Παληκάρια της ΕΛΔΥΚ, συγγνώμη...

Η ΑντιΠαρακμή έδωσε το παρών της στην επετειακή εκδήλωση για τα 50 χρόνια παρουσίας της Ελληνικής Δύναμης Κύπρου (ΕΛΔΥΚ) στο νησί μας, που έγινε την περασμένη Παρασκευή.

Για το καθ΄ αυτό περιεχόμενο της εκδήλωσης θα αναφερθούμε σε επόμενη μας ανάρτηση, αυτό που μας άφησε άναυδους όσο και καταντροπιασμένους όμως, οφείλουμε να το μοιραστούμε μαζί σας, εν είδει απολογίας σε όλα τα παληκάρια που πέρασαν από την ΕΛΔΥΚ αυτά τα 50 πικρά χρόνια:

Η πρώτη εικόνα μας ήταν εγκαρδιωτική: στην κατάμεστη αίθουσα δεν έπεφτε καρφίτσα. Μετά συνειδητοποιήσαμε ότι οι μισές θέσεις καταλαμβάνονταν από οπλίτες και αξιωματικούς της ΕΛΔΥΚ, όμως η απύθμενη απογοήτευση επήλθε όταν ο άρτι αφιχθείς Διοικητής της Δύναμης, Σχης (ΠΖ) Κεβεντζίδης Συμεών, άνοιξε την εκδήλωση χαιρετίζοντας τους “επισήμους” κατά σειράν πρωτοκόλλου:

Πρόεδρος της Δημοκρατίας: ΑΠΩΝ

Πρόεδρος της Βουλής: ΑΠΩΝ

Υπουργικό Συμβούλιο (πλην ΥΠΑΜ Κ. Παπακώστα): σύσσωμα ΑΠΟΝ

Βουλευτές (πλην 2): σύσσωμα ΑΠΟΝΤΕΣ

Δήμαρχος Λευκωσίας: ΑΠΟΥΣΑ 

(μόνο να υπενθυμίσουμε στην κ. Μαύρου, που όπως και ολόκληρο το κόμμα της βγάζει αναφυλαξία στο άκουσμα της Ελλάδας και των θεσμών της, ότι αν υπάρχει σήμερα ΛΕΥΚΩΣΙΑ, της οποίας δημαρχεύει, ΤΟ ΟΦΕΙΛΕΙ ΣΤΑ ΠΑΛΗΚΑΡΙΑ ΤΗΣ ΕΛΔΥΚ και στην θανάσιμη ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΕΛΔΥΚ!!!)

Θλιβερά, θλιβερότατα ΑΠΟΥΣΑ η ΠΟΛΙΤΕΙΑ, στην πιο επίσημη εκδήλωση της πιο επίσημης παρουσίας της ΕΛΛΑΔΑΣ στο πλευρό της ΚΥΠΡΟΥ, αδιαλείπτως εδώ και 50 χρόνια, όσα μετρά και η Κυπριακή μας Δημοκρατία!! 

Ντροπή.... Αίσχος... Όνειδος...

Αισθανθήκαμε πραγματικά την ανάγκη να απολογηθούμε εκ μέρους της ΘΛΙΒΕΡΗΣ μας Πολιτείας... μιας Πολιτείας που την ενδιαφέρουν αποκλειστικά οι φιέστες (θυμάστε τη ...συναυλία της...Βίσση ως κύρια εκδήλωση του Κυπριακού Κράτους όταν εισήλθαμε στην ΕΕ το 2004;;;), η διαπλοκή και η βρώμικη συνδιαλλαγή... 

Παληκάρια, στην Κύπρο μόνο η Βίσση πουλάει....

ΕΛΔΥΚ, ΣΥΓΓΝΩΜΗ... Σας χρωστάμε πολλά... πάρα πολλά....

Σταυριανάκο, Σταμπουλή, Τσιπινιά, Μπικάκη, Μπουλομύτη, κι όσοι 

νεκροί, αγνοούμενοι, ζωντανοί βετεράνοι, τραυματισμένοι μόνιμα στο κορμί και στη ψυχή... 

συγγνώμη... συγγνώμη που σας φτύσαμε, ξανά και ξανά... 

Συγγνώμη που δε φανήκαμε αντάξιοι του μεγαλείου της ψυχής σας... 

Δεν μας αξίζατε... ήσασταν πολύ μεγάλοι, πολύ μεγάλοι για μας...