Γιατί τον Λιλλήκα (του Λάζαρου Μαύρου)

Ε Ξ Ι ΜΕΡΕΣ πριν από τις εκλογές, η στήλη αναδιατυπώνει επί του πρακτέου, σαφώς κι ευθαρσώς, την άποψη και την επιλογή της. Ως συνέπεια και καταστάλαγμα -στην παρούσα εκλογική συγκυρία, κάτω από τις διαμορφωθείσες ήδη περιστάσεις- των δύο σημαντικότερων μειονεκτημάτων μας, ως κυπριακού Ελληνισμού, για την αναγκαιότητα υπέρβασης των οποίων γράφουμε με «μονομανία» από… αμνημονεύτων χρόνων:
1. ΤΑ Ηττημένα Μυαλά που ηγεμονεύουν επί των χειρισμών του εθνικού θέματα αφ’ ενός και:
2. ΤΗΝ Κομματοκρατία, αφ’ ετέρου, που πνίγει, εξουθενώνει κι απαγορεύει κάθε δυνατότητα άνθισης του δημοκρατικού πολιτεύματος κι επικράτησης των αξιότερων στην ηγεσία του τόπου, την κρατική εξουσία. Η συνύπαρξή τους, υποτροπιάζοντας, οδήγησε στη σημερινή μας κατάντια:

Μ Ε ΤΗΝ απεχθέστερη πασών των διακυβερνήσεων, τη διακυβέρνηση Χριστόφια - ΑΚΕΛ, αμφότερα ήχθησαν στον κολοφώνα της κατάντιας τους:
(α) Στο μεν εθνικό θέμα: Οι γενόμενες απ’ τα Ηττημένα Μυαλά προς τους Τούρκους «γενναίες προσφορές».
(β) Στο δε πολίτευμα: Το άκρον άωτον την Κομματοκρατίας, διά στόματος Προέδρου της Δημοκρατίας, «το κόμμαν τζιαι τα μμάθκια σας»…

Ε Ν Α Ν Τ Ι Ο Ν αμφοτέρων έχει προκύψει, υπό τις περιστάσεις, μία μόνο πιθανότητα ν’ ανακοπούν αρχικά κι ενδεχομένως ν’ ανατραπούν μελλοντικά, εάν πράγματι η πλειονότητα του λαού αποφασίσει (α) να ψηφίσει για μια τέτοια προοπτική και (β) να περάσει κατόπιν στην ενσυνείδητη δράση προς την κατεύθυνση κατάλυσης της Κομματοκρατίας κι επικράτησης Νικηφόρων Μυαλών. Είναι η πιθανότητα εκλογής του κ. Γ. Λιλλήκα στην προεδρία:

Π Ρ Ω Τ Ο Ν , επειδή μια τέτοια απόφαση της πλειοψηφίας του λαού θα σημάνει την 1η «επαναστατική» μετά το 1974 εκλογική ήττα της Κομματοκρατίας: Την ήττα των αρχιμαγείρων, ισχυρότερων παραγωγών και εκκολαπτηρίων της Κομματοκρατίας, που ήσαν, και είναι έκτοτε αδιαλείπτως, τα ΔηΣυ-ΑΚΕΛ-ΔηΚο. Είτε ως, κατά περιόδους, ΔηΚο-ΑΚΕΛοκρατία ή ΑΚΕΛο-ΔηΚοκρατία, είτε ως ΔηΣυ-ΔηΚοκρατία. Εναλλασσόμενες μεταξύ τους, με την ψήφο του λαού, στη λαφυραγώγηση της εξουσίας, την ημετεροκρατία - αναξιοκρατία και τη λεηλασία του δημοσίου.

Δ Ε Υ Τ Ε Ρ Ο Ν, διότι για 1η φορά στην 36χρονη υποταγή του κυπριακού Ελληνισμού στις ιταμές απαιτήσεις των Τούρκων κατακτητών για «διακοινοτικές» συνομιλίες Διζωνικής συνθηκολόγησης των ηττημένων, ο λαός θα ψηφίσει Πρόεδρο που ρητώς αποκηρύσσει τη λύση της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας.

ΕΡΩΤΗΣΗ 
Για τους εύστοχους «εμβόλιμους» προβληματισμούς, χθες («Φ» σελ.28), περί του «διπλού ρόλου των εμμίσθων συντεχνιακών» - υποστηρικτών των διαμαρτυρομένων θυμάτων της κρίσης της οποίας οι ίδιοι υπήρξαν συνδημιουργοί, φίλτατε Σέρτη, δεν ήταν άραγε ένα κάποιο ελπιδοφόρο μήνυμα το ότι, ο εκ της Κομματοκρατίας επικεφαλής των εμμίσθων, απέτυχε να επανεκλεγεί στη Βουλή στις 22 Μαΐου 2011;
Λάζ. Α. Μαύρος