(...) στις μέρες μας οι νάρκισσοι αυξάνονται και πληθύνονται και το
χειρότερο...γίνονται πρότυπα για πολλούς, οι οποίοι οπτασιάζονται το μέλλον
τους με φόντο τη ματαιοδοξία της μεγάλης, πλούσιας και επώνυμης ζωής, μη
μπορώντας να καταλάβουν ότι από αυτή τη ζωή είμαστε περαστικοί και ότι αυτή η
ζωή δεν είναι προορισμός αλλά ένα ταξίδι.Έτσι, στην κοινωνία μας, όπου αυτοκρατορεύει η εικόνα, ο ναρκισσισμός έγινε ιδεολογία που καθορίζει τους κανόνες συμπεριφοράς ενός συγκεκριμένου lifestyle. Τους ξεχωρίζεις εύκολα από την εξόφθαλμη μεταρσίωση που τους προκαλεί ο ήχος του αργυρίου και η αύρα της δόξας, έστω και εφήμερης.
Τους βλέπουμε να
παρελαύνουν καθημερινά στις τηλεοράσεις, αφού άλλωστε είναι η αγαπημένη τους
πασαρέλα.Ιδιαιτέρως, όταν υπάρχει προεκλογική περίοδος, οι τηλεοπτικές μπουγάδες στις οποίες διαλέγονται με τη γλώσσα του ουρλιαχτού λειτουργούν γι' αυτούς ως υποκατάστατο των καρναβαλιών.
Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που πολλοί πολιτικοί δαπανούν μεγάλα ποσά σε επικοινωνιολόγους για να ασχολούνται με την εμφάνισή τους, τον τρόπο ομιλίας τους, τη γλώσσα του σώματός τους και γενικά με την εικόνα που θα πρέπει να εκπέμπουν στους κοινούς θνητούς. Πρέπει να μάθουν πως να γίνουν καλοί ηθοποιοί.
Μονίμως ερωτευμένοι με τον εαυτό τους, άρα αδύναμοι να δημιουργήσουν γνήσιες σχέσεις με τους άλλους. Κατά βάθος μόνοι, φλερτάροντας που και που με την κατάθλιψη.
Επειδή δεν μπορούν να αγαπήσουν χρησιμοποιούν ακόμη και το σύντροφο ως μέσο υπηρεσίας της εικόνας που επιδιώκουν να εκπέμπουν ή
ως μέσο ανέλιξης. Γι' αυτό και απαραίτητη προϋπόθεση είναι ο σύντροφος τους να
τους θαυμάζει.
Θυμάμαι χαρακτηριστική περίπτωση όπου μετά από μία τηλεοπτική συζήτηση με ρώτησε συνομιλητής μου που ετύγχανε να είναι πολιτικός περιωπής: «Ήμουν καλός στην συζήτηση;» για να του απαντήσω αμήχανα: «Ναι!». Φαίνεται ότι δεν αρκούσε η απάντηση και με ξαναρώτησε: «Ήμουν πολύ καλός;» και του απαντώ πάλι, αλλά με περιέργεια για να καταλάβω που το πήγαινε: «Ναι!». Τότε έσκασε ένα αυτάρεσκο χαμόγελο λέγοντάς μου: «Άρα ήσουν και εσύ καλός!» Τον παρακολουθούσα ενεός, χωρίς να ξέρω τι να πρωτοθαυμάσω, την οίηση ή την βλακεία του.
Χρήστος Ιακώβου
Διευθυντής του Κυπριακού Κέντρου Μελετών (ΚΥΚΕΜ)
απόσπασμα, το πλήρες κείμενο εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου