Έφυγε η μάνα μας, η ηρωίδα που αρνήθηκε να πάει ως επισκέπτρια στο σπίτι της

39 ολόκληρα χρόνια (1974- 2014), στρωμένο το τραπέζι, με το πιάτο έτοιμο, μήπως επιστρέψει ο γιός.

39 χρόνια, στην πρώτη γραμμή, στο οδόφραγμα του Λήδρα Πάλας. Έστεκε ΠΑΝΤΑ ΕΚΕΙ. Με την φωτογραφία του γιού της.

ΕΛΑ ΝΙΚΟ ΜΟΥ,  ΤΖΑΙ Η ΜΑΝΑ ΣΟΥ ΕΝ ΑΡΩΣΤΗ,   ΤΖΑΙ ΣΟΥ ΕΙΣΑΙ ΤΟ ΦΑΡΜΑΚΟ ΜΟΥ  -  ΕΛΕΝΗ ΒΛΑΧΟΥ - ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ ΚΑΙ ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΙ  (κεντητό Ελένης Αδάμου-Βλάχου)

Ακούς "Κύπριε";
Που έσπευσες στο καζίνο των κατεχομένων ..
Που πήγες να  αγοράσεις προϊόντα,   λες και σου έλειψαν..
Που θέλεις  να ξεπουλήσεις για ένα πινάκιο φακής την κατεχόμενη πατρική σου γη;
Που ..., που ...


ΥΓ. Δεν σε αποκάλεσα "αδερφέ" μου, ούτε "Έλληνα της Κύπρου", όπως ίσως είχα υποχρέωση να κάνω.
Οι Έλληνες έπεφταν πάντα στη μάχη. Δεν εγκατέλειπαν τον αγώνα.
Μέχρι τα 82 της χρόνια, αυτή η μάνα συνέχιζε να περιμένει, ΣΥΝΕΧΙΖΕ ΝΑ ΑΓΩΝΙΖΕΤΑΙ.
Πες μου, Εσύ;;;

 Ιστολόγιο Αντιπαρακμή

Ακολουθεί η είδηση:
Η ηρωική μάνα -όλων- των αγνοουμένων της κυπριακής τραγωδίας του 1974, η Ελένη Αδάμου Βλάχου, από τον Άγιο Αμβρόσιο Κερύνειας, έφυγε χθες από τη ζωή στα 82 της χρόνια προδομένη από την καρδιά της.

 

Δεν άντεξε το μαρτύριο της αναμονής για τη διακρίβωση της τύχης του αγαπημένου της γιου Νίκου, αγνοούμενου έφεδρου από τη δεύτερη εισβολή τον Αύγουστο του 1974 στο Άγιο Αμβρόσιο Κερύνειας.

Η Ελένη Αδάμου Βλάχου δεν δέχθηκε ποτέ ότι δεν θα επιστρέψει ο γιος της. Όταν άρχισε η διαδικασία της
ανεύρεσης και της ταυτοποίησης των αγνοουμένων της τραγωδίας του 1974, άρχισαν τα προβλήματα υγείας για τη μάνα Ελένη. Για 39 χρόνια έζησε τη ζωή της στο οδόφραγμα του Λήδρα Πάλας, στις εκκλησίες, της κηδείας κάθε αγνοούμενου, τα μνημόσυνα πάντα με τις φωτογραφίες όχι μόνο του γιου της αλλά και των υπόλοιπων 11 αγνοούμενων του Αγίου Αμβρόσιου Κερύνειας.


Η κοινή γνώμη παρέμεινε εκστατική για το θάρρος, την αποφασιστικότητα του αγώνα, την αγωνία της και την θαύμαζε για το απαράμιλλο θάρρος της να κρατά άσβεστη την ανάμνηση του αγνοούμενου γιου της των 11 συγχωριανών της αλλά και των 1.619 αγνοούμενων της κυπριακής τραγωδίας του 1974.

 Και το πιο σημαντικό:
Αρνήθηκε για λόγους αρχής να επισκεφθεί τον Άγιο Αμβρόσιο Κερύνειας μετά το άνοιγμα των οδοφραγμάτων το 2003. Δεν μπορούσε να επιστρέψει στο χωριό της χωρίς να επανεγκατασταθεί μόνιμα στο σπίτι της και χωρίς τον αγαπημένο της γιο. Ο σύζυγός της Ανδρέας Βλάχος πέθανε πριν από τρία χρόνια και το μνημόσυνό του θα τελεσθεί την Κυριακή μαζί με το 9ήμερο της συζύγου του...

την είδηση είδαμε εδώ 

 

"Μάνα, μην ψάχνεις,

μη βγάζεις πια στους δρόμους τη φωτογραφία μου.

Νίκος Βλάχος, αγνοούμενος Τουρκικής εισβολής (διαβάστε εδώ)

Υπάρχω μάνα,

κτυπά η καρδιά μου σε μια γλάστρα στην Αμμόχωστο.

Θυμάσαι μάνα,

είχες μια ρίζα που 'φτιαχνε άσπρα τριαντάφυλλα,

εκεί 'μαι μάνα,

μα η καρδιά μου τα 'χει βάψει τώρα κόκκινα

Έλληνας είμαι αγνοούμενος,

απ' την Αμμόχωστο, απ' την Αμμόχωστο"

 (αγνώστου)

 Αν κάποιος βρει το παραπάνω τραγούδι, παρακαλούμε να μας στείλει τον σύνδεσμο στο youtube