηροκομείο ..

την ίδια ώρα, νέες της Ενοριακής Νεανικής Εστίας Αγ.Παντελεήμονος Πολίχνης

επισκέφθηκαν τους ηλικιωμένους που ζουν στο Χαρίσειο Γηροκομείο,

τους πρόσφεραν όμορφα τραγούδια, μικρά δωράκια και πολλή-πολλή, ζεστή αγάπη.

(στη φωτογραφία ο Δ/ντής και ο ιερέας του Γηροκομείου)

Όλα αυτά με πολλή διάκριση και χωρίς καμία διάθεση προβολής- η αλήθεια είναι ότι δυσκολευτήκαμε πολύ να προμηθευτούμε φωτογραφίες από την επίσκεψή τους.

Ποιος είπε ότι οι γερόντισσες του γηροκομείου δεν μπορούν να έχουν κι αυτές τη δική τους χορωδία;!!
Δείτε την:

Αλλά και το δικό τους χορευτικό συγκρότημα! Καμαρώστε τους:

ίσως κάποιοι στις φωτογραφίες αναγνωρίσουν τα πρόσωπα του πατέρα και της μάνας τους,
που  ... ξέχασαν στο ίδρυμα.
Μήπως αυτοί είναι οι ΔΙΚΟΙ ΣΟΥ γονείς; :

 

κλείνουμε με τους στίχους του Κ. Χατζή
"Και λεγόμαστε άνθρωποι"
(...)

Ξεκίνησα και πάλι ένα πρωί
τους πόνους και τα βάσανα να βρω μες τη ζωή
και περπατούσα και περπατούσα
κι έφτασα κάπου σε ένα σημείο
κι είδα γραμμένο τι να πεις
Γηροκομείο η ελπίς

Εκεί τα στοργικά παιδιά πετάνε τους γονείς
το μόνο έγκλημά τους ότι ζήσαν πολλά χρόνια
και τους ξεχνούν παιδιά κι εγγόνια
γέροι με δίχως όνειρα γεμάτοι με ρυτίδες
και μάτια θλιβερά

http://youtu.be/5Q-W8dgwMA8