Κυπριακό: Οι "εθνικιστές", οι "ρεαλιστές" και ο ρεβανσιστής απέναντι στη λύση (που είναι έτοιμη και αναζητείται τρόπος να σερβιριστεί στον λαό)

Γράφει ο Ντίνος Ηλιάδης

ΛΕΝΕ,
Δεν το λύνουν, γιατί είναι εθνικιστές και απορριπτικοί…
Δεν θέλουν λύση. Θέλουν διχοτόμηση… Σαράντα χρόνια είναι πολλά, για να παραμένει άλυτο…
Θέλουμε λύση τώρα!...
 
Καλά,
Ο Μακάριος, …αλλά, αφήστε τον Μακάριο, αυτός πέθανε νωρίς.
Ο Κυπριανού και ο Τάσσος ήταν «εθνικιστές», «απορριπτικοί», «μαξιμαλιστές», «θιασώτες της διχοτόμησης», «αρχομανείς» κ.λπ. κ.λπ., γι' αυτό δεν έλυ(σ)αν το Κυπριακό…
 
Όμως,
Ο Βασιλείου, με τόσες διασυνδέσεις και για 4 ½ χρόνια με τόσο ευρεία κομματική στήριξη, γιατί δεν το έλυσε;
 
Ο Κληρίδης, επί 10 χρόνια Πρόεδρος, γνωστός για τη διαλλακτικότητα και τον «ρεαλισμό» του, με διεθνές κύρος και με αγγλικά και αμερικανικά ερείσματα, γιατί δεν οδήγησε το Κυπριακό σε λύση; (Και μην πει κανείς, ότι χρειαζόταν ακόμα 16 μήνες…)
 
Ο Χριστόφιας, που εξελέγη με σύνθημα «Πρόεδρος λύσης», που διακήρυττε πως «μπορούσε καλύτερα» (ενν. από τον Τάσσο), ο οποίος, σύμφωνα με τον κ. Άντρο, είχε τη στήριξη του 70% του λαού, (όλου του Ακελικού και όλου του Συναγερμικού), που ευτύχησε να έχει δίπλα του (όχι απέναντί του) στις συνομιλίες έναν Τ/κ «σύντροφο» και δη τον πιο δημοφιλή ανάμεσα στους Ε/κ (!), τον πιο μετριοπαθή (;), τον πιο προοδευτικό (#), τον Ταλάτ, …γιατί δεν το έλυσε και άφησε κληρονομιά στην Τουρκία ένα σωρό δώρα;
 

Και τώρα,
Ο Αναστασιάδης… Δεκατρείς μήνες στην ΠτΔ, διήλθε τους 11 διακηρύττοντας, urbietorbi, ότι δεν πρόκειται να αρχίσει ένα διάλογο χωρίς προοπτικές επιτυχίας,χωρίς μια στέρεη βάση, πάνω στην οποία θα κτισθεί μια λύση που θα διαρκέσει στο χρόνο, χωρίς μια σαφή ένδειξη από την τουρκική πλευρά, ότι είναι έτοιμη να αποδεχθεί τα αυτονόητα… 
Και αίφνης, πριν 2 μήνες, ενέδωσε στην πρώτη άνωθεν υπερατλαντική παραίνεση (ούτε καν πίεση) και έσπευσε να υπογράψει μια Συμφωνία, η οποία ούτε προοπτικές ευόδωσης του διαλόγου ενέχει, ούτε στέρεη βάση συνιστά ώστε να αντέξει το βάρος μιας διαπραγμάτευσης, αλλ' ούτε και εμπεριέχει οποιαδήποτε στοιχεία που να δείχνουν την πρόθεση της Τουρκίας να λύσει το Κυπριακό ή την ετοιμότητά της να δεχθεί τα διεθνώς παραδεδεγμένα, τα ελάχιστα και αυτονόητα δικαιώματα, που απολαμβάνουν όλοι οι ελεύθεροι λαοί στον κόσμο.
Πότε, όμως, ήταν ειλικρινής ο ΠτΔ: Στους πρώτους 11 μήνες ή στους τελευταίους 2;
 

Η «κωλοσυρμαθκιά του θερκού» φάνηκε από νωρίς. Όπως έλεγε ο Μακιαβέλλι, «η πρώτη εντύπωση που δημιουργεί ο ηγεμόνας είναι αυτή που δίνουν οι άνθρωποι που τον περιστοιχίζουν». Αφ' ότου εξελέγη στην ΠτΔ, η πρώτη του πράξη ήταν να ανασυντάξει τον σκληρό πυρήνα της πλατφόρμας του «Ναι» του 2004, να τους μαζέψει δίπλα του στο Προεδρικό (Στυλιανίδης, Μακάριος Δρουσιώτης, Πάμπος Χαραλάμπους, Καίτη Κληρίδη, Βίκτωρας Παπαδόπουλος κ.ά.) και να τους τοποθετήσει σε καίρια αξιώματα, ώστε να προετοιμάσει τη ρεβάνς!
(Αναγκαία υπενθύμιση: «Θα τους το βάζουμε ξανά και ξανά σε δημοψήφισμα, μέχρι να πούνε 'ναι'…». - SirDavidHannay, στο CNN-Turk, Μάρτιος 2004).
 
Βασικό εργαλείο προπαγάνδας το ΡΙΚ, το οποίο
κατακλύστηκε από επιδρομή ζωντανών σίριαλ χονδροειδούς ιστορικής παραποίησης. Στα εργαστήρια του κατασκευάζεται η «νέα» πολιτική αλήθεια, της οποίας γίνεται επιδεικτική διαχείριση. Στα έργα κατά κανόνα δαιμονοποιούνται και τιμωρούνται οι κακοί, στα επικαιρικά προγράμματα του ΡΙΚ δικαιώνονται και επιβραβεύονται.

Και βλέπουμε την άθληση της Σούλας σε επίπεδο εθνικής απρέπειας και τους μηρυκασμούς της επαναπροσεγγιστικής προπαγάνδας των φιλοξενουμένων της. Όπου, ανόητα όσο και αμετανόητα επαναλαμβάνεται η κακοήθης εκδοχή, ότι… εμείς φταίμε για τα δεινά μας, εμείς καταπιέζαμε και σκοτώναμε αλύπητα τους Τ/κ, εμείς ξεκινήσαμε τις συγκρούσεις τα Χριστούγεννα του 1963 και άλλες ανάλογες αθλιότητες ανθελληνικής υστερίας.
 
Στη συνέχεια είχαμε τον ανεκδιήγητο Καρεκλά, που προκλητικά και αδέξια, υποβάλλει την απροθυμία του συνεντευξιαζόμενου για λύση: «-Κύριε Παπαδόπουλε, θέλετε λύση του Κυπριακού ή δεν θέλετε; Σας ρωτώ. Απαντήστε κύριε Παπαδόπουλε, θέλετε λύση ή δεν θέλετε;...», (όπου βέβαια, ο συνεντευξιαζόμενος τυγχάνει να είναι ο δυνάμει αντίδικος, σε μια λύση τύπου Ανάν!)
 
Δεν προλάβαμε να συνέλθουμε από την Σούλα και τον Καρεκλά και ήρθε η Ελίτα. Ήταν μια εκπομπή αντιμακαριακής πανδαισίας, όπου Λέλλος και Ρολάνδης πλειοδοτούσαν σε ανιστόρητες διηγήσεις και απρέπειες για τον («ματαιόδοξο» και «αφελή» και «άσχετο» και «ακραίο» και «κομπλεξικό») Μακάριο, που «δεν ήξερε Ιστορία, που «νόμιζε ότι ήταν ο Περικλής ή ο Πλάτωνας», που γύριζε τον κόσμο, αλλά «δεν δέχονταν να τον συναντήσουν οι άλλοι αρχηγοί κρατών», που συμπορεύτηκε με τους Αδέσμευτους «λόγω ματαιοδοξίας» κ.ά. τέτοια τερψιλαρύγγια…
 

Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει την εξέλιξη της πορείας που επέλεξε να ακολουθήσει ο ΠτΔ. Παρακολουθώντας τον άνδρα (τις προεκλογικές και τις μετεκλογικές του στάσεις και τοποθετήσεις) αντιλαμβάνεσαι ότι δεν έβγαλε από το μυαλό του το 2004! Προφανώς, η λύση την οποία προκρίνει δεν απέχει από τη διευθέτηση του Σχεδίου Ανάν. Με τα ώς τώρα δεδομένα διαφαίνεται, ότι η λύση είναι έτοιμη και αναζητείται εύσχημος τρόπος να σερβιριστεί στον λαό. Η οικονομική κρίση και η δυσπραγία του λαού ευνοεί το timing της στρατηγικής τους. Το μεγάλο ερώτημα είναι αν η προπαγάνδα τους θα έχει απήχηση στο λαό και θα γίνουμε η τελευταία γενιά Ελλήνων στην Κύπρο ή αν θα διεξέλθουμε κι αυτή την πενταετία με τις μεγάλες προσδοκίες και τους ευσεβοποθισμούς της ηγεσίας μας και απλώς θα χρεωθούμε και άλλα πολιτικά κεκτημένα.   

Φιλελεύθερος   Πηγή