Ο διευθυντής του
Γκαίτε μας κατηγόρησε για ελληνική σημαία, Μακάριο, εθνικές επετείους
ΑΦωνους
άφησε ακροατές εκδήλωσης η αιφνιδιαστική τοποθέτηση του διευθυντή του
μορφωτικού ινστιτούτου Γκαίτε στη Λευκωσία, Βjorn Luley. Η εκδήλωση έγινε την
περασμένη Κυριακή, με τίτλο «Κύπρος: λογοτεχνικός προορισμός» που
πραγματοποίησε με μεγάλη ευαισθησία και μεράκι το Ιδεόγραμμα, με λογοτέχνες από
όλο τον κόσμο στη Λευκωσία, με τη συμμετοχή συγγραφέων και ποιητών από την
Κίνα, τις ΗΠΑ, τη Νορβηγία, την Ισπανία, τη Γερμανία και την Ελλάδα. Η
δημοσιογράφος Σοφία Ιορδανίδου, η οποία ήταν συντονίστρια στην εκδήλωση,
καταθέτει τη μαρτυρία της και καταγράφει τα όσα είπε ο Διευθυντής του Γκαίτε:
• «Εξαιρετική η ένθεση στο ποίημα του Γερμανού ποιητή μας Μarcous Roloff για τη σημαία που αναβοσβήνει στην πλαγιά του Πενταδάκτυλου. Πρέπει να δημοσιευθεί. Μόνο που ο Μarcous έκανε ένα λάθος: η σημαία ΔΕΝ είναι τουρκική, είναι τουρκοκυπριακή». Ο κόσμος από κάτω άρχισε να ανταλλάσσει ανήσυχες ματιές.
• «Ήρθα στην Κύπρο από τη Συρία πέρσι και ειλικρινά δεν καταλαβαίνω για ποιο λόγο κυματίζει η ελληνική σημαία στο νησί αντί για την κυπριακή». Αρχίζουν να ακούγονται έντονοι ψίθυροι στην αίθουσα, «Μα τι λέει»;
• «Μου είναι ακόμη αδιανόητο το γιατί οι Κύπριοι γιορτάζουν το ελληνικό «όχι» του Μεταξά στους Ιταλούς το 1940». Εισπράττει την απάντηση του κοινού «γιατί οι Κύπριοι πολεμήσαμε το 1940 και χάσαμε πολλούς από μας». Στο μεταξύ, ο κόσμος αρχίζει να διαμαρτύρεται για τις θέσεις του διευθυντή του Γερμανικού Μορφωτικού Ινστιτούτου στη Λευκωσία, που εκπροσωπεί τη Γερμανική Κυβέρνηση. Όμως, ο Βjorn Luley, απτόητος, συνέχισε.
• «Αδιανόητο μου φαίνεται, ακόμη, γιατί οι Κύπριοι έχουν αργία την ημέρα γιορτής του ονόματος του Αρχιεπισκόπου Μακάριου» και ακόμη «γιατί να διδάσκονται τα παιδιά στα σχολεία ύλη που τροφοδοτεί την απόσταση μεταξύ των δύο πλευρών». Στο σημείο αυτό, έξαλλος ο Τάσος Αγγελή, διευθυντής του Ιδρύματος Πολιτισμού Κύπρου, στο χώρο του οποίου διεξαγόταν η εκδήλωση, πήρε το λόγο και είπε στον εκπρόσωπο του μορφωτικού ινστιτούτου της Γερμανίας: «Είστε καλεσμένος μου εδώ απόψε και σας λέω ότι το πρόβλημα αυτής της χώρας δεν είναι οι μαθητές και τα σχολεία μας, αλλά κάποιοι δάσκαλοι, όπως εσείς. Λυπάμαι γι’ αυτό που κάνετε εδώ σήμερα, καληνύχτα σας». Και αποχώρησε επιδεικτικά από την εκδήλωση.
• «Ξέρω ότι δυσαρεστώ κάποιους εδώ μέσα απόψε», ψέλλισε ο Γερμανός μορφωτικός ακόλουθος, για να εισπράξει από πολλούς στο κοινό ένα: «όλους», «αλλά είναι πράγματα που δεν καταλαβαίνω στην Κύπρο και θέλω να σας εκφράσω τις ‘προσωπικές’ μου απόψεις γι’ αυτά. Οι αγνοούμενοι για παράδειγμα. Έχω κι εγώ φίλους (κατονόμασε ένα ελληνικό κι ένα τουρκικό όνομα) που αγνοούνται. Υποστηρίζω την ειρήνη και τη συνύπαρξη. Είμαι κι εγώ από διχασμένη χώρα και ξέρω τι θα πει αυτό. Και το λέω ευθέως και σε σας».
Η αλήθεια είναι ότι τα είπε τόσο ευθέως που δεν άφησε κανένα περιθώριο λάθους…
• «Εξαιρετική η ένθεση στο ποίημα του Γερμανού ποιητή μας Μarcous Roloff για τη σημαία που αναβοσβήνει στην πλαγιά του Πενταδάκτυλου. Πρέπει να δημοσιευθεί. Μόνο που ο Μarcous έκανε ένα λάθος: η σημαία ΔΕΝ είναι τουρκική, είναι τουρκοκυπριακή». Ο κόσμος από κάτω άρχισε να ανταλλάσσει ανήσυχες ματιές.
• «Ήρθα στην Κύπρο από τη Συρία πέρσι και ειλικρινά δεν καταλαβαίνω για ποιο λόγο κυματίζει η ελληνική σημαία στο νησί αντί για την κυπριακή». Αρχίζουν να ακούγονται έντονοι ψίθυροι στην αίθουσα, «Μα τι λέει»;
• «Μου είναι ακόμη αδιανόητο το γιατί οι Κύπριοι γιορτάζουν το ελληνικό «όχι» του Μεταξά στους Ιταλούς το 1940». Εισπράττει την απάντηση του κοινού «γιατί οι Κύπριοι πολεμήσαμε το 1940 και χάσαμε πολλούς από μας». Στο μεταξύ, ο κόσμος αρχίζει να διαμαρτύρεται για τις θέσεις του διευθυντή του Γερμανικού Μορφωτικού Ινστιτούτου στη Λευκωσία, που εκπροσωπεί τη Γερμανική Κυβέρνηση. Όμως, ο Βjorn Luley, απτόητος, συνέχισε.
• «Αδιανόητο μου φαίνεται, ακόμη, γιατί οι Κύπριοι έχουν αργία την ημέρα γιορτής του ονόματος του Αρχιεπισκόπου Μακάριου» και ακόμη «γιατί να διδάσκονται τα παιδιά στα σχολεία ύλη που τροφοδοτεί την απόσταση μεταξύ των δύο πλευρών». Στο σημείο αυτό, έξαλλος ο Τάσος Αγγελή, διευθυντής του Ιδρύματος Πολιτισμού Κύπρου, στο χώρο του οποίου διεξαγόταν η εκδήλωση, πήρε το λόγο και είπε στον εκπρόσωπο του μορφωτικού ινστιτούτου της Γερμανίας: «Είστε καλεσμένος μου εδώ απόψε και σας λέω ότι το πρόβλημα αυτής της χώρας δεν είναι οι μαθητές και τα σχολεία μας, αλλά κάποιοι δάσκαλοι, όπως εσείς. Λυπάμαι γι’ αυτό που κάνετε εδώ σήμερα, καληνύχτα σας». Και αποχώρησε επιδεικτικά από την εκδήλωση.
• «Ξέρω ότι δυσαρεστώ κάποιους εδώ μέσα απόψε», ψέλλισε ο Γερμανός μορφωτικός ακόλουθος, για να εισπράξει από πολλούς στο κοινό ένα: «όλους», «αλλά είναι πράγματα που δεν καταλαβαίνω στην Κύπρο και θέλω να σας εκφράσω τις ‘προσωπικές’ μου απόψεις γι’ αυτά. Οι αγνοούμενοι για παράδειγμα. Έχω κι εγώ φίλους (κατονόμασε ένα ελληνικό κι ένα τουρκικό όνομα) που αγνοούνται. Υποστηρίζω την ειρήνη και τη συνύπαρξη. Είμαι κι εγώ από διχασμένη χώρα και ξέρω τι θα πει αυτό. Και το λέω ευθέως και σε σας».
Η αλήθεια είναι ότι τα είπε τόσο ευθέως που δεν άφησε κανένα περιθώριο λάθους…
Η… αθώα σύγχυση
πατριωτισμού με εθνικισμό
Η
ΣΟΦΙΑ Ιορδανίδου
συνεχίζει την περιγραφή της σημειώνοντας τα εξής: Σε μια διχοτομημένη χώρα,
όπως είναι η Κύπρος, κομμάτι της Ανατολικής Μεσογείου, δεν μπορεί παρά ο
διευθυντής του γερμανικού μορφωτικού ινστιτούτου να αντιμετωπίζει τα πράγματα
μέσα από το πρίσμα μιας συνολικής πολιτιστικής πολιτικής. Αφήνει, λοιπόν, πολλά
ερωτηματικά το πόσο «αθώο» είναι να συγχέει ο Γερμανός μορφωτικός ακόλουθος τον
πατριωτισμό με τον εθνικισμό σε χώρες, όπως είναι η Ελλάδα και η Κύπρος. «Διότι
την ειρήνη…», όπως αναφέρει χαρακτηριστικά η εφημερίδα «Καθημερινή» στις
5/2/2012, σε κριτική που υπογράφει η Τιτίκα Δημητρούλια, με αφορμή την έκδοση
ανθολογίας λογοτεχνίας με πρωτοβουλία των ινστιτούτων Γκαίτε της
Νοτιοανατολικής Ευρώπης, «…τη συνοίκηση και τη συνεργασία δεν την υπονομεύει
τελικά ούτε το τραύμα ούτε η μνήμη, το αντίθετο? αλλά οι πολιτικές και οι
στρατηγικές που το δημιουργούν, χωρίς να υπολογίζουν τα άτομα και τους λαούς».
Και η απάντηση του Δρ. Λούλυ…
«Δεν
ήθελα να προσβάλω ή να προκαλέσω»
Ο διευθυντής του
Γκαίτε απολογείται για τα όσα μας κατηγόρησε
ΑΠΟΛΟΓΗΤΙΚΟΣ και με εμφανή
προσπάθεια να διορθώσει τα όσα είπε την περασμένη Κυριακή εις βάρος των Κυπρίων
εμφανίστηκε χθες ο διευθυντής του μορφωτικού ινστιτούτου Γκαίτε, Βjorn Luley.
Σε δηλώσεις του στον «Φ», ο Γερμανός διευθυντής του Γκαίτε ξεκίνησε λέγοντας
πως δεν ήταν πρόθεσή του να προσβάλει ή να προκαλέσει οποιονδήποτε στο
ακροατήριο. Μια φράση την οποία επανέλαβε αρκετές φορές στη διάρκεια της
συνομιλίας μας, επιχειρώντας να εξηγήσει για τις τοποθετήσεις που είχε κάνει
μιλώντας σε εκδήλωση λογοτεχνών.
«Έκανα μεγάλο λάθος στην αρχή της ομιλίας μου προσπαθώντας να διορθώσω την αναφορά του Γερμανού ποιητή για τη σημαία», ανέφερε ο κ. Luley, σχολιάζοντας την αναφορά του ότι η «σημαία» στον Πενταδάκτυλο δεν είναι τουρκική αλλά τουρκοκυπριακή. Υποστήριξε πως με τη δήλωσή του δεν ήθελε να στείλει οποιοδήποτε μήνυμα το οποίο αφορά τα γεγονότα στην Κύπρο και κυρίως ότι μπορεί να υποστηρίζει τη διαίρεση του νησιού ή την παράνομη ενέργεια της Τουρκίας. Γνωρίζω, είπε, πολύ καλά το πόσο ο κόσμος έχει υποφέρει.
Στη συνέχεια επιχείρησε να δικαιολογήσει τις τοποθετήσεις του για τις ελληνικές σημαίες, τις εθνικές επετείους αλλά και τη γιορτή του Αρχιεπισκόπου. Υποστήριξε πως απλά μετάφερε το πώς βλέπει ένας ξένος την παρουσία περισσότερων ελληνικών παρά κυπριακών σημαιών. Ωστόσο χθες έδειξε να αντιλαμβάνεται γιατί τιμάται η 28η Οκτωβρίου 1940. Σ’ ό,τι αφορά στην αναφορά του για τα ονομαστήρια του Αρχιεπισκόπου, εξήγησε πως δεν αναφερόταν στον Μακάριο. Του προκάλεσε έκπληξη όταν σε προσπάθεια του να διοργανώσει εκδήλωση, του είχε αναφερθεί πως η συγκεκριμένη ημέρα είναι αργία λόγω των ονομαστηρίων του Αρχιεπισκόπου. Κατέληξε επαναλαμβάνοντας πως δεν ήξερε πόσο μεγάλη ευαισθησία υπάρχει για ορισμένα ζητήματα που έθιξε. Σημείωσε πάντως ότι στηρίζει την προσπάθεια που γίνεται για τα βιβλία της ιστορίας αλλά και το θέμα των αγνοουμένων.
«Έκανα μεγάλο λάθος στην αρχή της ομιλίας μου προσπαθώντας να διορθώσω την αναφορά του Γερμανού ποιητή για τη σημαία», ανέφερε ο κ. Luley, σχολιάζοντας την αναφορά του ότι η «σημαία» στον Πενταδάκτυλο δεν είναι τουρκική αλλά τουρκοκυπριακή. Υποστήριξε πως με τη δήλωσή του δεν ήθελε να στείλει οποιοδήποτε μήνυμα το οποίο αφορά τα γεγονότα στην Κύπρο και κυρίως ότι μπορεί να υποστηρίζει τη διαίρεση του νησιού ή την παράνομη ενέργεια της Τουρκίας. Γνωρίζω, είπε, πολύ καλά το πόσο ο κόσμος έχει υποφέρει.
Στη συνέχεια επιχείρησε να δικαιολογήσει τις τοποθετήσεις του για τις ελληνικές σημαίες, τις εθνικές επετείους αλλά και τη γιορτή του Αρχιεπισκόπου. Υποστήριξε πως απλά μετάφερε το πώς βλέπει ένας ξένος την παρουσία περισσότερων ελληνικών παρά κυπριακών σημαιών. Ωστόσο χθες έδειξε να αντιλαμβάνεται γιατί τιμάται η 28η Οκτωβρίου 1940. Σ’ ό,τι αφορά στην αναφορά του για τα ονομαστήρια του Αρχιεπισκόπου, εξήγησε πως δεν αναφερόταν στον Μακάριο. Του προκάλεσε έκπληξη όταν σε προσπάθεια του να διοργανώσει εκδήλωση, του είχε αναφερθεί πως η συγκεκριμένη ημέρα είναι αργία λόγω των ονομαστηρίων του Αρχιεπισκόπου. Κατέληξε επαναλαμβάνοντας πως δεν ήξερε πόσο μεγάλη ευαισθησία υπάρχει για ορισμένα ζητήματα που έθιξε. Σημείωσε πάντως ότι στηρίζει την προσπάθεια που γίνεται για τα βιβλία της ιστορίας αλλά και το θέμα των αγνοουμένων.
Αντιδράσεις:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου