Μία τέτοια σημαντική μορφή πατριώτη, ικανού και εντίμου κυβερνήτη τιμά στις 4 Νοεμβρίου η Εκκλησία μας. Πρόκειται για τον Άγιο Ιωάννη Γ΄ Δούκα Βατάτζη, αυτοκράτορα της Νικαίας όπου είχε μεταφερθεί προσωρινά η έδρα των Βυζαντινών Αυτοκρατόρων. Από το 1204 έως το 1261 η Αυτοκρατορία της Νικαίας μαζί με την Αυτοκρατορία της Τραπεζούντας και το Δεσποτάτο της Ηπείρου αποτέλεσαν τα πρώτα ελληνικά εθνικά κράτη μετά από τον κατακερματισμό της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας (Ρωμανίας) από τους Δυτικούς Σταυροφόρους. Στη Νίκαια της Μικράς Ασίας ο Θεόδωρος Λάσκαρις, ο γαμπρός του Ιωάννης Βατάτζης και ο γιός του Βατάτζη Θεόδωρος Β΄ Λάσκαρις, μαζί με τον ελληνοκεντρικό φιλόσοφο Νικηφόρο Βλεμμύδη ονόμασαν για πρώτη φορά το κράτος τους Ελληνίδα Επικράτειαν και αγωνίσθηκαν για να απελευθερώσουν την Κωνσταντινούπολη από τους Σταυροφόρους. Το επέτυχε ο διάδοχός τους Μιχαήλ Παλαιολόγος το 1261. Αξίζει να σταθούμε λίγο περισσότερο στον ευλαβή στρατηγό από το Διδυμότειχο Ιωάννη Βατάτζη, τον οποίο τιμά ως Άγιο η Ορθόδοξη Εκκλησία λόγω του ελεήμονος χαρακτήρα του και διότι μοίρασε δίκαια τον κρατικό πλούτο ώστε να ωφεληθούν οι φτωχότεροι.Ας σκεφθούμε τις αναλογίες με την εποχή μας.
Ο Βατάτζης το 1234 κυβερνά ένα μικρό κομμάτι του Ελληνισμού, ενώ η πρωτεύουσα του Γένους κατέχεται από Λατίνο Βασιλιά . Ο Ελληνισμός είναι ταπεινωμένος και διαμοιρασμένος σε φραγκικά βασίλεια και δουκάτα. Ο Πάπας που κρυβόταν πίσω από τις Σταυροφορίες ήταν ο πλανητάρχης της εποχής. Τότε, λοιπόν, ένας συγκεκριμένος Πάπας, ο Γρηγόριος Θ΄ έστειλε μία προκλητική επιστολή στον Ιωάννη Βατάτζη και τού ζήτησε να ξεχάσει δια παντός την Κωνσταντινούπολη και να εγκαταλείψει τον βυζαντινό τίτλο «Βασιλεύς και Αυτοκράτωρ Ρωμαίων» ,
Ο Ιωάννης Βατάτζης, αν και ήταν σε δυσμενέστερη θέση από πλευράς πολιτικής και οικονομικής, έστειλε μία εκπληκτική επιστολή –απάντηση που αποτελεί μνημείο ελληνικής υπερηφάνειας και εθνικής αξιοπρέπειας. Μακάρι να εδιδάσκοντο από αυτήν οι σημερινοί κυβερνήτες μας, οι φιλομνημονιακοί αρθρογράφοι και ορισμένοι ηγέτες των ευρωπαίων εταίρων μας, επίγονοι των Σταυροφόρων του 1204. Αντιγράφω μερικές φράσεις σε νεοελληνική γλώσσα, όπως δημοσιεύονται –μαζί με το πρωτότυπο- στο βιβλίο του Ιωάννη Σαρσάκη «Ιωάννης Γ΄ Βατάτζης-ο Άγιος Αυτοκράτορας του Βυζαντίου» ( έκδοση Ορθοδόξου Κυψέλης, Θεσσαλονίκη 2008):
«... Μάς γράφεις ότι από το δικό μας , το Ελληνικό γένος, άνθησε η σοφία και τα αγαθά της διαδόθηκαν στους άλλους λαούς. Αυτό σωστά το γράφεις. Πώς όμως αγνόησες, ή και αν υποτεθεί ότι δεν το αγνόησες, πώς ξέχασες να γράψεις ότι, μαζί με τη σοφία, το γένος μας κληρονόμησε από τον Μέγα Κωνσταντίνο και τη βασιλεία;... Συ απαιτείς να μην αγνοήσουμε τον θρόνο σου και τα προνόμιά του. Αλλά εμείς έχουμε να ανταπαιτήσουμε να δεις καθαρά και να μάθεις τα δικαιώματα που έχουμε εμείς επί της εξουσίας και του κράτους της Κωνσταντινούπολης, το οποίο από τον Μέγα Κωνσταντίνο διατηρήθηκε για μία χιλιετία και έφτασε σε μάς . Οι γενάρχες της βασιλείας μου είναι από το γένος των Δουκών και των Κομνηνών, για να μην αναφέρω εδώ και όλους τους άλλους βασιλείς που είχαν ελληνική καταγωγή και για πολλές εκατοντάδες χρόνια κατείχαν τη βασιλική εξουσία της Κωνσταντινούπολης. .... Εμείς εξαναγκαστήκαμε από την πολεμική βία και φύγαμε από τον τόπο μας. Όμως δεν παραιτούμαστε από τα δικαιώματά μας της εξουσίας και του κράτους της Κωνσταντινούπολης...... Ποτέ δεν θα πάψουμε να δίνουμε μάχες και να πολεμούμε αυτούς που την κατέκτησαν και την κατέχουν. Γιατί, αλήθεια, πώς δεν θα διαπράτταμε αδικία απέναντι στους νόμους της φύσης και στους θεσμούς της πατρίδας μας και στους τάφους των προγόνων μας και στα θεία και ιερά τεμένη, αν δεν πολεμήσουμε για όλα αυτά με τη δύναμή μας;.....Ωστόσο να ξέρει η αγιότητά σου ότι υποδεχτήκαμε χωρίς λύπη το αγροίκο ύφος του γράμματός σου και φερθήκαμε με ηπιότητα στους κομιστές του, μόνο και μόνο για να διατηρήσουμε την ειρήνη μαζί σου»!
Αν αντικαταστήσουμε τη λέξη «Πάπας» με τη λέξη «τρόϊκα» και τη λέξη «Κωνσταντινούπολη» με τη λέξη «εθνική κυριαρχία» κατανοούμε ποια απάντηση επιβάλλεται να δίδουν οι εκάστοτε κυβερνήτες μας σε προκλητικές απαιτήσεις των διαφόρων δανειστών μας. Το ότι δανειζόμαστε δεν σημαίνει ότι πρέπει να δώσουμε γην και ύδωρ εξευτελιζόμενοι εθνικά. Ο Ιωάννης Βατάτζης διοικούσε ένα καθημαγμένο τμήμα του ηττημένου τότες Ελληνισμού, αλλά απήντησε με θαυμαστή παρρησία στον πανίσχυρο Πάπα.
Τιμώντας τη μνήμη του στις 4 Νοεμβρίου ας διδαχθούμε από το ήθος του.
Κωνσταντίνος Χολέβας-Πολιτικός Επιστήμων
28.10.2011
διαβάστε σχετικά:
1 σχόλιο:
Όσα ο υ δ έ π ο τ ε οι νεοέλληνες δεν έχουν αγαπήση(δεν έχουν μάθη να σέβονται και να αγαπούν ή βδελύσσονται και απαρνούνται και προδίδουν και εγκαταλείπουν και βλασφημούν πράγματι;),είναι,ευτυχώς ή δυστυχώς,για αυτούς,β υ ζ α ν τ ι ν ά,η σ υ χ α σ τ ι κ ά,μ υ σ τ ι κ ά/μ υ σ τ ι κ ι σ τ ι κ ά.Α υ τ ά διετήρησαν αδιάβλητες και αδιάβρωτες και αδιάπτωτες τις συνειδήσεις,α υ τ ά είχαν και έχουν σμιλεύση και ζυμώση/μορφοποιήση χαρακτήρα παράδοσης αιώνων,από ε κ ε ί πηγάζει κάθε έννοια και νόημα Νεοελληνισμού 'σε ευθεία αντίθεση με κάθε σκοτεινό-αντικοινωνικό πνεύμα ''εκσυγχρονισμού''/''εξευρωπα'ι'σμού''/''φωταδισμού''.Ο ΕΧΩΝ ΩΤΑ ΑΚΟΥΕΙΝ ΑΚΟΥΕΤΩ.Τέλος,οι νεοέλληνες,υπό το άχθος της υπερσυσσωρευθείσας,ασφυκτιώσας (αναρχο)ασυδοσίας/φαυλοκρατίας/κλεπτοκρατικής και φαυλοκρατικής διαγωγής των,κρίνονται πλάσματα λίαν αντιφατικά.Δε γνωρίζουν τι 'θέλουν,δεν επιθυμούν και δε δείχνουν να ενδιαφέρονται κατ'α λ ή θ ε ι α ν και ε π ι σ τ ή μ η ν να μάθουν (μια καλή φιλοδοξία) και,καταληκτικότατα,το μόνο choc που φρονώ και εκτιμώ και πιθανολογώ και φαντάζομαι και ευελπιστώ πως δύναται να τους α ν α ζ ω ο γ ο ν ή σ η και να τους α ν α θ ε ρ μ ά ν η την απωλεσθείσα πίστη,εκκινούμενοι,ανασυνθέτοντας,αναδημιουργώντας,σκεπτόμενοι και (εν)νοούντες με κάποιον τρόπον ομαδικόν,αδελφικό,συνολικό και συστηματικόν,και να τους οδηγήση 'σε ένα κάποιο αυτόνομο μέλλον,αξιομίμητο και αξιοτίμητο για τους ά λ λ ο υ ς λαούς της γ η ς,του π λ α ν ή τ η γη,ε ί ν α ι η λ ι μ ο κ τ ο ν ί α.Η μεγαλομανία 'σε απόλυτο συνδυασμό με τις μωροφιλοδοξίες ενός εκάστου,ανθρωπαρίου,παράγει τους νεοέλληνες των άκρων,της υπερβολής του κακού/της αμαρτίας/της πτώσης,του υφέρποντος οιδιπόδειου συμπλέγματος,της ηθικής έκλυσης και σήψης,του γενικού και διάχυτου ηθικισμού,του εκφυλισμού.
Συγγνώμη για τη μακρηγορία αλλά κάπου είχα κατά νου να τα γράψω και δε 'μπορούσα,'δίσταζα κάπου αλλού και προκειμένου να μην τα 'ξεχάσω ή (και) να τα διαγράψω,ι δ ο ύ που μου παρουσιάζεται η ωραία ευκαιρία!
Δημοσίευση σχολίου