Αναδημοσιεύουμε από την Ομάδα Εκπαιδευτικών "Ο Παιδαγωγός":
Σαν σήμερα ..7 Φεβρουαρίου ..
Το παρακάτω περιστατικό δεν θα διαβαστεί ΣΕ ΚΑΝΕΝΑ σχολείο της Ελλάδας. Κάποιοι φρόντισαν να εξαφανίσουν κάθε ηρωική σελίδα ακόμη κι αν αυτή είναι ποτισμένη με αίμα 17χρονου αριστούχου σημαιοφόρου μαθητή. Στα "Ελληνικά" σχολεία ασχολούμαστε με το "περιβάλλον", με τη "βιώσιμη ανάπτυξη", με τον "ρατσισμό", το "φασισμό" και τις "μειονότητες".
Αγαπητοί συνάδελφοι, αν μπορείτε αφιερώστε 4-5 λεπτά για να μιλήσετε στους μαθητές σας για τον περήφανο αγώνα της ΕΟΚΑ, για τα νιάτα της Κύπρου, τα Ελληνικά νιάτα, για τους άριστους μαθητές, που έδωσαν την ψυχή αλλά και τη ζωή τους στον αγώνα για τη ΛΕΥΤΕΡΙΑ και την ΕΝΩΣΗ με τη μάννα Ελλάδα:
Πέτρος Γιάλλουρος, μαθητής τοῦ Ἑλληνικοῦ Γυμνασίου Ἀμμοχώστου, προτοῦ ἐκπνεύσει ἀνεφώνησε: «ΖΗΤΩ Η ΕΝΩΣΙΣ»
Τρίτη ἦταν τό 1956 ἡ 7η Φεβρουαρίου. Λίγο πρίν ἀπό τίς 9 π.μ., στή συμβολή τῶν ὁδῶν Ἑρμοῦ καί Κυπριανοῦ τῆς Ἀμμοχώστου, ἔξω ἀπό τό κατάστημα τροφίμων Καψουράχη, ἀπέναντι ἀπό τό φαρμακεῖο Μίκη Μιχαηλίδη, Ἐγγλέζος ὑπαξιωματικός, μέλος ἐποχούμενης σέ ἀνοικτό λαντρόβερ περιπόλου τῆς στρατιωτικῆς ἀστυνομίας, σκόπευσε μέ αὐτόματο Στέν, πυροβόλησε καί σκότωσε τόν ἐπικεφαλῆς μαθητικῆς διαδήλωσης, ἄοπλο, δεκαεπτάμισι χρονῶν μαθητή τοῦ Ἑλληνικοῦ Γυμνασίου Ἀμμοχώστου Πέτρο Γιάλλουρο, ἀπό τό Ριζοκάρπασο.
Τήν ἑπόμενη μέρα, Τετάρτη 8.2.1956, ἡ ἐφημερίδα «ΕΘΝΟΣ» τῆς Λευκωσίας ἔγραφε στήν πρώτη σελίδα: «Ὁ μαθητής τοῦ Γυμνασίου Ἀμμοχώστου Πέτρος Γιάλλουρος ἐφονεύθη χθές τήν πρωίαν βληθεῖς ὑπό σφαίρας εἰς τό στῆθος. Κλείσιμο καταστημάτων καί ἀπεργίαι εἰς ἔνδειξιν διαμαρτυρίας διά τόν φόνον τοῦ μαθητοῦ».
Ἡ ἐφημερίδα «Φιλελεύθερός» της ἴδια μέρας ἔγραφε: «Ὁ ἄριστος τῶν μαθητῶν τῆς Ἀμμοχώστου ἐπυροβολήθη χθές καί ἐφονεύθη ὑπό δυνάμεων ἀσφαλείας κατά τήν διάρκεια διαδηλώσεων. Ἡ σφαίρα διέτρησε τόν πνεύμονα τοῦ ἀτυχοῦς μαθητοῦ.
Προτοῦ ἐκπνεύσει ἀνεφώνησε: «ΖΗΤΩ Η ΕΝΩΣΙΣ». Ὅλα τά καταστήματα Βαρωσίων ἔκλεισαν εἰς ἔνδειξιν πένθους. Λιμενεργᾶται ἠρνήθησαν νά ἐκφορτώσουν στρατιωτικόν ὑλικόν. Ἡ κηδεία τοῦ φονευθέντος μαθητοῦ ἐγένετο αὐθημερόν εἰς Ριζοκάρπασον»…
Ξανθός γαλανομάτης, ἡγετική μορφή τῶν ἀγωνιζομένων μαθητῶν, τῆς Ἀλκίμου Νεολαίας ΕΟΚΑ στήν Ἀμμόχωστο, σημαιοφόρος τοῦ σχολείου ὁ Γιάλλουρος. Στή μαθητική ἐκδρομή – προσκύνημα, τοῦ καλοκαιριοῦ τοῦ 1955 στή μητέρα Ἑλλάδα, μέ τή στολή καί τό πηλήκιο τοῦ Γυμνασίου, σημαιοφόρος μέ τή Γαλανόλευκη κατά τήν τελετή κατάθεσης στεφάνου στό Μνημεῖο τοῦ Ἀγνώστου Στρατιώτου 20 Αὐγούστου 1955.
Στή φωτογραφία τῆς λεβεντιᾶς, παραστάτες τοῦ σημαιοφόρου Γιάλλουρου, μέ τίς στολές τούς ἐπίσης οἱ μαθητές καί μαθήτριες Νάπα Κυριακίδου Δημητρίου, Ἀντώνης Ἀντωνιάδης, Χριστάκης Χριστοφίδης, Μαρία Κώστα Πρέζα. Στή σελίδα 126 τοῦ νέου βιβλίου τοῦ Δημήτρη Λεβέντη «Ἡ ζωή καί ὁ θάνατος τοῦ Πέτρου Γιάλλουρου».
Στό ἴδιο βιβλίο, σέλ.28, γράφει γιά τήν ἐκδρομή στήν Ἑλλάδα, τή διαμονή στό Γυμνάσιο Ἁμαρουσίου, μαζί μέ μαθητές ἀπό τή Λάπηθο, τήν Πόλη Χρυσοχούς καί τήν Πάφο, μεταξύ τῶν ὁποίων κι ὁ Εὐαγόρας Παλληκαρίδης. Κι ἔγραψε ὁ Γιάλλουρος στόν πατέρα του:
«Μόλις πάτησα τό Ἅγιο χῶμα τῆς Ἑλλάδος, μία βαθειά συγκίνησις μέ κατακυρίευσε καί δάκρυα ἀνέβηκαν στά μάτια μου, ἀφ’ ἑνός λόγω του ὅτι πατούσα στήν Ἐλεύθερη Πατρίδα, ἀφ’ ἑτέρου διότι σκέφτηκα ὅτι ἡ ἰδιαιτέρα μας πατρίς Κύπρος ἔμενε ὑπόδουλη κάτω ἀπό τόν βαρύ ζυγό τῶν Ἄγγλων, ἐνῶ ἔπρεπε νά εἶναι κι αὐτή ἕνα κομμάτι τῆς Ἐλεύθερης Ἑλλάδος»…
Τήν Κυριακή ἔγινε στή Φανερωμένη τῆς Λευκωσίας πεντηκοστό τέταρτο Ἐθνικό Μνημόσυνο τοῦ πρώτου νεκροῦ μαθητῆ Ἥρωα τῆς ΕΟΚΑ
Το είδαμε εδώ Ένα ακόμη αφιέρωμα στον σημαιοφόρο μαθητή Πέτρο Γιάλλουρο βρήκαμε εδώ, μεταφέρουμε ένα απόσπασμα :
Τον Οκτώβριο του 1955, ο Πετράκης άριστος μαθητής, παραλαμβάνει την Ελληνική σημαία του σχολείου του, από τον διευθυντή του, Γυμνασίαρχο, Χαράλαμπο Φελά. Παραλαμβάνει το ιερό χρέος. Το αντιλαμβάνεται.
Την 7η Φεβρουαρίου, οι μαθητές ξεχύνονται στους δρόμους της Αμμοχώστου, μετά την απόφαση της κυβέρνησης να κλείσει το Γυμνάσιο Αμμοχώστου. Ο Πετράκης εκεί, Μπροστάρης της διαδήλωσης, με την γαλανόλευκη του. Με τη γαλανόλευκη θα πορευθεί και θα αφήσει και την τελευταία του πνοή στους δρόμους της Αμμοχώστου. Δεν την αποχωρίστηκε ποτέ! Γνώριζε τη σημασία του να είσαι Έλληνας, γνώριζε πως είναι να αγωνίζεσαι σαν Έλληνας, μας έμαθε και πώς είναι να πεθαίνεις σαν Έλληνας. Με το αίμα του να κυλάει στην άσφαλτο της κατεχόμενης μας σήμερα, γης πήρε άριστα και στο νόημα του να είσαι Ελληνας. Εξεταστές του οι ήρωες που έφυγαν πριν απ’αυτόν. Μαθητές του, όλοι εμείς.
Ο Πετράκης Γιάλλουρος μας φωτίζει το δρόμο. Το δρόμο της Ελευθερίας, της αδούλωτης Ελληνικής ψυχής. Ο τάφος του μεγάλου αυτού ήρωα, βεβηλωμένος στο κατεχόμενο Ριζοκάρπασο είναι ο φάρος, για να συνεχίσουμε τον αγώνα που ξεκίνησαν οι νέοι το 1955, για ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ - ΑΥΤΟΔΙΑΘΕΣΗ - ΕΝΩΣΗ. Είναι χρέος μας, να κυματίσουμε την γαλανόλευκη πάνω στον τάφο του Πετράκη στο Ελληνικό Ριζοκάρπασο, στην σκλαβωμένη από το Τούρκο κατακτητή Καρπασία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου