"Αυτό το Μοναστήρι ήταν μεγάλο και εχαλάσθη εις την πρώτην Τουρκίαν , όταν επέρασα ήτον μία μάνδρα χαλασμένη και σκεπασμένη η εκκλησιά με κλάδους δένδρων"
αφηγείται ο Κολοκοτρώνης.
Βλέποντας τα γκρεμίσματα και την εκκλησιά "σκεπασμένη με κλάδους δέντρων" έταξε στην Παναγία:
"Παναγία μου βοήθησέ μας να ελευθερώσωμεν την Πατρίδα μας από τον τύραννο και να σε φκιάσω καθώς και ήσουν πρώτα".
Και φυσικά η Παναγιά -η μόνη ελπίς όταν όλα έχουν χαθεί- δεν μπορούσε να μην στηρίξει τον υπόδουλο Ελληνισμό. Και όταν έγινε το θαύμα ..
όπως γράφει στη συνέχεια ο Γέρος του Μοριά:
"Με εβοήθησε. Και εις τον δεύτερον χρόνον της επαναστάσεώς μας επλήρωσα το τάμα μου και την έφκιασα."
Ακολουθεί φωτογραφικό υλικό
καθώς και το πλήρες κείμενο από τα Απομνημονεύματα του Κολοκοτρώνη
Ανηφορίζοντας προς τη Μονή:
Μαρμάρινη επιγραφή με τα λόγια του Γέρου του Μοριά :
(τοποθετήθηκε με πρωτοβουλία του Λυκειάρχη Γεώργιου Κομηνού και των μαθητών του Λυκείου των Κυθήρων -χαιρόμαστε που υπάρχουν ακόμη εκπαιδευτικοί που εμπνέονται από τα ιδανικά και την περήφανη ιστορία του έθνους):
Το καμπαναριό της Αγίας Μόνης :
(το όνομα προέρχεται από θαυματουργή εικόνα που είχε βρεθεί
και αναφέρεται στην Παναγία : Η ΜΟΝΗ ΕΛΠΙΣ)
Εικόνες από το καμπαναριό της Μονής :
Ολόκληρο το απόσπασμα από την αυτοβιογραφία του Κολοκοτρώνη:
"Εις τρεις ημέρας επήγαμεν μαζύ με την Μαρία, μάννα του Τζανετάκη, και εβαρκαρισθήκαμε ανάμεσα Μαυροβούνι και Μαραθωνήσι. Μόλις εκάμαμε πανιά και εφύσηξε ένας βοριάς όπου δεν μας άφησε να προχωρήσωμε. Ήτον ξημερώνοντας των Βαΐων. Επιάσαμε εις την Ξυλήν, εκάμαμε πάλιν πανιά και μας εμπόδισε ο ενάντιος άνεμος και αράξαμεν εις το Ελαφονήσι.
Επήγαμε τέλος πάντων εις το Τζηρίγο με μία μεγάλη φουρτούνα και αράξαμε εις ένα χωριό Ποταμό λεγόμενον, εκεί ευρήκαμεν έναν από τους Γιατρακαίους και μας είπεν ότι « δεν κάμνει να φανερωθής μέσα εις την χώραν ως Κολοκοτρώνης». Επήγαμεν εις το διοικητήν του Τζηρίγου, Αρβανιτάκην λεγόμενον, ένα παιδί μας εγνώρισε από τον Πύργο και εκαθήσαμε εκεί. Την Μεγάλην Πέμπτη εφθάσαμε. Ο πρύτανις μας εμάλωσε, διατί είμεθα αμαρτωμένοι. Επήγα εις τον κομαντάντε τον Ρώσο, του εδιηγήθηκα, με την αλήθεια, ποίοι είμεθα, πώς καταντήσαμεν, και έτζι διέταξε να μας περιποιηθούν και να μας δώσουν απ’ όλα.
Μια φορά επήγα εις το πανηγύρι της Αγίας Μόνης. Αυτό το Μοναστήρι ήταν μεγάλο και εχαλάσθη εις την πρώτην Τουρκίαν, όταν επέρασα ήτον μία μάνδρα χαλασμένη και σκεπασμένη η εκκλησιά με κλάδους δένδρων τότε έταξα ότι:
«Παναγία μου βοήθησέ μας να ελευθερώσωμεν την Πατρίδα μας από τον τύραννο και να σε φκιάσω καθώς και ήσουν πρώτα.
Με εβοήθησε. Και εις τον δεύτερον χρόνον της επαναστάσεώς μας επλήρωσα το τάμα μου και την έφκιασα. Αυτό το είδος της ζωής όπου εκάμναμε μας βοήθησε πολύ εις την επανάστασι. Διότι ηξεύραμεν τα κατατόπια τους δρόμους, τας θέσεις τους ανθρώπους, εσυνηθίσαμεν να καταφρονούμεν τους Τούρκους να υποφέρωμεν την πείναν την δίψαν την κακοπάθεια την λέρα και καθεξής."
Αυτοβιογραφία Θεοδώρου Κολοκοτρώνη
Κείμενον Τερτσέτη 1770 – 1821
Κείμενον Τερτσέτη 1770 – 1821
από το Ιστορικόν Αρχείον Ι. Θεοφανιδου 1770 – 1836
Χρήσιμες πληροφορίες βρήκαμε εδώ και εδώ
Μερικές ακόμη πληροφορίες:
Το χωριό Ποταμός που αναφέρεται στη 2η παράγραφο από τον Κολοκοτρώνη, υπάρχει και σήμερα στα Κύθηρα, με το ίδιο όνομα, είναι κεφαλοχώρι και απέχει 10-20 χλμ περίπου από το Μοναστήρι της Αγίας Μόνης (Ελπίδας).
Η προτομή του Κολοκοτρώνη βρίσκεται λίγα χιλιόμετρα έξω από το μοναστήρι, στον δρόμο προς Δακόφτι, μαζί με ένα μικρό μνημείο και την μαρμάρινη πλάκα:
Επιμέλεια- ΦωτοΟδοιπορικό: Αντιπαρακμή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου