Λύκος στο μαντρί …

- Κάθε μέρα ακούμε ότι έρχονται …… τα χειρότερα !!
- Κάθε μέρα ακούμε ότι ο Αρχηγός …. θα μονομαχήσει με τον «εχθρό» !!
- Κάθε μέρα αναστενάζουμε με ανακούφιση  που βράδιασε και ακόμη ζούμε ..., και δοξάζουμε τον «ΗΡΩΑ» Αρχηγό μας, για την παράταση της (μίζερης) ζωής που μας χαρίζει !!

Αφού «καθάρισαν» (νομίζουν) με τη Χ.Α. και έτσι εξασφάλισαν τα (εκ δεξιών) νώτα τους, τώρα μπήκαμε στη φάση της «ηρωοποίησης» του Αρχηγού, που θα βροντοφωνάξει ένα νέο σθεναρό ΟΧΙ στον εχθρό, σ’ ένα δικό του κατά φαντασίαν Προ-Εκλογικό τελεσίγραφο !!

Μ’ αυτά και μ’ αυτά, άρχισε μοιραία η κουβέντα για «τ’ αρνιά και τα μαντριά» !!
Σύντομα λοιπόν, τα αρνιά θα πρέπει να διαλέξουν σε ποιο μαντρί θα λουφάξουν (περιμένοντας τη σφαγή τους) : σ’ αυτό του Ανίκανου ή του Ανόητου …. βοσκού !!
- Ο ένας (ο Ανίκανος), φωνάζει συνεχώς : «Κινδυνεύετε, λύκος πεινασμένος στην περιοχή, …. μαζευτείτε στο μαντρί» !!
- Ο άλλος (ο Ανόητος), διαλαλεί : «Εδώ είναι το καλό μαντρί, προσφέρουμε ζεστασιά, ξεγνοιασιά, καλό σανό, ξεψείρισμα … και spa massage για όλους» !!

Μ’ αυτές τις δύσθυμες σκέψεις, ΑΦΙΕΡΩΝΩ τον Κρητικό Ύμνο Λεβεντιάς, στα απολωλότα πρόβατα, μπας και ξυπνήσουν, ακούγοντας προσεκτικά τα
λόγια του τραγουδιού μας «Αγρίμια κι αγριμάκια μου» από τον αείμνηστο Ξυλούρη !!

Πραγματικά πάντα έδειχνα συμπάθεια και οίκτο, για τα πρόβατα που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν εγκλωβισμένα σε μαντρί. Αυτά, ακόμα και τότες, τις μέρες της ευμάρειας, της καρποφορίας, τις γαλήνιες και τις ηλιόλουστες, σήκωναν στιγμιαία τα κεφάλια τους, να αντικρίσουν λιγάκι ήλιο και αμέσως μετά, με το πρώτο γαύγισμα του τσομπανόσκυλου ΤΟΥΣ, έσκυβαν και λούφαζαν πειθήνια στα σκιερά μαντριά τους!! Αυτός ήταν και είναι ο κόσμος τους και αυτές οι επιλογές τους, είναι καλοθρεμμένα από τον τζάμπα σανό που έτρωγαν, αλλά τελείως άνευρα, χωρίς τα ψυχικά και πνευματικά εφόδια, χωρίς ήθος και αρχές, έτσι που τους είναι πλέον αδύνατο να πηδήξουν έξω και να απεγκλωβιστούν απ’ το μαντρί.

Όμως, αυτά (τα ζωντανά) που δε κατανοώ, είναι αυτά που γεννήθηκαν έξω από το μαντρί, δεν έτρωγαν τον τζάμπα σανό, που διαθέτουν εμπειρίες, παραστάσεις και την ανάλογη πνευματική γνώση (μόρφωση), αλλά τελικά επιλέγουν να ενταχθούν οικιοθελώς στο μαντρί. Διερωτώμαι, είναι άραγε η ανασφάλεια της ελευθερίας επιλογών, ο φόβος του σκοτεινού δάσους, οι κραυγές των λύκων που τους τρομάζουν ή μήπως η τεμπελιά, η ανικανότητα επιβίωσης και η σκοπιμότητα της καλοπέρασης, …… να τρώνε (έστω και) σανό, από τα έτοιμα των άλλων …. μέχρι νάρθει η ώρα τους και να κρεμαστούν (και αυτά) στο τσιγκέλι ??
Σήμερα, αυτά όλα τα πρόβατα μέσα στα μαντριά, σκούζουν και βελάζουν, διότι ξαφνικά αντελήφθησαν ότι γύρω από τη στάνη τους, μαίνεται μεγάλη πυρκαγιά και αυτά είναι εγκλωβισμένα …. στο μοιραίο πεπρωμένο τους!!
Τ’ άλλα ζωντανά (τ’ αγρίμια, τα κρι-κρι και τα ζαρκάδια) της ράτσας τους, τρέχουν δεξιά και αριστερά, κουτουλάνε και σκοντάφτουν, πέφτουν και ξανασηκώνονται, αιμορραγούν, τσακίζονται, αλλά είναι ΕΛΕΥΘΕΡΑ και αν καούν, θα καούν αγωνιζόμενα και υπερήφανα, όπως τα γέννησε η φύση, όπως έζησαν μέχρι τώρα, όπως τους πρέπει και τους αξίζει !! ΑΥΤΑ τ’ αγρίμια, ποτές και για τίποτα … δεν βελάζουν, βραχνά και ακατανόητα, αλλά ανασαίνουν, ξεφυσούν και φουριεύουν, έτοιμα να τολμήσουν το μεγάλο σάλτο στο κενό, εκεί ψηλά από τη μαδάρα.

Τούτα όμως τα έρμα τ’ αρνάκια, τι άλλο έχουν να κάνουν ΤΩΡΑ, από το να βελάζουν απελπισμένα και να προσμένουν το «βοσκό» τους, να τα σώσει !!
Αφουγκραστείτε τα, κοιτάξτε τα !! Το βλέμμα τους και μόνο ….. τα λέει όλα !!

ΚΩΣΤΑΣ ΒΟΥΛΓΑΡΑΚΗΣ

το είδαμε εδώ