Έχουν περάσει ήδη σαράντα μέρες και δεν το συνειδητοποιώ και δεν το χωνεύω οτι δεν πρόκειται να τους ξαναδώ.(...)
Για όσους τους έζησαν θα γνωρίζουν επίσης ότι εκείνο το μαύρο πρωί, το μήνυμα του θανάτου τους σε μας ήρθε πολύ πιο πριν από την επίσημη ανακοίνωση. Όταν κατά τους πρώτους απολογισμούς νεκρών μιλούσαν για δυο ναύτες εμείς ξέραμε.
Γιατί ξέραμε πως ήταν μάγκες και γιατί ξέραμε ότι πάντα ήταν μαζί.
Η μαγκιά και λεβεντιά ήταν κάτι που τους χαρακτήριζε ως το πυρήνα τους.
Δεν μας εξέπληξε ότι όπως ζούσαν την καθημερινότητα τους μάγκες,
κουβάλησαν την μαγκιά ως το θάνατο τους.
κουβάλησαν την μαγκιά ως το θάνατο τους.
Δυστυχώς σήμερα στην Κύπρο η μαγκιά πληρώνεται.
Η Κύπρος των οπισθοδρομικών και ενταφιασμένων πολιτικών, των απηρχαιωμένων συστημάτων και της αναξιοκρατίας όπου οι κουμπάροι, τα φιλούθκια και το κόμμα είναι το μόνο μέτρο στο βιογραφικό, όπου μας διοικούν οι μέτριοι, οι αντι-επαγγελματίες και οι βολεμένοι.
Αυτή η Κύπρος σκότωσε το Μίλτο και το Χρίστο.
Και τους σκότωσε όταν την υπηρετούσαν.
Δεν λιποτάκτησαν, δεν δίστασαν, ήταν μάλιστα πρόθυμοι να εκπληρώσουν το καθήκον τους μέχρι τέλους, αξίες και τρόπος ζωής που τους δίδαξαν η μάνα και ο πατέρας.
Γι’ αυτό κύριοι υπαίτιοι, εμπλεκόμενοι και κύριοι υποστηρικτές τους σας λυπάμαι.
Λυπάμαι που δεν είχατε για γονείς το Μιχάλη και την Πόπη Χριστοφόρου.
Λυπάμαι που η μάνα σας δεν σας δίδαξε την μαγκιά να αναλαμβάνεις τις ευθύνες σου, λυπάμαι που ο πατέρας σας δεν σας δίδαξε τι σημαίνει ανδρεία και τι σημαίνει να τιμάς τα παντελόνια που φοράς.
Και ο κόσμος κύριοι γνωρίζει.
Στο δρόμο οι γονείς των διδύμων είναι γονείς ηρωών, αυτήν την τιμή τους έδωσαν τα παιδιά τους.
Εσας οι γονείς οι δικοί σας, είναι γονείς δειλών.
Στο δρόμο οι γονείς των διδύμων είναι γονείς ηρωών, αυτήν την τιμή τους έδωσαν τα παιδιά τους.
Εσας οι γονείς οι δικοί σας, είναι γονείς δειλών.
Αν πράγματι κύριοι τιμούσατε τις οικογένειες σας θα προσέχατε τι ξεστομίζατε τις μέρες μετά την δολοφονική έκρηξη γιατί οπως λεέι η θεία μου, ο Θεός τιμωρά.
Μπορεί να τράβηξε ο θείος μου ο Μιχάλης το διπλό λαχνό στις 11 Ιούλη αλλα μην γελιέστε οτι το κακό ηταν μακριά από εσάς. Είμασταν όλοι πιθανά θύματα.
Γι’ αυτό το λόγο καλώ τους δημόσιους αξιωματούχους, από πάνω μέχρι κάτω, και τους πολιτικούς,από αριστερά μέχρι δεξιά, πριν ανοίγουν το στόμα τους δημόσια να κλείνουν τα μάτια και να σκέφτονται ότι ήταν το παιδί τους μέσα στο φέρετρο, ήταν ο πατέρας τους, ο αδερφός τους, οτι είναι το δικό τους το σαρανταήμερο. Όταν θα ανοίξουν τα μάτια εύχομαι να διερωτηθούν:
η συνέχεια στο http://www.efylakas.com/archives/9445
έτυχε να δούμε το παρακάτω βίντεο από ποδοσφαιρικό αγώνα που δόθηκε εις μνήμη των 2 παλικαριών:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου