Αὔγουστος, ὁ μήνας τῆς Παναγίας

Η Παναγιά ήταν πάντα στενά συνδεδεμένη με το έθνος μας. Σ αυτήν εμπιστεύθηκαν τον άνισο αγώνα τους οι αγωνιστές του 1821. Προστάτιδα των στρατιωτών ήταν και στα παγωμένα βουνά της Β.Ηπείρου το 1940.Δεν σταμάτησε ποτέ να επιτελεί θαύματα σε κάθε της προσκύνημα. Κόντρα σε κάθε λογική, η εικόνα της θα είναι πάντα εκεί "θερμή προστάτις και βοηθός" σε όσους "προστρέχουν επί σε".

Διαβάστε απόσπασμα από περσινή μας ανάρτησή :

Το τάμα του Κολοκοτρώνη στο μοναστήρι Αγία Μόνη στα Κύθηρα. Φωτογραφικό Υλικό.

 "Μια φορά επήγα εις το πανηγύρι της Αγίας Μόνης. Αυτό το Μοναστήρι ήταν μεγάλο και εχαλάσθη εις την πρώτην Τουρκίαν, όταν επέρασα ήτον μία μάνδρα χαλασμένη και σκεπασμένη η εκκλησιά με κλάδους δένδρων τότε έταξα ότι:

«Παναγία μου βοήθησέ μας να ελευθερώσωμεν την Πατρίδα μας από τον τύραννο και να σε φκιάσω καθώς και ήσουν πρώτα.

Με εβοήθησε. Και εις τον δεύτερον χρόνον της επαναστάσεώς μας επλήρωσα το τάμα μου και την έφκιασα."

Ακολουθεί μια σύντομη ανασκόπηση για το Πάσχα του Καλοκαιριού και τις κυριότερες γιορτές του Αυγούστου στο κείμενο που ακολουθεί.

Ὁ Αὔγουστος γιὰ τoν Ἑλληνισμό, εἶναι ὁ μήνας τῆς Παναγίας, καθὼς θυμᾶται καὶ τιμᾶ ὄχι μόνο τὴν Κοίμηση τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, ἀλλὰ καὶ μία σειρὰ γεγονότων ποὺ συνέβησαν τὸ μήνα αὐτό, ὅπως ὁ ἄνανδρος τορπιλλισμὸς τῆς ’Ἕλλης". 

Ἡ γιορτὴ τῆς Παναγίας, θεωρεῖται ἀπὸ τὶς
κορυφαῖες της Χριστιανοσύνης, ἐνῶ ἡ προετοιμασία τῶν πιστῶν, ποὺ ἀρχίζει ἀπὸ τὴν 1η Αὐγούστου μὲ τὴ νηστεία, διαρκεῖ 15 ὁλόκληρες ἡμέρες, μέχρι τὸν εὐλογημένο Δεκαπενταύγουστο. 

Σὲ ὁλόκληρη τὴν Ἑλλάδα ὅπως καὶ στὶς χῶρες τῆς διασπορᾶς, ὅπου διαμένουν οἱ ἀπόδημοι Ἕλληνες, τιμᾶται μὲ τὸν δυνατὸν καλύτερο ἡ μνήμη τῆς Θεομήτορος καὶ ἡ μετάστασή της ἀπὸ τὴν γῆ στὸν οὐρανό. 
Κατὰ τὸν συναξαριστή, τὴ μετάσταση τῆς Παναγίας ἀνήγγειλε στὴν ἴδια ὁ Ἄγγελος τρεῖς μέρες πρὶν τὴν πραγμάτωσή της. Ἐκείνη μὲ χαρὰ δέχτηκε τὸ ἄγγελμα ἀφοῦ θὰ συναντοῦσε τὸν πολυαγαπημένο καὶ μονάκριβο γιό της στὴν Ἄνω Ἱερουσαλήμ, στὴ θριαμβεύουσα Ἐκκλησία Του.«Κάλεσε στὸ σπίτι τῆς συγγενεῖς καὶ γείτονες, τοὺς ἀνακοίνωσε τὸ ἐπίκεντρο μεγάλο ταξίδι «σαροϊ τὴν οἰκίαν, ἑτοιμάζει τὴν κλίνη καὶ πάντα τὰ πρὸς ταφὴν ἐπιτήδεια».Οἱ γυναῖκες καθὼς ἄκουσαν γιὰ τὴν ἀναχώρηση ἀπὸ τὴν παροῦσα ζωὴ τῆς Θεομήτορος, «μετ’οἰμωγῆς ὠλοφύροντο». Ἡ Παναγία τὶς διαβεβαίωσε πὼς ὄχι μόνον αὐτὲς ἀλλὰ ὅλον τὸν κόσμο δὲν θὰ παύσει νὰ φροντίζει καὶ μετὰ τὴν μετάσταση. Θὰ γίνει ἡ μεσίτρια στὸν Υἱό της γιὰ τὴ σωτηρία τοῦ κόσμου.Ὑπόσχεση ποὺ τηρεῖ μέχρι σήμερα. Καὶ θὰ τηρεῖ ὡς τὴ συντέλεια τοῦ κόσμου.
Ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες καὶ ὡς ἔθνος ἔχουμε πολλὲς φορὲς βεβαιωθεῖ γιὰ τὴν τήρηση τῆς μεγάλης αὐτῆς ὑπόσχεσης. Ἡ Παναγία εἶναι ἡ Μάνα ἡ δική μας καὶ τοῦ ἔθνους μας. 

Τὸν Αὔγουστο ἡ Ἐκκλησία μᾶς γιορτάζει ἄλλες τρεῖς μεγάλες γιορτές. 

Ἡ πρώτη στὶς 6 Αὐγούστου εἶναι τῆς Μεταμορφώσεως ὅπου ὁ κύριος ἀφοῦ πρῶτα μίλησε στοὺς μαθητές του γιὰ τὸν θάνατο, τὰ πάθη καὶ τὴ σταυρική του θυσία, πῆρε τρεῖς ἀπὸ αὐτούς, ἀνέβηκε στὸ ὅρος Θαβὼρ κι ἐκεῖ "μετεμορφώθη ἔμπροσθεν αὐτῶν καὶ ἔλαμψε τὸ πρόσωπο αὐτοῦ ὡς ὁ ἥλιος, τὰ δὲ ἠμάτια τοῦ αὐτοῦ ἐγένετο λευκὰ ὡς τὸ φῶς". Μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ σφράγισε τὸ μυστήριο τῆς αἰωνιότητας κι ἔδωσε μία πρόγευση ἀπ’ αὐτὸ ποὺ ὑπάρχει πέρα ἀπὸ τὴ φυσικὴ πραγματικότητα.

Ἡ ἄλλη μεγάλη γιορτὴ εἶναι τοῦ Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ. Τοῦτος ὁ νέος ἰσαπόστολος ποὺ ἡ μνήμη τοῦ τιμᾶται στὶς 24 Αὐγούστου, ἔσωσε τὸ γένος μας ἀπὸ τὸν ἀφανισμό. Ἔκτισε σχολεῖο καὶ ὑποχρέωσε τὶς μανάδες νὰ μαθαίνουν τὰ παιδιὰ τοὺς γράμματα. Αὐτὸς ὁ πατρο-Κοσμᾶς ἦταν ὁ μεγάλος φωτιστῆς καὶ ἀναμορφωτὴς τοῦ Γένους, ποὺ γνώριζε ὅσο κανεὶς ἄλλος τὴ δύναμη τῆς παιδείας. Τὸ ἐκπαιδευτικό του πρόγραμμα θὰ τὸ ζήλευαν ἀκόμη καὶ σήμερα. Ἦταν τόσο σίγουρος γιὰ τὴ δύναμη τῆς παιδείας ποὺ ἀνάγκαζε ὅπου ὑπῆρχαν δύο ἐκκλησίες ἡ μία νὰ γίνεται σχολεῖο καὶ ἡ ἄλλη νὰ λειτουργιέται γιὰ νὰ πληρώνεται ὁ δάσκαλος.

Ἡ τρίτη γιορτὴ εἶναι τῆς Ἀποτομῆς της κεφαλῆς τοῦ Προδρόμου ποὺ γιορτάζεται στὶς 29 Αὐγούστου. Ὁ Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος μὲ τὴν γυμνὴ σὰν δίστομο μαχαίρι ἀλήθειά του δὲν ὑποτάχθηκε σὲ καμιὰ σκοπιμότητα.Ὅμως ἡ ἀλαζονεία καὶ ἡ φιληδονία μίας γυναίκας θὰ τὸν ἀποκεφαλίσει. Ὁ Ἰωάννης θανατώθηκε γιατί δὲν ὑποτάχθηκε στὴν ἐξουσία καὶ ὑπηρέτησε μὲ πάθος τὴν ἀλήθεια καὶ τὴν ἐλευθερία τοῦ λόγου. Μαστίγωσε τὴν κοινωνικὴ ἀδικία καὶ ζήτησε ὅσο κανεὶς ἄλλος τὴν δίκαιη κατανομὴ τῶν ἀγαθῶν. Ἡ φωνὴ τοῦ φωνὴ βροντερὴ στὴν ἔρημο διαπερνᾶ τοὺς αἰῶνες καὶ φτάνει ὡς ἐμᾶς ὡς τὴν ἐρημιὰ τῶν συγχρόνων μεγαλουπόλεων καὶ τῶν πολιτειῶν τοῦ κόσμου. Καυτηριάζει τὴν ἐξουσία ποὺ ἐκβιάζει τοὺς πολίτες ὅσο κι ἂν ἐκείνη κλείνει τὰ’ ἀφτιά της. Τὸ καυτὸ σίδερο τῆς φωνῆς τοῦ κάποτε θὰ κατακάψει τὴν ἀδικία. 

Ὡστόσο ὁ Αὔγουστος εἶναι ὅπως εἴπαμε ὁ μήνας τῆς Παναγίας, τῆς Μάνας ποὺ ἀγκαλιάζει ὅλο τὸν κόσμο. Καὶ μεσιτεύει στὸν υἱό της γιὰ τὴ σωτηρία τῆς ἀνθρωπότητας.

Πηγή κειμένου