ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΝΕΟΛΑΙΑΣ ΚΑΙ ΦΟΙΤΗΤΩΝ ΤΗΣ Ε.Δ.Ο.Ν. ή ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ ΧΟΡΕΥΟΥΝ

(ΣΚΗΝΗ ΑΠΟ ΤΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΤΗΣ ΕΔΟΝ. ΜΕΛΗ ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΧΟΡΕΥΟΥΝ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΥΣ ΧΟΡΟΥΣ)

Πτώμα: από το πίπτω (παρακείμενος: πέπτωκα) και πτώσις. Πτώμα σημαίνει το πεσμένο, η φράση “όρθια πτώματα” αποτελεί σχήμα οξύμωρο, όταν δύο έννοιες είναι φαινομενικά αντίθετες ωστόσο στο βάθος δημιουργούν μια νέα λογική αλληλουχία. Στην κυπριακή κοινωνία κυκλοφορούν πολλά όρθια πτώματα, στο φεστιβάλ της ΕΔΟΝ θα αποτελούν το κυρίαρχο θέαμα.

Όλοι, λοιπόν, στο Φεστιβάλ της ΕΔΟΝ, που θα γίνει το τριήμερο 3 έως 5 Ιουλίου. Όλοι εκεί, για να δείτε την πιο γερασμένη νεολαία του κόσμου, σαρξ εκ της σαρκός από ένα κόμμα που όταν ο λαός μας, Έλληνας ωραίος και γενναίος, τα έβαζε με τον Άγγλο κατακτητή δίνοντας αφειδώλευτα θυσίες και αίμα (Οκτωβριανά 1931 και αγώνας 1955-59) αυτοί απουσίαζαν και σαν μικρομπακάληδες μετρούσαν μικροκέρδη και μικροζημιές. Πάντα χωρίς ανάταση και έξαρση, εκφράζοντας ό,τι πιο επαρχιώτικο έβγαλε αυτός ο τόπος, γιατί το κόμμα τους συμπυκνώνει τη νεοκυπριακή κυπριώτικη κυπριακή κυπριακότητα. Πάντα θαυμαστές και υπηρέτες της αγγλικής αποικιοκρατίας, πάντοτε αγγλόφιλοι.

Που λουφάξανε την εποχή της χουντικής λαίλαπας, κρεμούσαν τη φωτογραφία του Ασλανίδη, πήγαιναν στην δεξίωση του δικτάτορα Γεωργίου Παπαδόπουλου, κερνούσαν γλυκό καρυδάκι στο πραξικόπημα.
Που μετά την εισβολή χαϊδεύουν τον Τούρκο κατακτητή.

Όλοι στο Φεστιβάλ Νεολαίας της ΕΔΟΝ για να δείτε όρθια πτώματα, σκελετούς από το χρονοντούλαπο να χορεύουν και να τραγουδούν, ξεφτίδια ιδεολογικών συνθημάτων από τον σκουπιδοτενεκέ της Ιστορίας.


Νέους χωρίς πολιτιστική, γλωσσική και εθνική συνείδηση, που νομίζουν ότι η Ιστορία της Κύπρου ξεκινά το 1960, άντε είκοσι χρόνια προηγουμένως με την ίδρυση του ΑΚΕΛ, άντε άλλα δεκαπέντε προηγουμένως με την ίδρυση του Κ.Κ.Κ.. Νέους που καμώνονται πως δεν υπάρχει κατοχή, πως ο τουρκικός επεκτατισμός έβαλε το σπαθί στο θηκάρι. Γερασμένους νέους, άβουλους, μια αποπνικτική μετριότητα.

Είδατε έναν λογοτέχνη του ΑΚΕΛ και της ΕΔΟΝ να έχει γράψει κάτι κριτικό για το σοβιετικό στρατόπεδο; Στην Ελλάδα, δεκάδες λογοτέχνες της αριστεράς, την ίδια εποχή που τους κυνηγούσε η μετεμφυλιακή νικήτρια δεξιά με τον πιο αποτρόπαιο τρόπο, έβλεπαν κριτικά και αμφισβητούσαν και τη σοβιετική τάξη και τις λογικές της (Άρης Αλεξάνδρου, Κατσαρός, Πατρίκιος και δεκάδες άλλοι). Η ιδεολογική αγνότητά τους και οι θυσίες που κατέβαλλαν γι’ αυτήν δεν επέτρεπαν εκπτώσεις, η κριτική τους κάλυπτε και την κατάσταση στη Σοβιετική Ένωση. 

Εδώ αναπτύχθηκε ο απεχθέστερος φιλοσοβιετισμός, ο ακελικός άνθρωπος που δεν ρίσκαρε ποτέ, που δεν έκρινε ποτέ ριζοσπαστικά, δεν μπορούσε να προχωρήσει και στην κριτική του σοβιετικού μοντέλου, υπάκουε στην ηγεσία του και διακήρυσσε ότι η Σοβιετία αποτελεί τον επί γης Παράδεισο.

Η Σοβιετία κατέρρευσε και ο ακελικός χώρος, που ήταν ο φανατικότερος οπαδός αυτού του καθεστώτος, δεν έπαθε οτιδήποτε. Γιατί; Μα γιατί δεν πάλεψαν και δεν κατέβαλαν τίμημα σοσιαλιστικών-κομμουνιστικών- κοινωνικών αγώνων που την ώρα της κατάρρευσης θα επέστρεφαν και θα μεγέθυναν τη ρωγμή, θα προκαλούσαν ερωτηματικά για τόσες θυσίες που αποδείχτηκαν μάταιες και άσκοπες.

Όλοι στο φεστιβάλ νεολαίας της ΕΔΟΝ. Θα δείτε πράγματα θαυμάσια, σκελετούς να χορεύουν, όρθια πτώματα.

Πηγή: Σάββας Παύλου Ερυθροτερμινθεὐς - http://savvaspavlou.wordpress.com/