Το μνημείο ενός "τρελού"

Το χρονικό:
11/8/1996: Η μεγάλη πορεία Κυπρίων και Ευρωπαίων μοτοσικλετιστών, που ξεκίνησε από το Βερολίνο, καταλήγει στο οδόφραγμα της Δερύνειας. Τους περιμένουν Τουρκοκύπριοι «αστυνομικοί» και εκατοντάδες «Γκρίζοι Λύκοι», οι οποίοι τους επιτίθενται με ρόπαλα, πέτρες και σιδηρολοστούς. Ο 24χρονος διαδηλωτής Τάσος Ισαάκ, από το Παραλίμνι, στην προσπάθειά του να βοηθήσει σύντροφό του που έχει εγκλωβιστεί στα συρματοπλέγματα, περικυκλώνεται και λιντσάρεται μέχρι θανάτου, υπό τα απαθή βλέμματα των κυανόκρανων.

14/8/1996: Μετά την κηδεία του Τάσου Ισαάκ, ομάδα διαδηλωτών πηγαίνει κοντά στο σημείο της δολοφονίας για να καταθέσει στεφάνι. Ο μαυροντυμένος ξάδερφος του Ισαάκ, Σολωμός Σολωμού, περνάει το συρματόπλεγμα κι αρχίζει να σκαρφαλώνει στον ιστό της σημαίας του τουρκικού φυλακίου, με σκοπό να κατεβάσει το σύμβολο της Κατοχής. Τον εκτελούν εν ψυχρώ. Τη σκανδάλη πάτησαν οι: Μεχμέτ Αρσλάν, επικεφαλής του παραρτήματος των «Γκρίζων Λύκων» στα κατεχόμενα και καθοδηγητής των αιματηρών επεισοδίων την 11η Αυγούστου, Κενάν Ακίν, ψευδοϋπουργός Γεωργίας, ο οποίος στα φανερά πυροβόλησε το Σολωμού από ένα παράθυρο του φυλακίου, Ερτάλ Εμανέτ, διοικητής των ειδικών δυνάμεων του ψευδοκράτους, ο οποίος επίσης πυροβόλησε το Σολωμού.


Εμπνευσμένος απο την αυτοθυσία του Σολωμού Σολωμού, ο γνωστός και καταξιωμένος Έλληνας καλλιτέχνης Νότης Σφακιανάκης αποφάσισε να χρηματοδοτήσει ένα μνημείο, το μνημείο του «τρελού», όπως το ονομάσε ο ίδιος.

Σε διάσκεψη τύπου σχετικά με αυτό το θέμα δήλωνε το 2000(!) :
«Αυτό το μνημείο το ονομάζω το μνημείο του τρελού. Γιατί μόνο ένας τρελός θα μπορούσε να κάνει ό,τι έκανε αυτός ο άνθρωπος. Να ανέβει στον ιστό και να κατεβάσει τη σημαία ξέροντας ότι θα πεθάνει». Συγκλονισμένος από την πράξη αυτή του Σολωμού Σολωμού, ο Νότης Σφακιανάκης δήλωνε ακόμη: «Αυτός ο άνθρωπος θυσίασε τη ζωή του για να νιώθουμε εμείς σήμερα καλύτερα».

Το μνημείο ετοιμάστηκε εδώ και 5 χρόνια!
Παριστάνει ένα χέρι που βγαίνει μέσα από ένα βράχο και έναν ιστό σημαίας συμβολίζοντας τον Σωλομού που ακόμα και από τον τάφο σηκώνει το χέρι του για να κατεβάσει την κατοχική τούρκικη σημαία.

Από τότε άλλαξαν κυβερνήσεις σε Ελλάδα και Κύπρο, άλλαξαν πρωθυπουργοί, Υπουργοί Παιδείας και Πολιτισμού και στις 2 χώρες όμως το μνημείο παραμένει στο λιμάνι του Πειραιά, εδώ και 5 σχεδόν χρόνια χωρίς κανένας να ενδιαφερθεί να το παραλάβει (παρά τις αρχικές διαβεβαιώσεις και υποσχέσεις).
Κανένας δεν ζήτησε χρήματα για αυτό, αντίθετα, ο καλλιτέχνης ο οποίος πλήρωσε όλα τα έξοδα για την κατασκευή του μνημείου, πληρώνει και για τον ελλιμενισμό του αφού παραμένει τόσο καιρό στα αζήτητα!


Πριν από μια εβδομάδα περίπου, στις 14 Αυγούστου 2007, συμπληρώθηκαν 11 ακριβώς χρόνια από τη βάρβαρη εκτέλεση του Σολωμού Σολωμού. Με την ευκαιρία αυτή, ο κ. Σπύρος Σολωμού (πατέρας του Σολομού) βρέθηκε στη Θεσσαλονίκη και τιμήθηκε σε ειδική εκδήλωση που οργάνωσε ο Άρης, λίγο πριν από τον ποδοσφαιρικό αγώνα με τον ΑΠΟΕΛ. Σε συνέντευξή του, που παραχώρησε στον «Ελεύθερο Κόσμο» στις εννέα του μηνός, ο κ. Σπύρος Σολωμού ξεσπάθωσε. Ερωτηθείς πού βρίσκεται ακριβώς το θέμα της εγκατάστασης του μνημείου, ο κ. Σολωμού δήλωσε επί λέξει:

«Κοιτάξετε… Ο Νότης Σφακιανάκης έφτιαξε ένα μνημείο για το Σολωμό και θέλει να του παραχωρήσουν χώρο για να το τοποθετήσει. Αυτό το ζητά εδώ και τέσσερα - πέντε χρόνια, αλλά δεν τον βοηθά κανένας. Δεν ξέρω πού κολλάει το θέμα… Του υποσχέθηκαν να του δώσουν χώρο εκεί που είναι το πολιτιστικό κέντρο Αμμοχώστου, στη Δερύνεια. Τελικά αυτό δεν έγινε και ο Νότης αποτάθηκε στο Δήμο Παραλιμνίου και σε πάρα πολλούς άλλους, αλλά δεν έχει γίνει τίποτε». Κληθείς ν’ αναφέρει τους λόγους που το αίτημα του Νότη Σφακιανάκη δεν βρήκε ανταπόκριση, ο κ. Σολωμού πρόβαλε τον εξής ισχυρισμό: «Φοβούνται τους Τούρκους!!! Εγώ αυτό πιστεύω… Δεν θέλουν ν’ ακούγεται φωνή ενάντια στα τουρκικά στρατεύματα». Επί τούτου, ο κ. Σολωμού αναφέρθηκε στο αυστηρό μήνυμα που απέστειλε στην οικογένειά του η κυβέρνηση Σημίτη: «Ότι δεν πρέπει να φωνάζουμε εναντίον των Τούρκων, ότι δεν πρέπει να κάνουμε εκδηλώσεις και να ζητάμε δυναμικά την αποχώρηση των Τούρκων από το νησί και λοιπά. Αυτό το μήνυμα μάς είχε στείλει τότε ο Σημίτης».