Ξεπουλιόμαστε, κύριοι, Ξεπουλιόμαστε Ξεδιάντροπα!

Προ ημερών παρακολούθησα προσεκτικά και με ενδιαφέρον, αλλά και με μεγάλη απογοήτευση ομολογώ, την εκπομπή του ΡΙΚ (που παρουσιάζει η Ελίτα) σχετικά με το θέμα της πώλησης περιουσίας στο κατοχικό καθεστώς. Αυτό που με εξέπληξε περισσότερο ήταν η ακατανόητα αφελής και τόσο… φυσιολογική αποδοχή (εκ μέρους της, κατά τα άλλα, αγαπητής παρουσιάστριας και του φίλου Αχιλλέα Δημητριάδη) όσων προστρέχουν ως επαίτες στην Τουρκική Επιτροπή Ακίνητης Περιουσίας, δηλαδή της αποδοχής του γεγονότος να πουλά κάποιος την ΓΗ του/ΜΑΣ στον κατακτητή και εχθρό της πατρίδας του, την Τουρκία, τον φονιά χιλιάδων συμπατριωτών του, τον βιαστή της αξιοπρέπειάς του, τον σφετεριστή για 40 σχεδόν ολόκληρα χρόνια των περιουσιών του, και μάλιστα έναντι εξευτελιστικών (από συνειδησιακή κυρίως αλλά και οικονομική άποψη) τιμών.

Παρακολουθήστε, παρακαλώ, το βασικό τους επιχείρημα: Ε, εφόσον οι κυβερνώντες και πολιτικοί μας δεν χειρίστηκαν κανονικά το πρόβλημά μας και εφόσον δεν έχουμε λεφτά (ή δεν έχουμε αποζημιωθεί από τη δική μας κυβέρνηση), γιατί όχι, «να πιάμεν εμείς τα ριάλια μας, να σαστούμεν, τζιαι ας φακκούν οι άλλοι».
Δεν διαφωνεί κανείς για τα «κατορθώματα» των πολιτικών μας. Ντρέπομαι και λυπούμαι αφάνταστα και παράλληλα απορώ πώς αυτοί οι πολιτικοί μας «ηγέτες» κατάντησαν έναν υπερήφανο λαό σ’ αυτό το εξευτελιστικό (εθνικά και συνειδησιακά) χάλι!

Και ακόμα, πώς έχουμε επιτρέψει εμείς στους εαυτούς μας, εμείς οι περήφανοι λάτρεις του μικρού αυτού ιστορικού τόπου, να κατεβούμε σε τέτοιο χαμηλό επίπεδο προσωπικής και εθνικής αν-αξιοπρέπειας!

Και να συμφωνεί η Ελίτα και ο Αχιλλέας με τον τηλεθεατή που με περηφάνια/αλαζονεία ξεπουλά στον ΚΑΤΑΚΤΗΤΗ τις 18 τόσες σκάλες Άγιας Γης του-ΜΑΣ στο παραλιακό Μπογάζι για την εξευτελιστική τιμή των (αν δεν απατώμαι) περίπου 180 χιλιάδων, ότι «Δεν είναι Προδοσία ή Προδότης» το να πουλά κάποιος την γη στον εχθρό της πατρίδας του;

Εκτός και αν η κατοχική Τουρκία έπαυσε να είναι πλέον ο εχθρός μας ή εκτός και αν έχει αλλάξει ο ορισμός της λέξης «προδοσία» (το να συνεργάζεσαι και να βοηθάς τον εχθρό) και δεν περιήλθεν εις γνώση μου. Και εάν όντως έχει αλλάξει, για ορισμένους, τότε σας παρακαλούμε πέστε το και σε εμάς, τους ανεπίδεκτους μαθήσεως και «εκμοντερνισμού» αρχών, ποιος είναι για σας ο (νέος) ορισμός της λέξης «Προδότης»;

Ε όχι, κύριοι! Για πολλούς από εμάς έχει παραμείνει αναλλοίωτος. Μάλιστα κύριοι, ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΔΟΣΙΑ. (*)

Ουδέποτε η φτωχολογιά των αγωνιστών και ηρώων μας του 1821, των Βαλκανικών αγώνων, του Πρώτου και Δευτέρου Παγκοσμίου πολέμου, της ΕΟΚΑ, είχαν περισσότερη οικονομική άνεση από εμάς τους μεταγενέστερους. Και αν δεν μπορείτε να θυμηθείτε τους αγωνιστές του 1821, σίγουρα θα θυμάστε, ή οφείλετε να θυμάστε, τον αείμνηστο ήρωά μας Κυριάκο Μάτση με το ιστορικό «Ού περί χρημάτων τον αγώνα ποιούμεθα».

Κυρίες και κύριοι, που στρουθοκαμηλίζοντας ξεπουλάτε Γη και Πατρίδα προς ίδιον όφελος χωρίς καν να νοιάζεστε/υπολογίζετε το κοινό εθνικό όφελος και τις συνέπειες στους άλλους συμπατριώτες σας και τις μελλοντικές γενεές, ναι, ΕΙΣΤΕ ΠΡΟΔΟΤΕΣ.

Δικαιολογήστε τους εαυτούς σας, αναζητήστε διακαώς και την αποδοχή των πράξεων σας από άλλους, είτε αδαείς είτε αφελείς είτε συμφεροντολόγους. Αλλά μέσα στην ίδια σας την ψυχή και τη συνείδησή σας, όταν πάτε να κλείσετε τα μάτια το βράδυ, δεν μπορεί παρά να έρχεται έστω και εκείνο το ελάχιστο, το εναπομείναν ίχνος ντροπής που θα διαταράσσει τον ύπνο σας και θα κάνει την ύπαρξή σας ανυπόφερτη, μέχρι τη μέρα που θα κλείσετε οριστικά τα μάτια.

Σας υποσχόμαστε, τουλάχιστο εμείς οι «ακραίοι», οι «ρομαντικοί», οι «ιδεαλιστές», οι «εθνικιστές», εμείς που δεν μπορούμε να κατανοήσουμε τη φιλοσοφία του «εφικτού», πως θα σας θυμόμαστε για πάντα. Όπως ακριβώς και τους πολιτικούς μας που με τις πράξεις ή την απραξία τους, με τα ολισθήματα ή τα (δήθεν) λάθη τους και με τις υποδουλωμένες στους ξένους συνειδήσεις έφεραν αυτόν τον περήφανο κόσμο και τόπο σε τέτοια κατάντια. Και να είστε βέβαιοι πως και η αδέκαστος ιστορία θα κατατάξει έκαστον αναλόγως. Εκτός και αν δεν ιδρώνει πλέον το αυτί σας με τίποτε! Εκτός και αν τα «ριάλια» έγιναν ο δικός σας αληθινός θεός! Ε, δεν είναι!

Κι αν δεν μπορούμε να γίνουμε όλοι ήρωες, πάρτε το απόφαση: ΔΕΝ ΜΑΣ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ ΕΠΟΥΔΕΝΙ ΝΑ ΓΙΝΟΜΑΣΤΕ ΠΡΟΔΟΤΕΣ!

(*) “Την ειωθυίαν αξίωσιν των ονομάτων εις τα έργα αντήλλαξαν τη δικαιώσει”, λέει ο Θουκυδίδης: Mε σκοπό τη δικαιολόγηση των πράξεών τους αλλάζουν αυθαίρετα και όπως τους βολεύει ακόμα και τη συνήθη σημασία που έχουν οι λέξεις.

Πηγή: Παύλος Τουμάζος - http://agora-dialogue.com/?p=75004