Ο φασισμός του 21ου αιώνα, δεν θα ονομάζεται φασισμός. Θα ονομάζεται με οποιοδήποτε άλλο όνομα, από «προοδευτισμός» ή «ανακαινισμός», μέχρι, ακόμη, «σύγχρονη ματιά» ή «ρηξικέλευθος τομή» των γεγονότων.
Οι εραστές της φασιστικής ιδεολογίας δεν θα προωθούν την πραμάτεια τους με το πραγματικό της όνομα, αφού ιστορικά η ιδεολογία αυτή έχει χρεοκοπήσει, οι λαοί και οι πολίτες έχουν αρνητικά συναισθήματα στο λεξιλόγιο του φασισμού. Γι’ αυτό και επιβάλλεται η απόκρυψη με εύηχα ονόματα ή με ονόματα παραλλαγής.
Πέραν όμως από την αλλαγή του περιτυλίγματος, οι σύγχρονοι διαχειριστές της εξουσίας, που προέρχονται από τη λεγόμενη προοδευτική παράταξη κ.λπ., έχουν και ένα δικό τους τρόπο να παρουσιάζουν τα πράγματα.
Ενώ συνεχώς προωθούνται, αποκλείουν και λοιδορούν άλλους άξιους, τους υπονομεύουν και τους περιθωριοποιούν για να προωθήσουν τους δικούς τους, συνωμοτούν και αφαιμάσσουν από κονδύλια και ερευνητικά προγράμματα και σαν χταπόδια τραβούν από ταμεία, επιχορηγήσεις και αποζημιώσεις, μπαίνουν επί μισθώ σε συμβούλια και μηχανισμούς τηλεοπτικούς, οργανώσεων, οργανισμών και οργάνων, ενώ συνεχώς κατακαλύπτουν τα πάντα με την παρουσία τους στις εκπομπές, στον τύπο, στα συνέδρια και στις εκδηλώσεις, την ίδια ώρα το παίζουν καταδιωκόμενοι, που τους πολεμά το σύστημα, η αντίδραση και η συντήρηση, και άλλα παρόμοια τερτίπια.
Με το ένα χέρι κρατούν σπαθί και αποκλείουν, αδικούν και σφαγιάζουν όσους δεν συντάσσονται μαζί τους και με το άλλο χέρι κρατούν μαντίλι και σκουπίζουν τα δήθεν δάκρυα τους για το δήθεν κυνηγητό τους. Σφαγή και κλάμα, ένας πράγματι πρωτότυπος συνδυασμός.
Αυτούς τους αποκλεισμούς και τις λοιδορίες εκ μέρους του προοδευτικώνυμου κύκλου τις έζησα αρκετές φορές. Έτυχε όμως στο αρχείο μου να έχω την πρόσκληση για το συνέδριο που διοργανώθηκε στη Λευκωσία το 2007 και σκέφτηκα ότι είναι καλό να αναδειχθεί ως μαρτυρία νοοτροπίας και στάσης του περί ου ο λόγος κύκλου. Λοιπόν, διοργανώθηκε το συνέδριο, κυκλοφόρησαν οι προσκλήσεις, το απόγευμα της 28ης Φεβρουαρίου 2007 θα μιλούσα εγώ και η κυρία Ρεπούση. Αυτό έλεγε το πρόγραμμα που
κατάρτισε η συντονιστική ομάδα.
Τετάρτη, 28 Φεβρουαρίου 2007
Πολιτιστικό Ίδρυμα Τράπεζας Κύπρου, Φανερωμένη
6:15μ.μ-6:30μ.μ: Προσέλευση-Εγγραφή στο Σεμινάριο
6:30μ.μ.–6:40μ.μ.: Χαιρετισμός:
Χαράλαμπος Χαραλάμπους
Διευθυντής Δημοτικού Σχολείου Φανερωμένης
6:40μ.μ.- 7:10μ.μ.: «Ό,τι είναι αληθινό». Η Διδασκαλία της Ιστορίας σε Μονοπολιτισμικές και Πολυπολιτισμικές Τάξεις.
Δρ. Παύλου Σάββας
Πρώτος Λειτουργός Εκπαίδευσης
7:20 μ.μ.–7:50μ.μ: Διαπολιτισμική Εκπαίδευση και Νέα Βιβλία Ιστορίας
Δρ. Μαρία Ρεπούση,
Επίκουρη Καθηγήτρια Π.Τ.Δ.Ε. του Α.Π.Θ.
8:00μ.μ.-8:20μ.μ.: Συζήτηση
Συντονιστής Κωνσταντινόπουλος Κωνσταντίνος
Λειτουργός Γραφείου Γενικής Διευθύντριας Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού
Άρχισα την συγγραφή της τριαντάλεπτης εισήγησής μου με τίτλο: «Ό,τι είναι αληθινό» Η διδασκαλία της Ιστορίας σε Μονοπολιτισμικές και Πολυπολιτισμικές τάξεις.
Επέλεξα αυτό το θέμα και για να τονιστεί ο καιροσκοπισμός της κυρίας Ρεπούση. «Ο,τι είναι αληθινό», αυτό θα διδάσκεται στο μάθημα της Ιστορίας είτε είναι μονοπολιτισμική η τάξη, είτε πολυπολιτισμική, είτε βρίσκεται στην
πόλη είτε στο χωριό, είτε στην πεδιάδα, είτε στα ψηλά βουνά. Γιατί η κα Ρεπούση, και η συν αυτή, για να πουλήσουν την πραμάτεια τους μετέτρεπαν την επιστήμη της Ιστορίας σε επαρχιώτικο πανηγύρι, ότι τώρα αλλάζουμε την Ιστορία, όχι γιατί έχουμε νέα τεκμήρια και νέες ερμηνείες, αλλά γιατί έχουμε πολυπολιτισμικές τάξεις.
Προχωρούσαν όλα ομαλά, πλην άλλαι αι βουλαί της υψίστης. Η κα Ρεπούση αντιδρούσε στην παρουσία μου, ζητούσε την αφαίρεση μου από τον κατάλογο τον ομιλητών, έθεσε θέμα βέτο. Το συνέδριο κινδύνευε. Ο υπεύθυνος της εκδήλωσης, ένας νέος και ευαίσθητος εκπαιδευτικός, με πήρε στο τηλέφωνο για να μου αναγγείλει την απαίτηση της κας Ρεπούση και τον εξαναγκασμό τους να τη δεχτούν για να γίνει το συνέδριο. Ήταν συγκινημένος και με τρέμουλο στη φωνή, για την αδικία που άθελά του διεκπεραίωνε. Το έδωσα θάρρος, ότι δεν είναι ανάγκη να ταράζεται, είμαι συνηθισμένος από αυτές τις συμπεριφορές των μεγάλων προοδευτικών και δημοκρατικών διανοουμένων. Ας κάνει, λοιπόν, ότι πρέπει για να μη διαλυθεί το συνέδριο και η ζωή συνεχίζεται….
2 σχόλια:
Ἡ κα Ῥεπούση; Γιατί;
Ἀδυνατῶ νὰ κατανοήσῳ γιὰ ποιό λόγο ἀκόμη συνεχίζετε ὅλοι νὰ μιμεῖστε τοὺς τρόπους τῶν δημοσιογράφων καὶ νὰ ἀντιγράφετε τὶς ἐντολὲς ποὺ αὐτοὶ ἔχουν νὰ περάσουν.
Γιατὶ αἰσθάνεστε τὴν ὑποχρέωση νὰ ἀποκαλεῖτε κάποιον κύριο ἢ κυρία ὅταν οὔτε ἐσεῖς πιστεύετε ὅτι αὐτὸς ὁ τίτλος δὲν ἁρμόζει; Ἐπειδὴ ἔτσι σᾶς ἔχουν διδάξει οἱ δημοσιογράφοι ὅτι εἶναι πολιτικῶς ὀρθόν; Δὲν ὑπάρχει κρίση δική σας; Αὐτοὶ ἐνεργοῦν πολιτικῶς ὀρθὰ ὅταν πρόκειται γιὰ τὸ συμφέρον τὸ δικό μας; ἢ μήπως σᾶς ἔχει ἀλλοιώσει τόσο πολὺ ἡ θρησκεία καὶ σᾶς ἐχει γίνει συνήθεια νὰ τρῶτε σφαλιᾶρες καὶ νὰ γυρίζετε μονίμως καὶ τὸ ἄλλο μάγουλο;
Δὲν ἀντιλαμβάνεστε ὅτι ἀπὸ μόνοι σας καταστρέφετε τὶς ἔννοιες τῶν λέξεων καὶ ἡ προσφώνηση κύριος καὶ κυρία δὲν σημαίνει τίποτα περισσότερο ἀπὸ δήλωση πειθήνιας ὑποταγῆς καὶ πιθανὴ στέρηση λόγου;
Μὴν διαιωνίζετε κακῶς κείμενα καὶ συμπεριφορὲς ποὺ ὑποδεικνύονται ἀπὸ αὐτὲς τὶς συμμορίες.
Χρησιμοποιεῖτε τὴν προσφώνηση κυρία σὲ γραικύλους καὶ ὀρκισμένους μισέλληνες ποὺ μὲ τὸν πλέον θρασὺ τρόπο καὶ ξεδιάντροπη συμπεριφορὰ καταστρέφουν ἱστορία γνώσεις καὶ παραδόσεις χιλιάδων ἑτῶν;
Ἀναλογιστεῖτε ἂν ἡ στάση σας εἶναι ἐξ ἴσου βλαβερή καὶ κρίνετε κατ᾽ἰδίαν.
όπως βλέπεις το κείμενο προέρχεται αυτούσιο από το Ιστολόγιο του συγγραφέα.
Δεν ήξερα ότι έπρεπε να επέμβουμε και να εξαφανίσουμε όλα τα "κα" (κυρία) πριν τη λέξη Ρεπούση.
Όχι,ΔΕΝ αξιολογούμε την στάση μας "εξίσου βλαβερή" με την στάση της Ρεπούση. Λίγη στοιχειώδη κατανόηση της κοινωνικής πραγματικότητας δεν βλάπτει. Δηλαδή όταν εσύ απευθύνεσαι σε κάποια δεν την αποκαλείς κυρία αν δεν έχει προηγηθεί πλήρης ιδεολογική προσέγγιση;
Διάβασα και το άλλο φαιδρό "σᾶς ἔχει ἀλλοιώσει τόσο πολὺ ἡ θρησκεία καὶ σᾶς ἐχει γίνει συνήθεια νὰ τρῶτε σφαλιᾶρες καὶ νὰ γυρίζετε μονίμως καὶ τὸ ἄλλο μάγουλο"..
1ον: αν μας αλλοίωνε η θρησκεία θα ήταν μόνον προς το καλό μας. Μακάρι να είμασταν ακόμη πιο μπολιασμένοι με τις αρχές και τις αξίες της Ορθοδοξίας μας.
Ξεδιψάμε με το δροσερό γάργαρο νερό που μας προσέφερε και μας προσφέρει.
Όταν χρειάζεται γυρνάμε και το άλλο μάγουλο
αλλά όταν χρειάζεται, ως καλοί ποιμένες, παίρνουμε και ΤΗ ΣΦΕΝΤΟΝΑ. Πάντως ή έχεις τόσο ανεξήγητο μένος γενικά μέσα σου, είτε δεν να μας παρακολουθείς πολύ τακτικά για να τα γράφεις αυτά.
Δημοσίευση σχολίου