Αφορμή για αυτό το άρθρο ήταν η μετ΄
εκπλήξεως διαπίστωση ότι ο Νίκος Αναστασιάδης παρουσιάζει τρομερές
ομοιότητες με το βίο και πολιτεία του Κωνσταντίνου Καραμανλή (του
γηραιού). Ας ξετυλίξουμε λοιπόν εν συντομία το κουβάρι της σύγχρονης
ιστορίας του τόπου μας και ας δούμε κάποιες ενδιαφέρουσες ομοιότητες.
Μελετώντας κανείς την πρόσφατη κυπριακή
ιστορία και συγκεκριμένα την περίοδο 1953-1974 διαπιστώνουμε πως στις
τρεις κρισιμότερες στιγμές: αγώνας της ΕΟΚΑ, συμφωνίες Ζυρίχης Λονδίνου,
τουρκική εισβολή τραγικός πρωταγωνιστής που και στις τρεις περιπτώσεις
βρέθηκε στην πλευρά των Αγγλοτούρκων, υπήρξε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής.
Αυτό αποδεικνύεται και τεκμηριώνεται όπως θα δούμε παρακάτω.
Αρχής γενομένης μετά το θάνατο του
στρατηγού Παπάγου το 1955, τον προώθησαν οι Αμερικάνοι για πρωθυπουργό,
ενώ μέχρι εκείνη την ώρα ήταν ένας ελάσσονος φήμης υπουργός
συγκοινωνιών, για ένα και μόνο λόγο: Ήταν ο μόνος που δέχτηκε να μην
κάνει την προσφυγή των ελληνοκυπρίων στα Ηνωμένα έθνη για αυτοδιάθεση
(αντίθετα ο Στεφανόπουλος που ήταν ο επόμενος τη τάξη μετά τον Παπάγο
για να τον διαδεχθεί, όταν τον πλησίασε ο Αμερικανός πρέσβης και τον
ρώτησε αν θα απορρίψει την προσφυγή των Ελλήνων της Κύπρου για
αυτοδιάθεση, απάντησε πως ένας Έλληνας δεν θα μπορούσε ποτέ να πράξει
τέτοιο πράγμα).
Καθ΄ όλη τη διάρκεια του απελευθερωτικού
αγώνα της ΕΟΚΑ ο Κ. Καραμανλής δεν προσέφερε καμιά επίσημη στήριξη,
αντίθετα μέσω του πρέσβη Άγγελου Βλάχου στην Κύπρο, προσπαθούσε για τον
τερματισμό του αγώνα. Αποκορύφωμα οι συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου στις
οποίες προσήλθε με
τη νοοτροπία του ηττημένου και αφέθηκε στις
απαιτήσεις των αγγλοτούρκων συμφωνώντας αυτό το έκτρωμα, ασκώντας και
τρομερές πιέσεις στον Μακάριο να τις αποδεχθεί. Οι συμφωνίες αυτές ήταν
ένα δικοινοτικό σύνταγμα, το οποίο παρείχε υπερπρονόμοια στους
Τουρκοκυπρίους και τους Άγγλους (βλέπε νομή της εξουσίας, αγγλικές
βάσεις κτλ.) και ήταν ο προάγγελος του τι θα ακολουθούσε 14 χρόνια μετά,
καθώς παρείχε το δικαίωμα μονομερούς επέμβασης των εγγυητριών δυνάμεων.
Τελειώνοντας, στις 22 Ιουλίου, μετά το
προδοτικό πραξικόπημα της χούντας, ήρθε από το Παρίσι όπου ήταν
εξόριστος, μέσα σε πανηγυρισμούς και δεν έκανε τίποτε για να
προστατεύσει την Κύπρο που στέναζε, ούτε απέτρεψε τον Αττίλα 2 στις 14
του Αυγούστου, σχεδόν 1 μήνα μετά την επάνοδό του! Μέχρι τις 22 του
Ιούλη, οι Τούρκοι κατείχαν μόνο ένα μικρό προγεφύρωμα, ενώ το μεγαλύτερο
μέρος από το 37% που κατέχουν, το κατέλαβαν με τον Αττίλα 2.
Εν κατακλείδι, διαπιστώνουμε ότι παρά
τον φαινομενικά δυναμικό και σκληρό του χαρακτήρα και παρόλο που
αποδείχθηκε δεινός κομματάρχης και ομιλητής, στις κρίσιμες στιγμές του
έθνους ολιγώρησε, δεν προέβαλε την αντίσταση που όφειλε ως Έλλην
ηγέτης, αλλά σαν πιστός υποτακτικός αφέθηκε στις ορέξεις των
Αγγλοτούρκων.
Η περίπτωση του Νίκου Αναστασιάδη,
παρουσιάζει τρομερή ομοιότητα. Και αυτός ένας φαινομενικά δυναμικός,
σκληρός και έξυπνος πολιτικός, που δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί του και
αυτός πρόεδρος ενός δεξιού, ΄΄εθνικόφρονου΄΄ κόμματος, νεοφιλελευθέρου,
αλλά που τις δύσκολες στιγμές φάνηκε ΄΄αντάξιος΄΄ του Καραμανλή. Και
εξηγώ με τεκμηριωμένες ιστορικές αλήθειες και όχι αερολογίες.
Το 1974 δικηγόρος της ΕΟΚΑ Β, πανηγύριζε
με το πραξικόπημα. Την ώρα του πολέμου σύμφωνα με τις ενδείξεις και
μαρτυρίες έκανε τον τροχονόμο στη Λεμεσό και βρέθηκε και μια μέρα στις
Πλάτρες (γιατί δεν μας λέει που πολέμησε;), το 2004 υπέκυψε στις πιέσεις
των Αγγλοαμερικάνων υποστηρίζοντας με σθένος το σχέδιο ΑΝΑΝ. Δηλαδή,
μια διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία, που όπως μαρτυρούν και οι εκθέσεις
Νιχάτ Ερίμ, θα άνοιγε την Κερκόπορτα για τουρκοποίηση ολόκληρης της
Κύπρου, με ταυτόχρονη ΄΄δωρεά΄΄ του φυσικού αερίου στους Άγγλους, μέσω
της υφαλοκρηπίδας των βάσεων. Ταυτόχρονα κατάγγελλε (πρόδιδε είναι η
σωστή λέξη) τον Τάσσο Παπαδόπουλο στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο για το ΟΧΙ
στο σχέδιο Ανάν, μαζί και το 76% του ελληνικού κυπριακού λαού.
Και οι δύο πολιτικοί φάνηκαν ανάξιοι των
περιστάσεων και χωρίς ίχνος αντίστασης τις κρίσιμες ώρες. Αυτό που τους
ενδιέφερε να μην δυσαρεστήσουν τους αγγλοαμερικάνους και να έχουν την
εξουσία. Το όνομα του ενός όπως μου είπε και ένας φίλος είναι τούρκικο:
Καραμάν-αλής. Το όνομα του άλλου Αναν-στασιάδης για να θυμίζουν για
πάντα την τουρκόφιλη στάση του ενός και τη στάση στο σχέδιο Ανάν του
άλλου.
Και ενώ την περίοδο του σχεδίου ΑΝΑΝ η
δημοτικότητα του Νίκου Αναστασιάδη ήταν στο ναδίρ (όπως ήταν και του
Καραμανλή μετά τη Ζυρίχη) τον επαναφέρουν τώρα ΄΄μετά βαΐων και κλάδων΄΄
για πρόεδρο ( όπως και τον Καραμανλή το 1974). Η ιστορία δεν μας δίδαξε
φαίνεται. Ο Καραμανλής κατ΄ επανάληψη προδότης των πόθων του κυπριακού
ελληνισμού για εθνική αποκατάσταση, παρέμεινε ΄΄συνεπής΄΄ μέχρι το τέλος
της πολιτικής του καριέρας σ΄ αυτή τη στάση. Τι μας κάνει να πιστεύουμε
ότι ο Αναστασιάδης έχει αλλάξει;
Δώρος Χατζηζαχαρίας
Πρόεδρος Αυτόνομης Φοιτητικής Κίνησης «Τόλμη» Ιωαννίνων
Φοιτητής Ιατρικής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου