Άσυλο Ανιάτων: Απλήρωτοι εργαζόμενοι και κακοδιαχείριση σε ένα ακόμη φιλανθρωπικό ίδρυμα

ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΕΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ

Εστία σκανδάλων το Ασυλο Ανιάτων

Διαθέτει περισσότερα από 1.000 ακίνητα σε ολόκληρη την Ελλάδα. Διαμερίσματα-φιλέτα, πολυώροφα γκαράζ και ξενοδοχείο στο κέντρο της Αθήνας, ακόμη και νησί στη νότια Κρήτη!

 

Ολα αυτά το Ασυλο Ανιάτων τα απέκτησε σταδιακά εδώ και 120 χρόνια, που λειτουργεί αποκλειστικά από δωρεές πραγματικών φιλάνθρωπων, με σκοπό την περίθαλψη και την ανακούφιση συνανθρώπων μας που πάσχουν από ανίατες ασθένειες.
Την ίδια στιγμή που διαθέτει όμως αυτή την αμύθητη περιουσία, οι ασθενείς λιγοστεύουν, τμήματα νοσηλείας κλείνουν και οι εργαζόμενοι που έχουν μείνει για να τους εξυπηρετούν παραμένουν εδώ και έξι μήνες απλήρωτοι!

Οι ίδιοι μιλούν για «οσμή σκανδάλου» και υποστηρίζουν ότι τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου αδιαφορούν προκλητικά για την τύχη ασθενών και εργαζομένων. «Το βασικό προσωπικό που χρειάζεται για την υποστήριξη των ασθενών, όπως νοσηλευτές, τραπεζοκόμοι, καθαριστές και μάγειροι, έχει συρρικνωθεί δραματικά.

Για τα δεδουλευμένα που δεν έχουν καταβληθεί αλλά και για την κατάσταση που επικρατεί στο Ασυλο Ανιάτων, το σωματείο των εργαζομένων αποφάσισε στάσεις εργασίας. Οι κινητοποιήσεις αναμένεται να κλιμακωθούν. Στην ένθετη φωτογραφία η πρόεδρος των Εργαζομένων Δέσποινα Πλάκα, που καταγγέλλει στο «Εθνος» πλήθος παρατυπιών

Για παράδειγμα, ένας νοσηλευτής καλείται να καλύψει τις ανάγκες 60 ασθενών κατά τη διάρκεια της βάρδιας», δηλώνει στο «Εθνος» η πρόεδρος των Εργαζομένων στο Ασυλο Ανιάτων, Δέσποινα Πλάκα.
«Οι ασθενείς αυτοί έχουν αυξημένες ανάγκες», εξηγεί η πρόεδρος. «Πρόκειται για βαριά περιστατικά ανθρώπων με ακινησία, που χωρίς βοήθεια δεν μπορούν ούτε να φάνε, ούτε να αλλάξουν θέση στο κρεβάτι τους, ούτε να αυτοεξυπηρετηθούν, ούτε καν να
πιουν νερό πολλές φορές. Είναι άνθρωποι που, στην πλειοψηφία τους, δεν έχουν συγγενείς να τους φροντίζουν, ενώ τα οικονομικά τους δεν τους επιτρέπουν να νοσηλευτούν στο σπίτι τους...».

Ξενοδοχεία και πάρκινγκ στο κέντρο της Αθήνας, ρετιρέ στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου, σύγχρονα γραφεία σε νεόδμητα κτίρια της Λ. Κηφισίας, εργοστάσια, καταστήματα, πολυτελή διαμερίσματα και επαύλεις. Οπως καταγγέλλουν οι εργαζόμενοι, ακίνητα με μεγάλη αξία παραμένουν ανεκμετάλλευτα, ενώ θα μπορούσαν να αποδίδουν μεγάλα έσοδα

Οι κληροδότες και οι άνθρωποι που πραγματικά αγάπησαν το φιλανθρωπικό έργο του Ασύλου φρόντισαν ώστε οι εγκαταστάσεις του στην καρδιά της Αθήνας, σε ένα οικόπεδο έκτασης πάνω από 9 στρέμματα, να είναι σε καλή κατάσταση και να μπορούν να φιλοξενούν πολλούς ασθενείς.

«Ο πίνακας οργανικών θέσεων του Ιδρύματος προβλέπει δύναμη 550 κλινών. Σήμερα, δύο πτέρυγες έχουν κλείσει γιατί κρίθηκαν ακατάλληλες, ενώ στοιβάζεται σωρεία αιτήσεων από ασθενείς που έχουν ανάγκη, ιδιαίτερα αυτή τη δύσκολη εποχή», μας λέει η κ. Πλάκα. «Σκεφτείτε ότι από τις αρχές του 2009, οπότε συνταξιοδοτήθηκε η κοινωνική λειτουργός του Ασύλου, δεν έχει καλυφθεί η θέση της που είναι οργανική και τόσο σημαντική».

Οπως καταγγέλλει η Δ. Πλάκα, «η νέα διοίκηση απειλεί συχνά ότι υπάρχει φόβος να κλείσει το άσυλο, τρομοκρατεί ασθενείς και εργαζομένους, ενώ δεν έχει μπει στη διαδικασία να συγκαλέσει συνέλευση γι' αυτό το σοβαρό θέμα.
Οι ασθενείς φοβούνται -οι περισσότεροι από τους οποίους δεν έχουν πού να πάνε- και αυτό τους κάνει να μη διαμαρτύρονται για την ελλιπή περίθαλψη που έχουν από πλευράς παροχών. Εχουμε φτάσει στο σημείο να ακούμε το ''αν δεν σου αρέσει, φύγε''.
Πρόκειται για εκβιαστικό δίλημμα σε ανθρώπους που δεν έχουν πού την κεφαλήν κλίναι», καταλήγει η πρόεδρος των εργαζομένων.

ΚΛΗΡΟΔΟΤΗΜΑ ΣΠΕΝΤΖΑ
Πόρισμα-κόλαφος για το ακίνητο της οδού Αθηνάς 60
Ενδεικτική περίπτωση της κατάστασης που έχει διαμορφωθεί στο Ασυλο Ανιάτων είναι το ακίνητο της οδού Αθηνάς 60, συνολικής επιφανείας 1.850 τ.μ. (σούπερ μάρκετ), κληροδότημα του Νικόλαου Σπέντζα, ο οποίος απεβίωσε το 1980. Στη διαθήκη του, ο κληροδότης προέβλεψε την υποχρέωση του Ασύλου να καταβάλλει το μισό από το μίσθωμα και μέρος του τζίρου του εκάστοτε μισθωτή στους 7 κληροδόχους. Κάτι τέτοιο όμως μέχρι σήμερα δεν έχει γίνει!
Με πολυσέλιδο πόρισμα-κόλαφο της Διεύθυνσης Οικονομικής Επιθεώρησης Αθηνών με ημερομηνία 31/7/2012, η υπογράφουσα οικονομική επιθεωρήτρια Ε. Τσίρη καταγράφει υπεξαίρεση και φοροδιαφυγή συνολικού ύψους 10 εκατομμυρίων ευρώ, καθώς, μεταξύ άλλων, το ίδρυμα ενοικίαζε το κτίριο σε ιδιώτες.
Από το 2003, οι συγγενείς του Σπέντζα διεκδικούν το μερίδιο της κληρονομιάς τους, που όπως υποστηρίζουν υπερβαίνει τα 12 εκατ. ευρώ. Παρά τις μηνυτήριες αναφορές και τις αγωγές, το Ασυλο εξακολουθεί να μην ανταποκρίνεται στις απανωτές αιτήσεις της οικογένειας. Η αγωγή αποζημίωσης αναμενόταν να εκδικαστεί τον Ιανουάριο του 2013, αλλά δύο μήνες πριν, υπό τον φόβο της δίκης, το ΔΣ του Ιδρύματος αποφάσισε να συμβιβαστεί με τους συγγενείς, υποσχόμενο να τους δώσει 7 εκατομμύρια ευρώ. Ωστόσο, σύμφωνα με τις καταγγελίες των συγγενών του Σπέντζα, μετά την αναβολή της εκδίκασης της υπόθεσης η διοίκηση του Ασύλου απλώς εξαφανίστηκε...
Από την πλευρά της, η διοίκηση του Ασύλου παραπέμπει για τα πάντα στο παλιό ΔΣ και υποστηρίζει ότι η απόφαση της γενικής συνέλευσης έχει προωθηθεί στο Περιφερειακό Συμβούλιο Εθνικών Κληροδοτημάτων Αττικής και αναμένεται η σχετική εγκριτική γνωμοδότηση.
Πάντως, η οικονομική επιθεωρήτρια στο πόρισμά της καταλήγει αναφέροντας ότι το υπουργείο Οικονομικών «οφείλει να διατάξει άμεσα διενέργεια οικονομικού διαχειριστικού και φορολογικού ελέγχου στο Φιλανθρωπικό Σωματείο με την επωνυμία ''Ασυλο Ανιάτων'' προς διασφάλιση των συμφερόντων του ελληνικού Δημοσίου».
ΤΙ ΚΑΤΑΛΟΓΙΖΕΙ ΤΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΣΤΗΝ ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΟΥ ΙΔΡΥΜΑΤΟΣ
Απλήρωτοι οι 150 εργαζόμενοι, «πάρτι» με τους εξωτερικούς συνεργάτες
Κι ενώ στο πάσχον νοσοκομειακό κομμάτι δεν γίνεται τίποτα, στο επίπεδο των διοικητικών γίνεται... πάρτι προσλήψεων. Σύμφωνα με καταγγελίες των εργαζομένων, ενώ η διοίκηση έχει αφήσει απλήρωτους τους 150 εργαζομένους ήδη επί έξι μήνες, ισχυριζόμενη ότι δεν υπάρχουν χρήματα, προσλαμβάνει εξωτερικούς συνεργάτες τους οποίους αμείβει πλουσιοπάροχα. Και μάλιστα ειδικότητες που ήδη υπάρχουν στο Ασυλο Ανιάτων, όπως λογιστές και δικηγόρους, αλλά και διαφόρους άλλους για τους οποίους κανείς δεν γνωρίζει ούτε ποιοι είναι, ούτε τι κάνουν, ούτε γιατί πληρώνονται.
Οπως λένε οι εργαζόμενοι, όλα ξεκίνησαν τον Απρίλιο του 2012, όταν ανέλαβε πρόεδρος του ιδρύματος η Ιωάννα Ηλιάδη, η οποία ήταν από το 2009 γενική γραμματέας του ΔΣ του Ασύλου. Μέχρι να αναλάβει γενική γραμματέας, με πρόεδρο τη Μαρία Οικονομοπούλου (η οποία απεβίωσε σε ηλικία 95 ετών το 2012, οπότε και έγινε πρόεδρος η Ι. Ηλιάδη), ήταν αντιπρόεδρος σε οικογενειακή τεχνική εταιρεία.
 
Σύμπτωση...
Με την ιδιότητα αυτή συνυπέγραφε τους ισολογισμούς της εταιρείας από το 2003 με τον πρόεδρο σύζυγό της και με τον λογιστή Αγγελο Σιμωνετάτο, ο οποίος είναι ιδρυτικό μέλος λογιστικής εταιρείας και εταιρείας ορκωτών λογιστών. Εντελώς... συμπτωματικά, η εταιρεία που κάλεσε το 2012 η νέα πρόεδρος για έλεγχο στο λογιστήριο του Ασύλου και του Ιδρύματος είναι η εταιρεία του κ. Σιμωνετάτου.
Ο έλεγχος διήρκεσε περίπου 2 μήνες και η αμοιβή των λογιστών υπερέβη τις 17.000 ευρώ. Το ίδιο διάστημα, οι εργαζόμενοι ήταν απλήρωτοι και οι ασθενείς υποσιτίζονταν. Για την Ιστορία πάντως, η έκθεση των λογιστών δεν κατέγραψε σοβαρά προβλήματα και αρκέστηκε σε προτάσεις βελτίωσης της λειτουργίας των λογιστηρίων.
Πάντα κατά τους εργαζομένους στο Ασυλο, κάτι παρόμοιο συμβαίνει και στη νομική υπηρεσία, που μέχρι το 2012 διέθετε δύο δικηγόρους. «Από το 2012 και μετά, έχουμε διαπιστώσει ότι ο αριθμός των δικηγόρων έχει αυξηθεί σε τουλάχιστον 6, από όσο γνωρίζουμε. Και εδώ τίθενται τα πολλαπλά ερωτήματα: τι χρειάζονται τόσοι δικηγόροι, λογιστές και λοιποί εξωτερικοί συνεργάτες; Με τι διαδικασίες επελέγησαν; Με τι προσόντα, για ποια καθήκοντα; Ποιες ευθύνες φέρουν για ό,τι κάνουν; Και τελικά τι έργο επιτελούν, αφού τα προβλήματα στο Ασυλο συνεχίζονται και επιδεινώνονται, όπως μας ενημερώνει η πρόεδρος του ΔΣ», τονίζει η Δέσποινα Πλάκα.

Μέχρι σήμερα, οι 150 μόνιμοι εργαζόμενοι δεν έχουν πληρωθεί συνολικά έξι μήνες. Με μοχλό πίεσης τη δραματική καθυστέρηση των μισθών τους και τη διόγκωση των οικονομικών τους προβλημάτων, η διοίκηση τους υποχρέωσε τον Φεβρουάριο να δεχθούν μειώσεις του μισθού έως και 40%, κατάργηση δικαιωμάτων τους και υπογραφή νέας ατομικής σύμβασης εργασίας.
Αλλά η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι ήταν όταν ο νέος γενικός διευθυντής του ιδρύματος που διόρισε η πρόεδρος απέλυσε εργαζόμενο επειδή «δεν του άρεσε η φάτσα του». «Ο συνάδελφος εργαζόταν επί 17 χρόνια στο Ασυλο και ο συγκεκριμένος τον έδιωξε, ισχυριζόμενος ότι δεν είναι υποχρεωμένος να δηλώσει τον λόγο της απόλυσης. Μάλιστα, απευθυνόμενος στον απολυθέντα είπε: ''Δεν σε θέλω εδώ και σε απολύω γιατί δεν μου αρέσει η φάτσα σου'', παρουσία εμού και του αντιπροέδρου του Συλλόγου των εργαζομένων!», λέει η κ. Δ. Πλάκα.
Επισημαίνεται επίσης ότι ο χημικός - μηχανικός Ανδρέας Παπαδάκης προσελήφθη τον Δεκέμβριο του 2012 ως γενικός διευθυντής, παρόλο που ο κανονισμός του Ασύλου με σαφήνεια ορίζει ότι «ο γενικός διευθυντής οφείλει να είναι απόφοιτος οικονομικής πανεπιστημιακής σχολής».

ΜΑΡΙΑ ΨΑΡΑ

ethnos.gr