Τετάρτη 30 Ιουλίου 2008

Κηδεύει τους αγνοούμενους πατέρα,άντρα και δύο γαμπρούς της μετά από 33 χρόνια. Εκτελέστηκαν άοπλοι από τους Τούρκους



19 Ιουλίου 2008, 12:14

Παναγιώτης Σαββίδης


Πέφτει σήμερα, παραμονή της θλιβερής επετείου της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο πριν από 34 χρόνια, η αυλαία της πολύχρονης οδύσσειας της Χαρίτας Μάντολες, από το χωριό Ελιά της κατεχόμενης Κερύνειας.

Στο νέο κοιμητήριο Λεμεσού, θα βρουν επιτέλους ηρεμία ο πατέρας της, Νεόφυτος Δαμασκηνός, ο σύζυγός της, Ανδρέας Μάντολες, και οι δύο γαμπροί της, Θεόδωρος Αχιλλέως και Φοίβος Κυπριανού, που για 32 χρόνια ήταν καταχωρημένοι στη λίστα των αγνοουμένων της τουρκικής εισβολής στη Μεγαλόνησο. Όπως τελικά αποδείχθηκε, όλοι τους εκτελέστηκαν από άνδρες του 50ου Συντάγματος Πεζικού του συνταγματάρχη Ιμπραχίμ Καραογλάνογλου.


Για 32 χρόνια η οικογένεια της Χαρίτας Μάντολες ζούσε στο σκοτάδι της άγνοιας και των αμφιβολιών για την τύχη των αγαπημένων τους προσώπων. Η ίδια ήταν αυτόπτης μάρτυρας της τραγωδίας, χωρίς όμως να γνωρίζει τι ακριβώς συνέβη.


Μεσημέρι 22/7/1974, μαζί με πολλούς συγχωριανούς της, η ίδια συνελήφθη από τα τουρκικά στρατεύματα και οδηγήθηκε σε έναν ελαιώνα κοντά στην Κερύνεια, όπου έγινε το μεγάλο μακελειό, όπως πλέον αποδείχθηκε.


Μπροστά στα μάτια των γυναικών και των μωρών παιδιών τους, δώδεκα άνδρες εκτελέστηκαν εν ψυχρώ, ανάμεσά τους και ένα αγόρι 14 ετών. Η Χαρίτα Μάντολες άκουσε τους πυροβολισμούς, είδε τους δικούς της πεσμένους στο έδαφος, αλλά δεν την άφησαν να πλησιάσει για να δει αν ήταν ζωντανοί. «Ακόμη ηχούν στα αυτιά μου τα τελευταία λόγια του άνδρα μου. Αν αρχίσουν να μας πυροβολούν, πέσε στο έδαφος και κάνε την πεθαμένη μήπως και γλυτώσουμε» λέει βουρκωμένη στη zougla.gr, για να συνεχίσει : «Λίγα λεπτά μετά, ένας Τούρκος με κλοτσούσε δυνατά για να σηκωθώ. Σηκώθηκα και είδα τον άντρα μου, τρία μέτρα μακριά από μένα, να είναι πεσμένος στο έδαφος. Στο σβέρκο του ήταν ο Γιαννάκης μας, το ενός έτους μωρό μας, που κτύπησε και έχανε αίμα από το κεφάλι του. Έκανα να τρέξω στον άντρα μου, με τον οποίο πρόλαβα να ζήσω μόνο τρία χρόνια, ευτυχισμένα και καλά. Ένας Τούρκος στρατιώτης δεν με άφησε. Μου πέταξαν το μωρό μου, τον Γιάννη. Μας έδιωξαν οι Τούρκοι και δεν μας άφησαν να δούμε ξανά τους αγαπημένους μας ανθρώπους.


Για 32 χρόνια ελπίζαμε ότι ίσως να μην πέθανε. Ότι μπορεί να τραυματίστηκε και μετά να τον πήγαν σε νοσοκομείο. Τελικά, διαψευστήκαμε. Δεν ζητώ, απαιτώ πλέον την τιμωρία όλων των ενόχων».


Εδώ και 34 χρόνια, με τις φωτογραφίες των αγαπημένων της προσώπων κρεμασμένες στο λαιμό της, η Χαρίτα Μάντολες βρισκόταν στην πρώτη γραμμή του αγώνα, για τη δικαίωση της κατεχόμενης πατρίδας της. Την απελευθέρωση και την επιστροφή, αλλά και την εξακρίβωση της τύχης όλων των αγνοουμένων της κυπριακής τραγωδίας. «Νεκροί ή ζωντανοί. Έχουμε το αναφαίρετο δικαίωμα να μάθουμε», δηλώνει κατηγορηματικά η ίδια.


Τα οστά των δώδεκα ανδρών, βρέθηκαν σε ομαδικό τάφο, στο ίδιο σημείο που τους είδε μαζί με τις υπόλοιπες γυναίκες, για τελευταία φορά. Στο περιβόλι με τα ελαιόδεντρα κοντά στο χωριό της. Την Ελιά της Κερύνειας.


Οι Τούρκοι προχώρησαν στην εκταφή από μόνοι τους το 2005, όμως, όπως η ίδια καταγγέλλει, η οικογένειά της πληροφορήθηκε για την εύρεση ένα χρόνο μετά.

Ούτε και τότε όμως τερματίστηκε η αγωνία τους, διότι χρειάστηκε να αναμένουν άλλα δύο χρόνια, μέχρι να ταυτοποιηθεί το γενετικό υλικό με τη μέθοδο του DNA και να τους παραδοθούν τα οστά και αυτά όχι όλα, αφού λείπουν κόκκαλα ακόμη και κρανία.


«Με λυπεί, με στεναχωρεί πάρα πολύ, γιατί θα κηδεύσω τώρα τον άνδρα μου χωρίς κρανίο, χωρίς κορμί. Δύο πόδια και ένα χέρι. Αυτά μόνο είναι τα λείψανα του άνδρα μου που βρήκαν. Τι έγιναν τα άλλα;» λέει βουρκωμένη, ευχαριστώντας παράλληλα το θεό, που βρήκε το σύζυγό της έστω και νεκρό. «Ηρέμησα, λυτρώθηκα. Μακάρι ο Θεός και η Παναγία να βοηθήσουν για να μάθουν και οι άλλες οι μανάδες τι έγιναν τα παιδιά τους. Τούτη είναι η προσευχή μου» καταλήγει μιλώντας στη zougla.gr .


Η ίδια και η οικογένειά της, ζήτησαν να μην υπάρξουν επικήδειοι από πολιτικούς κατά τη νεκρώσιμη ακολουθία. Μόνο τα παιδιά των τριών οικογενειών θα μιλήσουν, σαν ένα ύστατο χαίρε στους πατεράδες τους που δεν γνώρισαν και έφυγαν τόσο νωρίς, άδικα και βίαια.

Δέστε το συγκλονιστικό βίντεο από την επιστροφή στο σπίτι της (προβλήθηκε από την εκπομπή Ζούγκλα) μεταβαίνοντας στον παρακάτω σύνδεσμο:

http://link.brightcove.com/services/link/bcpid1463312990/bctid1676371601


Πηγή: http://zougla.gr/news.php?id=5036

1 σχόλιο:

Ηλιάνα είπε...

φίλε Μαχητή,
μακάρι να μπορέσει αυτή η γυναίκα να δικαιωθεί όπως και τόσες αλλες που έχασαν τους δικούς τους.
Εύχομαι μόνο, όπως αυτή λυτρώθηκε που κατάφερε να θάψει τα αγαπαμένα της πρόσωπα, να λυτρωθούν έτσι και όλοι οι υπόλοιποι.